At the islands of the Wind -The Aeolian islands
At the islands of the Wind -The Aeolian islands
Malta, the aristocrat of the Mediterranean Sea
Massive swells were coming from Africa. We started tacking timidly. The weather was becoming worse. The rib was tuned in the rhythm of the waves, put our thoughts aside and carried us away in its voyage! Now, our bow was taking over. The throttle was pointing ahead. Now, there is no return…
Είναι παράξενο, αλλά όταν σχεδίαζα αυτό το ταξίδι, έθεσα ως τελικό προορισμό τη Μάλτα. Χωρίς να έχω ακούσει ή να έχω διαβάσει κάτι γι' αυτήν, πάντα μού κέντριζε το ενδιαφέρον.
Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το χάρτη της Μεσογείου, θα τη βρούμε καταμεσής της ιστορικής αυτής θάλασσας. Μια κουκίδα στεριάς, 55 ν.μ. νότια της Σικελίας και 150 ν.μ. από τις βόρειες ακτές της Αφρικής, στην καρδιά της Μεσογείου. Στο αρχιπέλαγος της Μάλτας βρίσκεται το νησιώτικο σύμπλεγμα έκτασης 316 τ.χλμ. που αποτελείται από τρία κυρίως νησιά: την ομώνυμη Μάλτα, το Gozo και το Comino.
Η Μάλτα, από τη φοινικική λέξη Maleth που σημαίνει καταφύγιο, αποκαλείται «αεροπλανοφόρο της Μεσογείου» επειδή είναι επίπεδη χωρίς βουνά, με ψηλότερο σημείο στα 253 μ. κοντά στο Dingli. Με πληθυσμό 390.000 κατοίκους θεωρείται η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης. Η γλώσσα τους ακούγεται περισσότερο αραβική, είναι όμως φοινικική διάλεκτος. Η αγγλική είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα τους, ενώ πολλοί μιλούν και Ιταλικά. Λόγω της στρατηγικής της θέσης υπήρξε σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών. Ουσιαστικά γέφυρα, ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αφρική, με ένα από τα μεγαλύτερα και πιο καλοπροστατευμένα λιμάνια στον κόσμο, ήταν πάντα το μήλο της έριδος για τους κατακτητές. Πολύ απλά, ο έλεγχος της Μάλτας σήμαινε τον έλεγχο ολόκληρης της Μεσογείου. Δέχθηκε πολλές επιρροές και κατακτήθηκε από Φοίνικες, Καρχηδόνιους, Έλληνες, Ρωμαίους, Άραβες, Νορμανδούς, Ισπανούς, Γάλλους και Άγγλους.
Εδώ κατέληξαν οι ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη μετά τις σταυροφορίες και δημιούργησαν λαμπρά μνημεία που σώζονται ακέραια έως τις μέρες μας.
Η Μάλτα είναι ταυτισμένη με τους Ιωαννίτες Ιππότες, που έδωσαν μεγάλη δύναμη στο νησί, όταν εγκαταστάθηκαν εδώ το 1522, αφού εκδιώχθηκαν από τη Ρόδο. Οχύρωσαν κάθε στρατηγικό σημείο του νησιού με μοναδικό τρόπο. Έχτισαν υπέροχα κτήρια και μεγαλόπρεπους ναούς με κυρίως δομικό υλικό την τοπική πέτρα στο χρώμα της ώχρας, που δίνει μια έντονα παραμυθένια όψη σε όλο τον τόπο.
Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της Μάλτας, στα οποία οφείλεται η μεγάλη συρροή τουριστών κάθε χρόνο:
- Το πέρασμα των Ιωαννιτών Ιπποτών, η σφραγίδα των οποίων είναι τυπωμένη σε κάθε γωνία του νησιού.
- Οι δαντελωτές ακτές που σχηματίζουν πολλούς μικρούς και μεγάλους όρμους, καταπληκτικές παραλίες, με τα κρυστάλλινα νερά που άνετα συγκρίνονται με τα δικά μας.
- Το ιδανικό κλίμα όλο το χρόνο, με πιο ζεστή περίοδο από τα μέσα Ιουλίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Πέρα από όλα αυτά, ένας ιδιαίτερος λόγος που ανάγει τη Μάλτα σε ιδανικό προορισμό και ενδιαφέρει όλους εμάς που συνδυάζουμε τις διακοπές μας με το φουσκωτό, είναι οι μαλακοί καιροί κατά τους θερινούς μήνες, αφού εδώ δεν υπάρχουν τα γνωστά μας μελτέμια.
Ήμασταν όμως ακόμα στο Capo Passero, το νοτιότερο άκρο της Σικελίας. Κι ότι αρχίσαμε να συνηθίζουμε τα μέχρι πριν από λίγο άγνωστα νερά της, πλώρη ξανά για το «άγνωστο»...
Ξανά η γνωστή εκείνη γλυκιά διέγερση που μας σπρώχνει ολοταχώς, ξανά τα μοναδικά συναισθήματα να πλημμυρίζουν την ψυχή μας.
Αλήθεια, θα ανακαλύψουμε ποτέ τι είναι αυτό που πραγματικά μάς ελκύει; Ποιο είναι αυτό το μυστικό που είναι τόσο καλά κρυμμένο μέσα στο «άγνωστο», μας προκαλεί όμως τόσο φανερά; Μήπως πάλι είναι καλύτερα να μην μάθουμε ποτέ;
Ογκώδη βουβά κύματα έρχονται από την κοντινή μαύρη Ήπειρο. Δειλά - δειλά, αρχίσαμε να ορτσάρουμε. Ο καιρός όλο και φόρτωνε. Το φουσκωτό συντονισμένο στον παλμό των κυμάτων, παραμέριζε τις σκέψεις μας και μας παρέσερνε στο ταξίδι του! Το λόγο τώρα είχε η πλώρη μας. Η μανέτα ήταν καρφωμένη μπροστά. Τώρα πια δεν υπήρχε επιστροφή...
Μετά από δυο ώρες δυναμικής τελικά πλεύσης, πλησιάσαμε στη βορειοανατολική πλευρά της Μάλτας, όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα Valletta. Οχυρωμένη πάνω σε μια χερσόνησο που εισέρχεται μέσα σε έναν πολυσχιδή κόλπο, διαιρώντας τον σε δύο μεγάλους όρμους: Τον ανατολικό που λέγεται Grand Harbour μήκους 3.5 χλμ., όπου δένουν κυρίως εμπορικά πλοία και προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία μπορεί να χρειαστείτε, και το δυτικό μήκους 2 χλμ., τον οποίο και επιλέξαμε.
Μπαίνοντας αργά - αργά, τα επιβλητικά τείχη της παλιάς πόλης δεν μπορεί παρά να κερδίσουν τον θαυμασμό κάθε επισκέπτη. Σωστό φρούριο, όπου μέσα διακρίνουμε τα Αυτοκρατορικά κτίρια και τις μύτες των τεράστιων καθεδρικών ναών που φτάνουν μέχρι τον ουρανό. Εντυπωσιασμένοι από την πρώτη κιόλας ματιά, αφήσαμε το βλέμμα μας να παρασυρθεί από τη μαγική πραγματικά ατμόσφαιρα του τόπου. Νομίζει κανείς ότι μέσα από τα τείχη διατηρείται ζωντανός ένας πολιτισμός από τα παλιά, και ότι ζουν και περιφέρονται ακόμη Ιωαννίτες Ιππότες.
Στα δεξιά μας υπάρχουν τρεις επιμέρους μεγάλοι όρμοι. Φθάσαμε στον τελευταίο που είναι και ο βαθύτερος, όπου βρίσκεται η μαρίνα MSIDA. Υπόδειγμα μαρίνας, με παράλληλες πλωτές εξέδρες, που προσφέρουν κάθε ευκολία. Χωρητικότητας 1000 θέσεων για σκάφη έως και 65 πόδια, είναι με διαφορά η ωραιότερη μαρίνα που έχουμε ποτέ δέσει. Καταμεσής του δυτικού λιμανιού και λίγο έξω από την είσοδο της Msida-μαρίνας, βρίσκεται μόνιμα αγκυροβολημένο ένα παλιό σιδερένιο πλοίο, που έχει το ρόλο πλωτού σταθμού ανεφοδιασμού σε καύσιμα και πάγο. Ένα φουλάρισμα άλλωστε αρκεί, αφού η ακτογραμμή της Μάλτας δεν ξεπερνά τα 80 ν.μ.
Ασφαλίσαμε το φουσκωτό και βγήκαμε δίπλα στον κεντρικό δρόμο, απ' όπου το κέντρο της πρωτεύτουσας απέχει 1 χλμ. περίπου. Δεν προτιμήσαμε το λεωφορείο, αλλά ξεκινήσαμε με τα πόδια, αρχίζοντας έτσι την πρώτη μας γνωριμία με το νησί. Σε μισή ώρα φθάσαμε στην είσοδο της Valletta, όπου βρίσκεται η μεγάλη κυκλική πλατεία που είναι και σταθμός για τα χαρακτηριστικά μαλτέζικα λεωφορεία. Μικρά, κίτρινα «σαράβαλα», παρατεταγμένα σε διπλές και τριπλές σειρές, το καθένα με έναν μεγάλο αριθμό στο παρμπρίζ που υποδηλώνει τον προορισμό του. Πρόκειται για παλιά βρετανικά λεωφορεία, δεκαετίας του '50 που αποτελούν τη μεγάλη ατραξιόν της Μάλτας. Τα γραφικά αυτά οχήματα, δίνουν μοναδικό χρώμα στην πλατεία, ενώ τρέχουν δαιμονισμένα... Χρησιμοποιούνται σαν ταξί και πηγαίνουν σε κάθε γωνιά της Μάλτας. Ποτέ δεν περιμέναμε πάνω από δέκα λεπτά, ενώ με 1.500 δρχ., είχαμε απεριόριστες διαδρομές για ολόκληρη την ημέρα. Είναι ευνόητο λοιπόν πως η ενοικίαση αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας για τον γύρο του νησιού είναι περιττή.
Μπροστά από τον σταθμό των λεωφορείων, ξεκινά η κεντρική οδός Republica της παλιάς πόλης, που τη διατρέχει απ' άκρο σε άκρο. Φαρδύς πεζόδρομος με πολύ κόσμο και κάθε είδους μαγαζιά που πωλούν από αναμνηστικά, αγαλματάκια ιπποτών, αντίκες, παλιούς χάρτες, πίνακες, έως πανάκριβα κοσμήματα.
Το πιο ζωντανό σημείο της Valletta, όπου Μαλτέζοι και τουρίστες συνωστίζονται, οι μεν πρώτοι για να πάνε στις δουλειές τους, οι δε δεύτεροι για να κάνουν τα ψώνια τους ή απλά την βόλτα τους. Ο πεζόδρομος αυτός καταλήγει στο άκρο της χερσονήσου με τους περίφημους βοτανικούς κήπους Μπαράκα, άλλοτε «ιδιωτικοί» των ιπποτών. Από εδώ η θέα προς τα δύο λιμάνια αλλά και προς τις τρεις πόλεις είναι εκπληκτική. Αποτελεί δε σημείο προσανατολισμού, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα της ευρύτερης περιοχής. Εύκολα κατανοούμε γιατί η χερσόνησος αυτή ήταν και είναι στρατηγικό σημείο ναυτικών διαδρομών.
Στο βορειοανατολικό άκρο της, St Elmo θα δούμε φρουρούς ντυμένους με παραδοσιακές στολές να υποδύονται τους ιππότες.
Αξίζει βέβαια να επισκεφθούμε το Auberge de Castille που ήταν το παλάτι Ισπανών και Πορτογάλων αρχόντων, καθώς και το μεγαλόπρεπο παλάτι των Μαγίστρων (Grand Masters).
Για να γνωρίσετε όμως πραγματικά τη Valletta, χαθείτε στα υπέροχα και γραφικά σοκάκια, όπου αντανακλάται ολόκληρη η Μάλτα. Κάθετα και οριζόντια δρομάκια, που όλα κατεβαίνουν στη θάλασσα, αποτελούν πραγματικά ένα πολεοδομικό αριστούργημα.
Κτίρια μεγάλα, όλα στο χρώμα της ώχρας, με πράσινα παράθυρα, όμορφες πλατείες και περιποιημένοι κήποι. Εδώ συναντούμε μερικά από τα τελειότερα έργα τέχνης, αναλλοίωτα από το πέρασμα των χρόνων. Ολόκληρη η πόλη ένα ζωντανό μουσείο, μάρτυρας μιας άλλης εποχής. Μια πόλη που μοιάζει να κοιμάται στη βαθιά ιστορία της. Η Valletta κατέχει πολλούς τίτλους οι οποίοι αναδεικνύουν το θαυμαστό παρελθόν της. «Ευρωπαϊκή πόλη τέχνης», «παγκόσμια ιστορική πόλη», «αριστούργημα μπαρόκ». Αλλά και πόλη «από gentlemen για gentlemen», καθώς οι ιππότες προέρχονταν από πλούσιες οικογένειες και πρόσφεραν ό,τι καλύτερο για το χτίσιμο της. Γι' αυτό εργάστηκαν οι καλύτεροι μηχανικοί και καλλιτέχνες. Βέβαια, αυτά που οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφθείτε, με τη βοήθεια των λεωφορείων «ταξί» για να έχετε μία πλήρη εικόνα της Μάλτας, είναι:
Mdina ή Μεδίνα ή αλλιώς «σιωπηλή πόλη». Βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Valletta και είναι η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας Μια πόλη μακριά από τους σύγχρονους ρυθμούς που επιμένει να διατηρεί τη μαγεία της μέσα από τη μεσαιωνική της ατμόσφαιρα. Στα αραβικά, Mdina σημαίνει η πόλη με τα τείχη. Λίγες μόνο οικογένειες μένουν εδώ, ενώ η απόλυτη ησυχία στα στενό δρομάκια της, ανάμεσα στους μεγάλους υποκίτρινους τοίχους, δίνουν παραμυθένια όψη. Αψηφήστε την κούραση και περπατήστε την. Περπατήστε στην πόλη που χτίστηκε από Φοίνικες. Φάτε στα αναπαλαιωμένα εστιατόρια, παρέα με πανοπλίες και ιππότες. Μεταφερθείτε σε μια άλλη εποχή. Εδώ γυρίστηκαν και πολλές σκηνές από την ταινία Gladiator. Ακόμα, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το διάσημο εργοστάσιο επεξεργασίας γυαλιού, όπου θα δείτε τον τρόπο κατασκευής αντικειμένων από πολύχρωμο φυσητό γυαλί.
Φτάνοντας στην Bastio Square στη βορινή πλευρά, θα έχετε μια πανοραμική άποψη ολόκληρης της Μάλτας.
Mosta και Rabat: Εδώ θα βρούμε τον επιβλητικό ναό της Κοιμήσεως, με τον τρούλο της 40 μ. διαμέτρου, από τους μεγαλύτερους στον κόσμο. Ακόμα μπορούμε να επισκεφθούμε τις κατακόμβες του Απ. Παύλου.
Οι ακτές της Μάλτας
Οι ομορφότερες αμμουδιές βρίσκονται στη βορειοδυτική πλευρά και συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο.
Paradise bay: Βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της Μάλτας, μετά το Cirkewwa από όπου φεύγουν τα καραβάκια για το Gozo. Μικρή και όμορφη παραλία, με ωραία θέα γύρω από τα βράχια που είναι σκόρπια στη θάλασσα. Προσελκύει νέα κυρίως άτομα, γιατί η πρόσβαση - σε όσους δεν διαθέτουν πλωτό μέσο - είναι λίγο δύσκολη. Λειτουργεί bar με ομπρέλες, ξαπλώστρες, μπάνια, καθώς και εστιατόριο. Τις ωραιότερες όμως στιγμές θα τις περάσετε τις πρώτες πρωινές ώρες και, βέβαια, όχι τα Σαββατοκύριακα.
Anchor bay: Αξίζει να επισκεφτείτε αυτή την παραλία, όπου γυρίστηκε το μιούζικαλ Ποπάι με πρωταγωνιστή τον R. Williams. Για τις ανάγκες της ταινίας χτίστηκε το Sweettheaven, το χωριό του Ποπάι. Ολόκληρο το χωριό, του πιο γνωστού ναύτη στον κόσμο, διατηρείται έως σήμερα. Η όμορφη αυτή ακτή, που μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από τα παραμύθια, σίγουρα θα σας μαγέψει.
Golden bay: Παραλία με πεντακάθαρα νερά που ανακηρύχθηκε «ακτή χωρίς κυτταρίτιδα»! Κρέμες αντηλιακών και μαυρισμένα κορμιά, κατακλύζουν από άκρο σε άκρο την υπέροχη αμμουδιά. Από τις δημοφιλέστερες παραλίες που συγκεντρώνει κυρίως νέο κόσμο.
Ghajn Tuffieha bay: Δίπλα στην Golden bay, και μικρότερη από αυτήν, με ένα μπαρ που εξυπηρετεί τον πολύ κόσμο. Αξίζει να μείνετε το απόγευμα για να απολαύσετε το υπέροχο ηλιοβασίλεμα.
Συνεχίσαμε τη ρότα μας νότια, όπου οι ακτές γίνονται απότομες, καθώς κάθετα κομμένοι βράχοι πέφτουν στη θάλασσα. Στο κατέβασμα τους σε πολλά σημεία σχηματίζουν σπηλιές, όπου τα νερά είναι πολύ βαθιά με έντονα σκούρο μπλε χρώμα.
Με ταχύτητα μηδενική, σχεδόν απλανάριστοι, εξερευνήσαμε μέτρο-μέτρο κάθε γωνιά, κάθε ορμίσκο. Μπήκαμε στο Ras bajjada, αργά αργά. Μικρό και στενότατο λιμανάκι. Ίσα ίσα που χωρά το φουσκωτό πλάι από τα ρεμετζαρισμένα βαρκάκια. Κατά την είσοδο μου χαιρέτησα τους λιγοστούς ψαράδες που είτε καθαρίζουν τα δίχτυα τους είτε περιποιούνται τις βάρκες τους. Μου ανταπόδοσαν καλόκαρδα και έδεσα πρόχειρα «πάνω» σε ένα βαρκάκι. Ανεβήκαμε τα λιγοστά σκαλιά που οδηγούν στη μοναδική καφετέρια πάνω στο βράχο. Καφεδάκι και αγνάντι. Χαλάρωση, ενώ χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μας κοιτώντας προς τη μαύρη ήπειρο. Πέρασε αρκετή ώρα, αφού κατεβήκαμε στο φουσκωτό.
Σημειώστε ότι από αυτό το μικρό λιμανάκι, πραγματική όαση γαλήνης, φεύγουν τα βαρκάκια γεμάτα με κόσμο για τη διάσημη blue grotto που βρίσκεται λίγο πιο ανατολικά. Βέβαια, δεν χάσαμε την ευκαιρία, και σε λίγο η πλώρη μας έμπαινε στα υπέροχα νερά τής μπλε σπηλιάς, όπου τα χρώματα από τις αντανακλάσεις του φωτός είναι καταπληκτικά. Βγήκαν οι απαραίτητες φωτογραφίες και ξανά στη ρότα μας.
Περάσαμε από το μεγάλο εμπορικό λιμάνι Marsaxlokk, ενώ σε όλη τη διαδρομή εντύπωση μάς έκανε το πάθος των Μαλτέζων για το ψάρεμα. Ψηλά στις απόκρημνες ακτές, καλάμια στη σειρά, με τις πετονιές να κατεβαίνουν πολλά μέτρα μέχρι να βυθιστούν στο νερό. Ενώ, όπου και να κοιτάξεις στο πέλαγος, πολλά βαρκάκια ψαρεύουν, κάνοντας κυρίως συρτή. Πλευρίσαμε μια από τις χαρακτηριστικές βάρκες που εκείνη τη στιγμή ψάρευε.
Ο βαρκάρης παράτησε την πετονιά, έσβησε τη μηχανή και με ζεστό χαμόγελο με καλησπέρησε. Τέτοια προθυμία σπάνια έχουμε συναντήσει. Ήθελα να τον ρωτήσω, πού μας προτείνει να διανυκτερεύσουμε αλλά και να μάθω από πρώτο χέρι για τις θάλασσές τους.
- Έχετε πάρει καιρό για σήμερα; τον ρώτησα.
- Έδωσε βοριάδες έως 5 μποφόρ, μου ανταποκρίθηκε.
- Πού μπορούμε να διανυκτερεύσουμε, ώστε να είμαστε ασφαλείς;
Σκέφτηκε για λίγο και μας υπέδειξε στο χάρτη τον όρμο St. Thomas στα ανατολικά του νησιού.
- Τι καιρούς έχετε εδώ τον Αύγουστο, έχετε δυνατούς αέρηδες; συνέχισα.
- Α, όχι. Το μήνα αυτό μια μέρα είναι καλή, μια όχι. Χωρίς όμως τίποτα το ιδιαίτερο. Οι δυνατοί καιροί αρχίζουν από το Σεπτέμβριο.
Τον ευχαρίστησα, του ευχήθηκα καλή ψαριά και έβαλα μπροστά τον κινητήρα. Σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στον υπέροχο όρμο St. Thomas, όπου πραγματικά η θάλασσα έμοιαζε με λίμνη.
COMINO
Ξημέρωσε η επόμενη μέρα, και πλεύσαμε για την νησίδα Comino. Kemmuna στα μαλτέζικα, λόγω του κίτρινου φυτού που ευδοκιμούσε σε όλο το νησί και λέγεται Cumin. Το νησί, που κυριαρχούν μικροί λοφίσκοι και υπήνεμοι όρμοι, για πολλούς αιώνες ήταν ένα τέλειο καταφύγιο για τους πειρατές. Αποτελούσε ιδανικό ορμητήριο για εφόδους στο Gozo ή στη Μάλτα. Έως το 1618, όταν οι ιππότες έχτισαν ένα ψηλό πέτρινο πύργο καταμεσής του νησιού για ν' αποθαρρύνουν τους κουρσάρους.
Τρεις οικογένειες μένουν μόνο στο νησί, όπου δεν υπάρχουν δρόμοι, και οι μοναδικές οδοί επικοινωνίας είναι τα μονοπάτια. Ένα ξενοδοχείο, μια μικρή εκκλησία και μια μικρή προβλήτα συμπληρώνουν μια ειδυλλιακή εικόνα. Μια μικρή πινελιά γαλήνης και ηρεμίας. Η δόξα του Comino είναι η διάσημη Blue Lagoon, η παραλία «μύθος». Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά και είναι ένα στενό κανάλι που χωρίζει το Comino από το νησί Cominetto. Εδώ τα νερά είναι κρυστάλλινα, ενώ η κατάλευκη άμμος στο βάθος δίνει μια έντονη τιρκουάζ απόχρωση που σε καθηλώνει. Το μπάνιο στα νερά αυτά είναι μια μοναδική εμπειρία, και η διανυκτέρευση πάνω στο σκάφος η απόλυτη απόδραση.
Εμείς βέβαια κάναμε το λάθος και πήγαμε εκεί το πρωί. Για λίγη ώρα απολαύσαμε τα υπέροχα τιρκουάζ νερά όπου υπήρχαν μόνο πέντε ή έξι σκάφη αγκυροβολημένα. Σε λίγο όμως, από κάθε είσοδο που οδηγούσε στη Blue Lagoon έρχονταν σκάφη το ένα πίσω από το άλλο. Οι άγκυρες ρίχνονταν η μία πίσω από την άλλη, και σαν να μην έφτανε αυτό, μεγάλα τουριστικά σκάφη κάνανε την εμφάνισή τους και, χωρίς υπερβολή, ο κόσμος κατά εκατοντάδες βουτούσε στο νερό. Και όλο έφερναν κόσμο... ώσπου το όλο σκηνικό θύμισε κάτι από παιδική χαρά. Άπειροι άνθρωποι μέσα σε μια μεγάλη πισίνα. Δεν αντέξαμε, τα μαζέψαμε και φύγαμε. Επιστρέψαμε όμως γύρω στις 6 το απόγευμα όπου λίγα μόνο ιστιοπλοϊκά υπήρχαν και απολαύσαμε πραγματικά αυτόν τον τόπο. Κολυμπήσαμε μόνοι στα ήσυχα νερά, περπατήσαμε στα στενά μονοπάτια που οδηγούν σε κάθε γωνιά του νησιού, μαγειρέψαμε πάνω στα βράχια και διανυκτερεύσαμε στα υπέροχα νερά της «γαλάζιας λίμνης».
GOZO
Πρωί πρωί μετά τον καφέ, αρχίσαμε να ξεστήνουμε την τέντα δωμάτιο. Με αργές κινήσεις απολαμβάναμε την όλη διαδικασία μέσα στην απόλυτη γαλήνη του πρωινού.
Λύσαμε και κινήσαμε για το δυτικότερο και πολλά υποσχόμενο νησί του συμπλέγματος. Μισό ναυτικό μίλι δρόμος. Το νησί της νύμφης Καλυψούς, όπως αλλιώς λέγεται το Gozo, είναι μικρότερο από την Μάλτα με 14 χλμ. μήκος και 7 χλμ. πλάτος.Έχει 28.000 κατοίκους, πρωτεύουσα τη Victoria και κυρίως λιμάνι το Mgarr, ακριβώς απέναντι από το Comino. Το μήκος της ακτογραμμής της δεν ξεπερνά τα 22 ν.μ.
Με το που μπήκαμε στο Mgarr, αμέσως νιώσαμε πως εδώ οι ρυθμοί ζωής είναι πολύ πιο αργοί σε σχέση με την πολύβοη Valletta. Το ίδιο αισθανθήκαμε περπατώντας στα στενά δρομάκια της Victoria ερχόμενοι σε άμεση επαφή με τους Γκοζιτανούς, που σημειωτέον είναι πολύ περήφανοι για το νησί τους. Η περηφάνια τους αυτή αντανακλάται, ανάμεσα σε πολλά, και στο μέγεθος και την ομορφιά των εκκλησιών τους.
Υπάρχουν πολλά cafe και εστιατόρια σε κάθε πλατεία της πρωτεύουσας, ενώ στην ανοιχτή αγορά κυριαρχούν τα χαρακτηριοτικά τοπικά χειροποίητα μάλλινα φορέματα, φτιαγμένα από τις γυναίκες του νησιού. Γνωρίσαμε την ενδοχώρα, που είναι πιο εύφορη και πιο γραφική από τη Μάλτα, ενώ η εξέλιξη εδώ είναι άγνωστη λέξη. Πριν από μερικά χρόνια εκπονήθηκε μελέτη για την κατασκευή γέφυρας που θα συνέδεε το Gozo με τη Μάλτα. Τα έξοδα όμως ήταν υπέρογκα και τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά. Ευτυχώς βέβαια, γιατί έτσι το νησί διατηρεί ακόμα το χρώμα του και σε γοητεύει με την απίστευτη γαλήνη και τους ήρεμους ρυθμούς ζωής. Gozo και Μάλτα μοιράζονται την ίδια ιστορία, με τη διαφορά ότι το Gozo είχε πολλές δυστυχίες. Χωρίς καθόλου αμυντική υποδομή, δέχθηκε πολλές πειρατικές επιθέσεις και οι κάτοικοι κατέληγαν σκλάβοι. Όσοι μπορούσαν κατέφευγαν στην καλά οχυρωμένη Μάλτα ή στη Σικελία.
Στο Gozo υπάρχουν πολλοί όρμοι καλά προστατευμένοι από τους βοριάδες, ιδανικοί για διανυκτέρευση, υπέροχες αμμουδιές και πολύ γραφικά ψαροχώρια. Όλα αυτά τα απολαύσαμε ακόμα περισσότερο με -τι άλλο;- το φουσκωτό μας.
Ξεκινάμε την περιήγησή μας από την βορινή πλευρά του νησιού που ομαλά καταλήγει στη θάλασσα, σε αντίθεση με τις νότιες απότομες ακτές.
- Η περίφημη κόκκινη παραλία, άμμο της οποίας σφραγίσαμε σε ένα μπουκάλι προς ανάμνηση. Από τις πιο όμορφες αμμουδιές που έχουμε ποτέ αντικρίσει. Ψηλά στο βράχο, κατά τους ντόπιους, κατοικούσε η Καλυψώ, που σαγήνευσε τον Οδυσσέα και τον κράτησε κοντά της για εφτά ολόκληρα χρόνια.
- Marsalforn bay, δημοφιλής περιοχή που βρίσκεται καταμεσής της βόρειας ακτής και είναι σχετικά αναπτυγμένη. Πολλά παλιά κτίρια έχουν ανακαινισθεί τα τελευταία χρόνια και υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια πάνω στο κύμα. Αργά το απόγευμα τα πάντα είναι γραφικά: τα μαγαζάκια, με τα αναμνηστικά, τα εστιατόρια, τα καφέ, ενώ κόσμος πολύς κάνει τη βόλτα του στον παραλιακό δρόμο. Αυτό όμως που ξεχωρίζει ιδιαίτερα, είναι το μικρό ψαράδικο λιμανάκι. Μπαίνοντας από την στενή είσοδο του, πλάτους τριών μόλις μέτρων, μείναμε κυριολεκτικά μαγεμένοι από το απροσδόκητο θέαμα. Δεκάδες βαρκούλες ακίνητες, με υπέροχα χρώματα η μια σαν είδωλο της άλλης. Οι διάσημες luzzu με τα έντονα κίτρινο, μπλε και καφέ χρώματα, καμάρι των μαλτέζων.
- Dwerja, περιοχή εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς στην βοριοδυτική ακτή με το πασίγνωστο Azure Window, από τις μεγαλύτερες attraction του νησιού.
- Xlendi bay, υπέροχος βαθύς όρμος και ψαράδικο λιμάνι. Στην είσοδο του, στα 35 μέτρα βάθος, βρέθηκαν δύο ναυάγια του 2ου αιώνα π.Χ. και του 5ου αιώνα μ.Χ., απ' όπου ανασύρθηκαν πολλοί αμφορείς και αρχαίες άγκυρες που κοσμούν το Αρχαιολογικό Μουσείο του Gozo. Το χωριό είναι πολύ όμορφο και ήσυχο, με τα cafe και τα ξενοδοχεία κατά μήκος της ακτής.
Οι μέρες πέρασαν πολύ όμορφα στις υπέροχες αμμουδιές της Μάλτας, που πολλές φορές μ' έκαναν να νομίσω ότι βρισκόμουν σε δικά μας νερά. Μια ματιά όμως στο χάρτη έφτανε για να συνειδητοποιήσω πού ήμουν...
...keep Ribbing!
