Donousa Island
Koufonisia Islands
Donousa Island
Koufonisia Islands
Ano Koufonisi Island
Το Άνω Κουφονήσι μπορεί κάλλιστα να υπερηφανεύεται πως διεκδικεί τον τίτλο των διαυγέστερων νερών σε όλες τις Κυκλάδες. Και βέβαια, μόνο τυχαίο δεν είναι πως αποτελεί το δημοφιλέστερο και πιο ανεπτυγμένο νησί του συμπλέγματος των Μικρών Κυκλάδων.
Με πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, υπέροχα ταβερνάκια πλάι στο κύμα και μπαράκια που έχουν αφήσει εποχή, δέχεται κάθε χρόνο όλο και περισσότερους επισκέπτες, οι οποίοι κυριολεκτικά κατακλύζουν κάθε γωνιά του.
Οι χρυσαφένιες αμμουδιές και τα φανταστικά γαλαζοπράσινα νερά που μόνο σε εξωτικά μέρη συναντούμε, οι πολλές μικρές παραλίες που σχηματίζονται από στενόμακρες λωρίδες βράχων οι οποίοι εισχωρούν για πολλά μέτρα στη θάλασσα δημιουργώντας συνεχόμενες φυσικές πισίνες, καθώς και οι θαλάσσιες σπηλιές που σχηματίζουν οι αμέτρητοι «κούφιοι» βράχοι στους οποίους οφείλεται και το όνομα των δυο μικρών νησιών, αποτελούν τα κύρια θέλγητρα που έχουν κάνει το Άνω Κουφονήσι διάσημο.
Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως η «Μύκονος των Μικρών Κυκλάδων»λόγω της έντονης νυχτερινής ζωής, αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν υπάρχουν ήσυχες και γραφικές γωνιές γι αυτούς που προτιμούν να περνούν πιο ήρεμα και ρομαντικά τα βράδια τους.
Το Άνω Κουφονήσι καταφέρνει να διατηρεί ένα γνήσιο και ξεχωριστό χρώμα, παρά τη ραγδαία ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων.
Αν και όλο και περισσότεροι ντόπιοι αφήνουν το ψάρεμα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αποτελούσε την αποκλειστική εργασία τους, για να ασχοληθούν με τον τουρισμό, το Άνω Κουφονήσι εξακολουθεί να αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα γνήσιο ψαροχώρι, που διαθέτει μάλιστα έναν από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς στόλους του Αιγαίου, αναλογικά βέβαια με τους κατοίκους του. Λέγεται μάλιστα, πως οι ψαρόβαρκες είναι περισσότερες από το σύνολο των οικογενειών του νησιού.
Με στρογγυλό σχήμα και περίμετρο που δεν ξεπερνά τα έξι ναυτικά μίλια, είναι ένα μικρό και σχεδόν επίπεδο νησί, ιδανικό για περιήγηση με τα πόδια.
Οι μόνιμοι κάτοικοι φτάνουν τους 350, το καλοκαίρι όμως ξεπερνούν τους 2000. Αυτό ίσως είναι και το μοναδικό «μειονέκτημα», για όλους εμάς που κάνουμε ναυτικό τουρισμό. Είναι απολύτως βέβαιο, πως δεν θα βρούμε καμιά ερημική παραλία. Όλες τους κατακλύζονται από κόσμο και αναγκαστικά πρέπει να μένουμε αγκυροβολημένοι μακριά από τις ακτές.
Τα πράγματα βέβαια είναι εντελώς διαφορετικά αν έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφθούμε το Άνω Κουφονήσι μέσα στον Ιούνιο ή στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη. Τότε θα απολαύσουμε πραγματικά τις παραμυθένιες αμμουδιές του.
Ο μοναδικός οικισμός του νησιού είναι απλωμένος γύρω από την μεγάλη παραλία της Άμμου, η οποία μας δίνει μια πρώτη εικόνα για τη διαύγεια των νερών και την ποιότητα των παραλιών που θα συναντήσουμε.
Ο κύριος όμως όγκος των σπιτιών της Χώρας βρίσκεται δυτικά της Μεγάλης Άμμου, από όπου ξεκινά και ο φαρδύς τσιμεντένιος δρόμος. Παντοπωλεία, καφετέριες και ταβέρνες στη σειρά, συγκεντρώνουν όλη την ημέρα πολύ κόσμο. Κάποια στιγμή ο δρόμος στρίβει αριστερά και μας οδηγεί στο κεντρικό και πιο όμορφο σοκάκι του νησιού. Οι ασβεστωμένοι τοίχοι, οι ολάνθιστες μπουκαμβίλιες, τα πολύχρωμα λουλούδια και τα παραδοσιακά μαγαζάκια στο πλακόστρωτο, δημιουργούν μια πολύ γραφική και νησιώτικη ατμόσφαιρα, που γίνεται ακόμα πιο έντονη τις πρώτες απογευματινές ώρες. Το κεντρικό σοκάκι μας βγάζει τελικά στον όρμο Λουτρό, από όπου μπορούμε να επιστρέψουμε παραλιακά πια στην παραλία της Άμμου.
Στο δυτικό άκρο του όρμου της Άμμου, βρίσκεται η παλιά προβλήτα όπου πιάνουν τα καράβια της γραμμής. Κολλητά με την προβλήτα, έχει ολοκληρωθεί πρόσφατα και η κατασκευή της νέας μαρίνας, η οποία έχει δώσει μια βαθιά ανάσα στο πρόβλημα του ελλιμενισμού των σκαφών αναψυχής. Σε συνδυασμό μάλιστα με την υπέροχη γλίστρα που διαθέτει καθώς και με το πρατήριο καυσίμων που λειτουργεί πλέον στο νησί και μεταφέρει καύσιμα στο λιμάνι, το Άνω Κουφονήσι αποτελεί πλέον κέντρο ανεφοδιασμού και ελλιμενισμού των Μικρών Κυκλάδων. Τα σκάφη όμως που καταφθάνουν στο νησί είναι πάρα πολλά και ο χώρος της μαρίνας μοιάζει ανεπαρκής. Έτσι, πολλά σκάφη αναγκάζονται να δέσουν έξω από το νοτιοδυτικό κρηπίδωμα της μαρίνας ή να αγκυροβολήσουν αρόδου στον μεγάλο όρμο της Άμμου.
Δυτικά και πολύ κοντά από τη μαρίνα βρίσκονται ακόμα δυο υπήνεμοι όρμοι, όπου μπορούμε να διανυκτερεύσουμε με απόλυτη ασφάλεια. Πρώτα συναντούμε το Λουτρό, στο δυτικό άκρο του οποίου βρίσκεται το καρνάγιο του νησιού, κάτω ακριβώς από τον ανακαινισμένο μύλο. Παραδίπλα, βγάζει τα τραπεζάκια του το ομώνυμο ουζερί, το οποίο επιβάλλεται να επισκεφθούμε τόσο για τους υπέροχους μεζέδες του όσο και γιατί αποτελεί μια από τις πιο ήσυχες και γραφικές γωνιές του νησιού.
Λίγο δυτικότερα, βρίσκεται το φυσικό λιμάνι του Παριανού. Η είσοδός του βλέπει στο νοτιά, όπου η παρουσία των δύο κυματοθραυστών από μεγάλα μπλόκια, το καθιστά το ασφαλέστερο αγκυροβόλιο σε όλους τους καιρούς. Εδώ άλλωστε ξεχειμωνιάζει και ολόκληρος ο αλιευτικός στόλος του νησιού. Ακόμα και μεσούσης της θερινής περιόδου, όταν το νησί κατακλύζεται από σκάφη, στον Παριανό θα βρούμε ελεύθερο χώρο για να αγκυροβολήσουμε. Μπορεί να μην βρούμε θέση στη μικρή προβλήτα που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του και να μείνουμε αρόδου, η ερημική του όμως τοποθεσία που μας εξασφαλίζει ένα ήσυχο βράδυ αλλά και το γεγονός πως απέχει από τη Χώρα μόλις 15 λεπτά με τα πόδια, ανάγουν τον Παριανό σε μια πολύ καλή επιλογή για διανυκτέρευση.
Στις ομορφότερες παραλίες των Κυκλάδων
Στο Άνω Κουφονήσι ο «περίπλους» μπορεί να γίνει και με τα πόδια, αφού είναι γενικά ένα σχεδόν επίπεδο νησί και οι αποστάσεις πολύ μικρές. Στο μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον τμήμα του νησιού, ο παραλιακός δρόμος, που κάποια στιγμή γίνεται μονοπάτι, ακολουθεί πιστά και σε πολύ μικρή απόσταση την ακτογραμμή, και αξίζει πραγματικά να την περπατήσουμε. Ανατολικά από την Άμμο έως τον βορειοανατολικό κάβο Πορί απλώνονται στη σειρά οι ομορφότερες παραλίες του νησιού. Σε μια απόσταση μόλις δύο μιλίων, βρίσκονται χωρίς καμιά αμφιβολία μερικές από τις ωραιότερες αμμουδιές ολόκληρου του Αιγαίου. Για άλλους η Πλατιά Πούντα ή αλλιώς η Ιταλίδα όπως συνηθίζεται να λέγεται είναι η καλύτερη, για άλλους το πιο απομακρυσμένο Πορί.
Από το ανατολικό άκρο της Άμμου ξεκινά ο τσιμεντένιος δρόμος που τρέχει παραλιακά και σύντομα μας βγάζει στην παραλία του Φοίνικα. Εδώ βρίσκεται και το ομώνυμο ταβερνάκι, που χωμένο μέσα στις καλαμιές και τις αρμύρες είναι από τα πιο παλιά του νησιού.
Στο νότιο άκρο της αμμουδιάς υπάρχει μια μικρή τσιμεντένια προβλήτα, ενώ από το βορινό άκρο της ξεκινά το μονοπάτι που μας οδηγεί στην μεγάλη παραλία του Φανού. Ακόμα μια εξωτική αμμουδιά, όπου βρίσκεται και το ομώνυμο καφέ που σε προκαλεί για μια μικρή στάση. Πολύ όμορφα διαμορφωμένο, με χαμηλές πεζούλες ξερολιθιάς και πλακόστρωτα δρομάκια πλάι στην ακροθαλασσιά, αναλαμβάνει να δροσίσει τους περιπατητές και τους λουόμενους της παραλίας.
Λίγα βήματα πιο πέρα βρίσκεται η διάσημη Ιταλίδα. Η πιο μικρή αμμουδιά από τις υπόλοιπες, που σίγουρα θα σας κλέψει την καρδιά. Δύσκολα όμως θα βρείτε ελεύθερο χώρο για να απλώσετε έστω και μια μικρή πετσέτα, αφού αποτελεί την αγαπημένη παραλία πολλών επισκεπτών.
Συνεχίζοντας την πορεία μας στο ευδιάκριτο μονοπάτι, φτάνουμε τελικά στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, όπου βρίσκεται ο όρμος Πορί. Καλοσχηματισμένος, με σχεδόν κυκλικό σχήμα, φιλοξενεί την πιο απομακρυσμένη και μεγαλύτερη παραλία του νησιού. Στρωμένη με λεπτόκοκκη άμμο και με διάφανα γαλαζοπράσινα νερά αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στην τεράστια όμως παραλία, υπάρχει πολύς χώρος για όλους. Όταν τα μελτέμια φυσούν με μεγάλη ένταση, ο όρμος παίρνει διπλή όψη. Ενώ στο βορινό τμήμα του επικρατεί μπουνάτσα, στο νότιο τμήμα του όρμου μπαίνουν ορμητικά τα κύματα που σπάνε στις χαμηλές κορφές τους και δίνουν μια εξωτική άγρια ομορφιά στην παραλία. Γι αυτό άλλωστε το Πορί αποτελεί αγαπημένο προορισμό των δεινών σέρφερς.
Μια χαμηλή λωρίδα στεριάς, πάνω στην οποία βρίσκονται μια καφετέρια και ένα εστιατόριο, χωρίζει το Πορί από τον όρμο του Ξυλομπάτη. Εδώ βγάζουν όλη τη μανία τους τα μελτέμια, αφού η είσοδος του Ξυλομπάτη είναι στο μάτι του βοριά.
...keep Ribbing!
