Η πλώρη μας που κόβει το κύμα οδηγώντας μας σε γαλανές ρότες, όργανα νοτισμένα από τη θαλασσινή αλμύρα, ο καιρός που φρεσκάρει, η αγωνία που κορυφώνεται, η απρόβλεπτη θάλασσα!

Από το μεσημέρι ήμασταν έτοιμοι να αναχωρήσουμε από το λιμάνι της Χάλκης, αλλά κάθε λίγο βρίσκαμε κάποια πρόφαση ώστε να καθυστερήσουμε όσο μπορούσαμε τον απόπλου μας, παρατείνοντας έτσι την παραμονή μας στο γλυκό λιμανάκι του Νημπορειού.

Ο καιρός είχε φρεσκάρει για τα καλά, είχαμε όμως να καλύψουμε μόλις δέκα ναυτικά μίλια για να προσεγγίσουμε στη Χάλκη. Κάναμε μια μικρή στάση στη νοτιοανατολική ακτή της Αντιτήλου, που βρίσκεται τρία μίλια πιο κάτω από την Τήλο.

Με τη θάλασσα να εξακολουθεί για τρίτη συνεχόμενη μέρα να μας δείχνει το γλυκό της πρόσωπο, καλύψαμε γρήγορα τα 15 μίλια που χωρίζουν το Αυλάκι από το λιμάνι της Τήλου, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Αυτή τη φορά ήμασταν αποφασισμένοι να γνωρίσουμε καλά, τόσο την ενδοχώρα όσο και τα παράλια της Τήλου.

Η Νίσυρος έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά και την ίδια όψη με τα νησιά του συμπλέγματος των Αιολίδων νήσων της Τυρρηνικής θάλασσας. Έχεις έντονη την αίσθηση, πως λίγο πιο πέρα θα συναντήσεις το Λίπαρι, το Βολκάνο ή το Στρόμπολι. Λες και κάποιο αόρατο χέρι, απέσπασε τη Νίσυρο από τις Αιολίδες νήσους και την πέταξε ανατολικά, κάπου στην άκρη του Αιγαίου.

Ο καιρός είχε πέσει αισθητά και παραμερίζοντας τους τελευταίους μας δισταγμούς, βάλαμε πλώρη για τις δυτικές ακτές της Χίου. Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στο Λιθί, που βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τη μέση της δυτικής πλευράς του νησιού, σε μια απόσταση 23 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι των Ψαρών.

Ο δυνατός αέρας ήταν ο μόνιμος σύντροφός μας, που έκανε ακόμα πιο έντονη και άγρια την ερημιά αυτού του τόπου. Σαν να βρισκόμασταν σε έναν άλλο κόσμο, κάπου στην άκρη της γης. Πέρα στο πέλαγος, χωρίς καμιά επαφή με κανέναν και τίποτα...

Πριν το σούρουπο, μπαίναμε στον μεγάλο όρμο της νότιας πλευράς των Λειψών. Δεν κατευθυνθήκαμε όμως στην ανατολική του πλευρά όπου βρίσκεται το λιμάνι, αλλά στρέψαμε την πλώρη μας στη δυτική πλευρά του όρμου.

Το επόμενο πρωινό, βάλαμε πλώρη για το ιερό νησί του Αιγαίου, εννέα μόλις μίλια δυτικότερα. Το νησί της Αποκάλυψης, όπως αλλιώς λέγεται η Πάτμος, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα ομορφότερα και πιο ξεχωριστά νησιά της χώρας μας.

Αφού εξαντλήσαμε όσα περιθώρια απόλαυσης μας είχαν απομείνει, κάποια μέρα πλεύσαμε ως το Μαράθι, μερικές εκατοντάδες μέτρα απέναντι από τις δυτικές ακτές των Αρκιών. Στην ανατολική πλευρά της μικρής αυτής νησίδας, που η συνολική ακτογραμμή της είναι μικρότερη από δυο ναυτικά μίλια, βρίσκεται ο απάνεμος όρμος που αποτελεί και το φυσικό λιμάνι της.