Orkney Islands – Faroe Islands – Iceland
Orkney Islands – Faroe Islands – Iceland
JOTUN HELLAS is Platinum Sponsor of RIBBING FOR ARCTIC!
Η JOTUN HELLAS Platinum Sponsor του RIBBING FOR ARCTIC!
Orkney Islands – Faroe Islands – Iceland
Orkney Islands – Faroe Islands – Iceland
JOTUN HELLAS is Platinum Sponsor of RIBBING FOR ARCTIC!
Η JOTUN HELLAS Platinum Sponsor του RIBBING FOR ARCTIC!
του Θωμά Παναγιωτόπουλου

Είναι αλήθεια πως κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με κάποιο άλλο.
Τούτο εδώ όμως έχει πολλές ιδιαιτερότητες.
Είναι ένα ταξίδι σε ένα από τα τελευταία μέρη της γης όπου έφτασε ο άνθρωπος που ακόμα και σήμερα παραμένει ανέγγιχτο και ανεξερεύνητο.

Δεν είναι μόνο τα πολλά μίλια που είχαμε να διανύσουμε ή τα μεγάλα περάσματα που έπρεπε να κροσάρουμε. Είναι οι ακραίες θερμοκρασίες που θα συναντούσαμε, τα παγόβουνα ανάμεσα από τα οποία έπρεπε να πλοηγηθούμε, η πυκνή ομίχλη που συχνά καλύπτει τα πάντα σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη και δεν μπορείς ούτε την πλώρη σου να διακρίνεις.
Οι κινητές πλάκες πάγου που συνήθως καλύπτουν μεγάλη έκταση, μεταφέρονται γρήγορα με τον άνεμο και κυρίως με τα ισχυρά ρεύματα και μπορούν να σου κλείσουν τον δρόμο ή να σε εγκλωβίσουν για μέρες σε κάποια απομονωμένη και έρημη ακτή.
Οι πολικές αρκούδες, που κατεβαίνουν στην ακτή προς αναζήτηση τροφής η οποία λόγω της κλιματικής αλλαγής και το λιώσιμο των πάγων έχει γίνει δυσεύρετη, έχουν γίνει ιδιαίτερα απειλητικές και πολύ επικίνδυνες.
Οι απότομες μεταβολές του καιρού και οι θυελλώδεις άνεμοι λόγω των χαμηλών βαρομετρικών που εγκαθίστανται σχεδόν μόνιμα σε τούτα τα γεωγραφικά πλάτη είναι οι κύριες αιτίες που οι βόρειες θάλασσες θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες, γι' αυτό άλλωστε το νότιο ακρωτήρι της Γροιλανδίας θεωρείται το πιο ανεμοδαρμένο του πλανήτη.
Και βέβαια, το θρυλικό Northwest Passage: το μυθικότερο πέρασμα του πλανήτη που μόνο στο άκουσμά του γεμίζει με δέος και αυξάνει τις αγωνίες και τις ανασφάλειες ακόμα και του πιο έμπειρου θαλασσοπόρου. Εκεί όπου δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής, δεν υπάρχει απολύτως καμιά επικοινωνία. Εκεί, που αν κάνεις το πρώτο βήμα και περάσεις την είσοδό του δεν υπάρχει επιστροφή παρά μόνο να φτάσεις ως το τέλος, διασχίζοντας τον παγωμένο ωκεανό. Η ναυσιπλοΐα μέσα στο βορειοδυτικό πέρασμα είναι εξαιρετικά δύσκολη, όπως και οι αποφάσεις του κυβερνήτη για το ποιούς δρόμους θα πρέπει να επιλέγει κάθε φορά ώστε να μην παγιδευτεί από τις επιπλέουσες μάζες πάγου.
Η ιστορία του είναι συνδεδεμένη με ναυάγια και αγνοούμενους. Για αιώνες, ικανοί ναυτικοί όπως ο Henry Hudson και ο James Cook απέτυχαν να το διασχίσουν. Ο σκληρός καιρός, ο παχύς πάγος και οι αθέατες ξέρες, ανάγκασαν πολλές αποστολές να γυρίσουν πίσω. Η αποστολή όμως που εξελίχθηκε σε τραγωδία ήταν αυτή του Βρετανού αξιωματικού John Franklin το 1845, του οποίου τα ναυάγια των δύο καραβιών του, Terror και Erebus, βρέθηκαν πολύ πρόσφατα.
Τεράστιο πρόβλημα αποτελεί επίσης και ο ανεφοδιασμός σε καύσιμα, αφού οι μικρές κοινότητες των Inuit βρίσκονται σε απόσταση εκατοντάδων ναυτικών μιλίων μεταξύ τους.
Θα περιπλανηθούμε στα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, εκεί όπου τα ισχυρά μαγνητικά πεδία καθιστούν τις συμβατικές πυξίδες τελείως άχρηστες αφού η απόκλισή τους ξεπερνά το 50%. Η πρόκληση της διέλευσης μέσα από τον παγωμένο Αρκτικό ωκεανό είναι τεράστια. Το τέλος του κόσμου, όπως αποκαλείται, η πιο ανεξερεύνητη και αχαρτογράφητη περιοχή του πλανήτη. Εκεί, όπου η μητέρα Φύση είναι ο απόλυτος κυρίαρχος. Όλα τα παραπάνω ανεβάζουν στα ύψη τον βαθμό δυσκολίας της αποστολής μας αφού ήταν βέβαιο πως θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τεράστια εμπόδια που απαιτούν να ξεπεράσουμε τα όριά μας.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2022 – Μια μέρα πριν τον απόπλου

Ο Carlos και ο David ήρθαν αεροπορικώς από την Βαρκελώνη στην Αμβέρσα για να μας βοηθήσουν στις τελευταίες ετοιμασίες και να μας ευχηθούν καλές θάλασσες.
Στήσαμε το ραντάρ και τη δορυφορική πυξίδα, μεταφέραμε καύσιμα από γειτονικό πρατήριο και όλα ήταν έτοιμα για τον απόπλου.

ΗΜΕΡΑ 1η / Κυριακή 3 Ιουλίου 2022
Στίγμα: 51°14΄Ν 04°23΄Ε – Antwerp Belgium

Τα νερά της Βόρειας Θάλασσας άρχισαν να ανεβαίνουν, ο Σκάλδης ποταμός να φουσκώνει και επιτέλους, 6 η ώρα το πρωί άνοιξαν οι πύλες της μαρίνας Liberty Royal Club-Antwerp.
Ήμασταν ελεύθεροι πια να βγούμε στο ποτάμι που μετά από 50 ναυτικά μίλια θα μας οδηγούσε στην μεγάλη μας αγαπημένη. Η θάλασσα μας καλούσε.
Ο Κωνσταντίνος κι εγώ ήμασταν πανέτοιμοι πίσω από τις οθόνες πλοήγησης.
Τίποτα δεν είναι πιο λυτρωτικό, από το να παίρνεις τη θέση σου πίσω από την κονσόλα και να σπρώχνεις την μανέτα προς την πλώρη σου.

Μετά από 2 ώρες πλεύσης στο ποτάμι βγήκαμε στη Βόρεια Θάλασσα. 13 βαθμοί Κελσίου. Αντίο μαγικό, ζεστό, ελληνικό καλοκαιράκι…

Ώρα 08:20
51°18΄Ν 03°16΄Ε – Blankenberge marina.
Γεμίσαμε τα κύρια ρεζερβουάρ του σκάφους με 1450 λίτρα από το βενζινάδικο που βρίσκεται λίγο πριν την είσοδο της μαρίνας και στρέψαμε την πλώρη μας για το Lowestoft της Αγγλίας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα καλύπταμε τα 100 ναυτικά μίλια που μας χώριζαν από τη μαρίνα του Lowestoft και θα διανυκτερεύαμε εκεί.

Η «δίψα» μας όμως ήταν τεράστια.
Οι Σειρήνες μαγικά ελκυστικές…
Ταξιδεύαμε για το ταξίδι. Μέχρι να στεγνώσουν τα ντεπόζιτά μας.
Ήταν βέβαια και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα πραγματικό test, σε πραγματικές συνθήκες, για να τσεκάρουμε την αυτονομία μας αλλά και την συμπεριφορά του σκάφους γενικότερα.

Οι 3 πρώτες ώρες ήταν αρκετά δύσκολες, ορτσάροντας στους ΒΔ ανέμους που η έντασή τους ξεπερνούσε τα 4 μποφόρ. Η διάθεσή μας όμως ήταν στα ύψη. Στις 5 το απόγευμα περάσαμε στο δυτικό ημισφαίριο, το οποίο και θα μας φιλοξενούσε για το υπόλοιπο της αποστολής μας.

Τελικά, ύστερα από 16 ώρες πλεύσης δέσαμε στο Tweedmouth, 55°45΄Ν 02°00΄W, λίγο πριν τα όρια της Σκωτίας. Συνολικά 400νμ και 1394 λίτρα καυσίμου, που σημαίνει 3,48 λίτρα ανά ναυτικό μίλι.
Μια υπέροχη αναλογία για τους διπρόπελους κινητήρες μας εάν συνυπολογίσουμε τα υπερβολικά μας φορτία, ενώ το σκάφος ανταποκρινόταν περίφημα σε κάθε μορφής κυματισμό εμπνέοντας ασφάλεια κι εμπιστοσύνη.

ΗΜΕΡΑ 2η / Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022
Στίγμα: 55°52΄Ν 02°05΄W – Eyemouth Scotland

Η δεύτερη μέρα ήταν μια πολύ αγχωτική, κουραστική και χαμένη μέρα καθώς ήταν αδύνατον να ανεφοδιαστούμε.

Σε κανένα μικρό ή μεγάλο λιμάνι σε ολόκληρη την ανατολική ακτή της Σκωτίας δεν υπάρχει σταθμός ανεφοδιασμού. Ούτε Εδιμβούργο ούτε Αμπερντήν. Ούτε κάποιος να μεταφέρει βενζίνη, ενώ δεν επιτρέπεται στα βενζινάδικα να βάζουν βενζίνη σε εύκαμπτα ρεζερβουάρ ακόμα κι αν αυτά είναι πιστοποιημένα, όπως τα δικά μας.

Ήταν μια μέρα γεμάτη αγωνία και ένταση αλλά τελικά, αργά το βράδυ, χάρη στον φίλο μας Steve Willis που κινητοποίησε όλα τα Racing club της Αγγλίας μέσω των social media, δέχθηκα πολλά μηνύματα αλλά και επισκέψεις στο σκάφος από ανθρώπους της θάλασσας που έσπευσαν να βοηθήσουν με τα μπιτόνια και τα τρέιλέρ τους.

Η αγανάκτηση και ο θυμός μου για την απάθεια με την οποία πολλοί Σκωτσέζοι αντιμετώπιζαν το πρόβλημά μας, μετατράπηκαν σε τεράστια ευγνωμοσύνη για κάποιους υπέροχους ανθρώπους που ακολουθούσαν την αποστολή μας με θέρμη και τελικά μας βρήκαν λύση.

Aργά το βράδυ τελειώσαμε με τον ανεφοδιασμό και απόλυτα εξαντλημένοι πέσαμε για ύπνο στην καμπίνα του σκάφους.

ΗΜΕΡΑ 3η / Τρίτη 5 Ιουλίου 2022
Στίγμα: 58°57΄Ν 03°15΄W – Stromness (Orkney Islands)

Στις 11:30 τοπική ώρα, αφήναμε στην πρύμνη μας το Eyemouth και μπαίναμε σιγά σιγά στη ρότα μας για το μοναδικό Stromness, το οποίο είχαμε επιλέξει ως σταθμό ανεφοδιασμού και ξεκούρασης λόγω της πλούσιας ιστορίας του αλλά και της υπέροχης αρχιτεκτονικής του.
Συνολική απόσταση 200 νμ.
Άνεμοι Δ, ΒΔ εντάσεως 4-5 μποφόρ. Θερμοκρασία 11-13 °C.

Μετά το Fraseburgh, τα μεγάλα swells που έρχονταν από τον ωκεανό σε συνδυασμό με το μικρό μήκος κύματος μάς ανάγκασαν να παρεκκλίνουμε δυτικότερα της πορεία μας και να περιορίσουμε την ταχύτητά μας.

Μπαίνοντας στο στενό των Orkney islands, πήραμε μια καλή γεύση της παλίρροιας που ερχόταν φορτσάτη, και των δινών που δημιουργούσε σε συνδυασμό με τα έντονα ρεύματα χαρίζοντάς μας μια μοναδική εμπειρία.

Δεν φυσούσε καθόλου αλλά ολόκληρη η θάλασσα φούσκωνε και ξεφούσκωνε θυμίζοντάς μας πόσο απειλητική μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα ρεύματα ήταν πολύ ισχυρά, το νιώθαμε καθαρά στις προπέλες μας. Οι έντονες κυκλικές δίνες κάλυπταν μεγάλες περιοχές, τα νερά ήταν σκοτεινά και ταξιδεύαμε σε ένα μουντό και γκρίζο τοπίο. Ταξιδεύοντας με 23-30 κόμβους, καλύψαμε τη διαδρομή σε 8 ώρες καίγοντας συνολικά 711 λίτρα.

Δέσαμε στην μαρίνα του Stromness όπου μας υποδέχθηκαν και μας εξυπηρέτησαν άψογα, και αμέσως μετά, πήγαμε για ένα ζεστό μπάνιο λίγα μέτρα πιο πέρα, στη δυτική πλευρά της μαρίνας.
Βέβαια, μετά την απίστευτη εμπειρία μας στο Eyemouth, το πρώτο πράγμα που φροντίσαμε να εξασφαλίσουμε ήταν ο ανεφοδιασμός. Ευτυχώς εδώ ο βενζινάς είναι πιο οργανωμένος και μεταφέρει καύσιμα με το φορτηγάκι του, αρκεί να έχετε τα ανάλογα ντεπόζιτα.

ΗΜΕΡΑ 4η / Τετάρτη 4 Ιουλίου 2022
Στίγμα: 58°57΄Ν 03°15΄W – Stromness (Orkney Islands)

Αυτή η μέρα ήταν προγραμματισμένη για ένα γενικό έλεγχο του σκάφους και έπειτα γνωριμία με το Stromness.

Βρισκόμαστε στον 59ο παράλληλο, στις απομονωμένες και γεμάτες μυστήριο Ορκάδες Νήσους της Βόρειας Θάλασσας. Αποτελούν ένα αρχιπέλαγος 9 ναυτικά μίλια περίπου από τις βόρειες ακτές της Σκωτίας και μετρούν 70 νησίδες, από τις οποίες κατοικούνται οι 19. Ο πληθυσμός τους ανέρχεται στους 20.000 κατοίκους, ενώ μεγαλύτερο νησί είναι το Μέινλαντ (Mainland), το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του συμπλέγματος και χωρίζει τα υπόλοιπα σε δύο ομάδες, τα βόρεια και τα νότια νησιά. Οι Ορκάδες ανήκουν γεωγραφικά στη Σκωτία και πολιτικά στη Μεγάλη Βρετανία. H μεγαλύτερη πόλη και διοικητικό κέντρο είναι το Kirkwall και βρίσκεται στο νησί Μέινλαντ.
Οι γηγενείς κάτοικοι διατηρούν μια ιδιαίτερη ταυτότητα θεωρώντας πως βρίσκονται πιο κοντά στους Σκανδιναβούς, ως γνήσιοι απόγονοι των Βίκινγκ.

Το Stromness είναι ένα ασφαλές καταφύγιο από την εποχή των Βίκινγκ, αλιευτικό λιμάνι για ψάρεμα φαλαινών και ρέγγας, βάση για δύτες και πύλη ακτοπλοϊκής σύνδεσης για τη Σκωτία, με απαράμιλλη θαλάσσια κληρονομιά.
Με παραδοσιακά καφέ, μπαρ και εστιατόρια, το Stromness είναι μια υπέροχη βάση για εξερεύνηση των Ορκάδων Νήσων. Υπάρχουν όλες οι ανέσεις για μια μικρή πόλη με πληθυσμό περίπου 2000 κατοίκων, μια δημόσια πισίνα, γυμναστήριο και γήπεδα σκουός, μια καλά εξοπλισμένη βιβλιοθήκη καθώς και ένα γήπεδο γκολφ προς το τέλος του οικισμού με υπέροχη θέα.

Πήραμε το κεντρικό λιθόστρωτο και γραφικότατο δρομάκι που τρέχει παράλληλα με τη θάλασσα. Κάθε λίγα μέτρα υπάρχει και ένα κάθετο στενό που οδηγεί σύντομα πλάι στη θάλασσα κατά μήκος της οποίας είναι κτισμένα τα πετρόκτιστα σπιτάκια του οικισμού.
Σχεδόν κάθε γωνιά και μια μαγευτική εικόνα.

Το κρύο, το ψιλόβροχο και η ομίχλη κάνουν ιδιαίτερα μυστηριακό τούτο τον τόπο. Φαίνεται καθαρά πως ο τόπος είναι ζωσμένος από θρύλους εμπνευσμένους τόσο από την αγριάδα του τοπίου όσο και από την κελτική και σκανδιναβική παράδοση.

Σε λίγη ώρα φτάσαμε στο δυτικότερο άκρο του οικισμού. Ο αέρας λυσσομανούσε, τα κύματα έσκαγαν με μανία στην ακτή και η ομίχλη γινόταν ολοένα και πιο πυκνή. Πήραμε τα στενά που ανηφορίζουν στον λόφο από όπου η θέα προς το χωριό αιχμαλωτίζει τη ματιά και εξάπτει τη φαντασία. Ένα μαγευτικό σκηνικό, γεμάτο μυστήριο που αναδύεται από τις συνεχείς μεταβολές του καιρού και των χρωμάτων σε έναν απίστευτα γαλήνιο τόπο.

Γεμάτοι με τις μοναδικές εικόνες που μας χάρισε η σύντομη βόλτα μας καθίσαμε για μια μπύρα και τσεκάρισμα της πρόγνωσης του καιρού για τις επόμενες μέρες. Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στα νησιά Faroe, στα 200 ναυτικά μίλια βορειότερα. Η καλή μας διάθεση άλλαξε μονομιάς όταν συνειδητοποιήσαμε πως για τις επόμενες επτά ημέρες οι άνεμοι ξεπερνούσαν τους 25 κόμβους και έρχονταν από βορειοδυτικά.

Η απογοήτευση ήταν τεράστια μιας και κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα όλο το πρόγραμμα της αποστολής. Και βέβαια έμοιαζε αδύνατον να προλάβουμε να είμαστε στο Nuuk της Γροιλανδίας στις 20 του μηνός, όπου ήταν προγραμματισμένο να φθάσουν ο Cristiano και ο Carlos. Από την άλλη, ήταν πολύ επικίνδυνο να ταξιδέψουμε με αυτές τις συνθήκες.
Όσο κι αν προσπαθούσα να βρω μια λύση τόσο η αγωνία κυριαρχούσε μέσα μου.
Έπρεπε όμως να παρθεί μια απόφαση. Η πίεση και η ευθύνη ήταν τεράστια. Ήταν η πρώτη μεγάλη απόφαση που έπρεπε να πάρω.

Κλείστηκα στην καμπίνα και μελετούσα προσεκτικά τις προγνώσεις. Έψαχνα αγωνιωδώς έστω και ένα μικρό παράθυρο που θα μας επέτρεπε να αποπλεύσουμε. Για ένα 10ωρο ναυσιπλοΐας με τον λιγότερο δυνατό άνεμο. Μελετούσα επίμονα την κατεύθυνση των βαρομετρικών προσπαθώντας να χαράξω την λιγότερο επώδυνη πορεία. Είχαμε 200 νμ ωκεανού που μας χώριζαν από τα νησιά Faroe.
Γνώριζα πολύ καλά πως τα χαμηλά βαρομετρικά που γεννιούνται νότια της Γροιλανδίας είναι σχεδόν μόνιμα και κατευθύνονται ανατολικά προς τα νησιά Faroe και Orkney προκαλώντας τις σκληρότερες θάλασσες του βόρειου ημισφαιρίου.


Τελικά, άυπνος, ύστερα από πολλές ώρες σκέψης και ποικίλων συναισθημάτων πάρθηκε η μεγάλη απόφαση. 3:30 το ξημέρωμα λύναμε κάβους. Οι άνεμοι προβλεπόταν βορειοδυτικοί με ένταση περισσότερο από 20 κόμβους μέχρι το μεσημέρι. Έπειτα έφταναν του 25 κόμβους ενώ κοντά στα νησιά Faroe πλησίαζαν τους 28.
Σύμφωνα με την πορεία του χαμηλού βαρομετρικού, έπρεπε να βιαστούμε να καλύψουμε τα πρώτα 50-70 μίλια ώστε μετά να βάζαμε σιγά σιγά τον καιρό στο πλάι και όσο πλησιάζαμε στα Faroe να τον έχουμε δευτερόπρυμα. Κάτι που τελικά δεν έγινε ποτέ…

...keep Ribbing!

RIBBING FOR ARCTIC - Expedition at the Top of the Planet!

Antwerp – Scotland – Orkney Islands
This website uses cookies to improve your experience. By using this website you agree to our Data Protection Policy.
Περισσότερα