Strofadia
Strofadia
Exploring the fascinating Ionian islands
Colors that we love especially. They have their way to charm and touch us, as many times as we visit them. This little tribute is meant to travel to some of the most beautiful parts of our country. So we start from Paxos, we head for Porto Katsiki, Fiskardo, Kioni. We continue for Kalamos. Return to Porto Katsiki and climb up to Acheron, Parga, Syvota.
Παξοί
Βρίσκονται 7 ν.μ. νοτιότερα της Κέρκυρας και 12 ν.μ. νοτιοδυτικότερα από τα Σύβοτα. Ολόκληρη η ακτογραμμή του νησιού, χαρακτηρίζεται από αναρίθμητους όρμους. Οι δυτικές ακτές είναι απότομες, με πολλές σπηλιές που σχηματίζονται στο κατέβασμα των απόκρημνων βράχων στη θάλασσα. Οι ανατολικές είναι πιο ομαλές, με περισσότερες παραλίες που είναι σπαρμένες από χοντρό βότσαλο. Τα νερά είναι κρυστάλλινα με υπέροχους χρωματισμούς, ενώ ο βυθός εκπληκτικής ομορφιάς προσφέρεται για καταδύσεις.
Υπάρχουν τέσσερα αγκυροβόλια, όλα στην ανατολική πλευρά των Παξών:
- Το λιμανάκι του Οτζιά, στο νοτιότερο τμήμα του νησιού απέναντι από το Μογγονήσι.
- Ο Λογγός στα βορειοανατολικά, με το ομώνυμο χωριό. Τα νερά εδώ είναι πολύ ρηχά κάνοντας αδύνατη την προσέγγιση πλοίων. Υπάρχουν λιγοστά καφέ και ταβερνάκια.
- Ο Γάιος που βρίσκεται νοτιοανατολικά αποτελεί το κυρίως λιμάνι του νησιού. Τη μοναδικότητά του την οφείλει στο καταπράσινο νησάκι του Αγ. Νικολάου που εισέρχεται στον ευρύχωρο όρμο του, σχηματίζοντας έναν στενό τοξοειδή δίαυλο. Το κανάλι αυτό έχει μία βορινή είσοδο και μία νότια. Το βόρειο τμήμα του λιμανιού, Μανέσκο όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, φιλοξενεί τα ιστιοφόρα και τα μεγάλα cruisers. Στα νότια όπου τα νερά ρηχαίνουν, φιλοξενούνται οι βάρκες. Όλη η ζωή του νησιού βρίσκεται εδώ, στον Γάιο. Πολλά καφέ, ταβερνάκια, μαγαζάκια, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το βράδυ το παραλιακό δρομάκι σφύζει από κόσμο.
- Η Λάκκα, στο βορειότερο σημείο του νησιού. Ευρύχωρος όρμος που αξίζει της προσοχής μας. Περιτριγυρισμένος από καταπράσινους λόφους, ενώ τα λιγοστά σπιτάκια βρίσκονται στο ύψος της θάλασσας. Ο λιγοστός κόσμος συγκεντρώνεται στα δύο μικρά καφέ που βρίσκονται στη δυτική πλευρά του όρμου και σερβίρουν πρωινά και υπέροχα πιάτα. Και όλα αυτά, πλάι στο κύμα. Μοιραία λοιπόν, το καθημερινό μας πέρασμα από εκεί, τόσο το πρωί όσο και το βράδυ, ήταν αναπόφευκτο.
Όπως καλά καταλάβατε, ο όρμος της Λάκκας ήταν το ορμητήριο μας:
- Μέσα στον όρμο και λίγο πιο πέρα από το λιμανάκι, υπάρχει μία μικρή γαλήνια αμμουδιά. Τα σκάφη ήταν μόνιμα τραβηγμένα μέχρι έξω. Τα ψηλά ελαιόδεντρα κατεβαίνουν μέχρι την ακτή, δημιουργώντας ιδανικό τόπο για camping. Ένα μικρό μονοπάτι μάς βγάζει σε ελάχιστο χρόνο στο λιμανάκι με τα μαγαζάκια, ενώ ένα άλλο μάς πηγαίνει από την άλλη πλευρά, σ' ένα μοναχικό ταβερνάκι πάνω σε βοτσαλωτή παραλία.
- Σε αντίθεση με τον πολύβουο Γάιο, εδώ τα πράγματα είναι πολύ ήσυχα, ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται οι καλύτερες ακτές του νησιού.
- Ο έλεγχος του καιρού γινόταν μόλις στην έξοδο του όρμου, οπότε ανάλογα βγάζαμε και την καθημερινή μας πορεία.
- Είχαμε ό,τι μας χρειάζεται στις διακοπές: πάγο, παντοπωλεία, αρτοποιεία αλλά και καύσιμα, με την προϋπόθεση να έχετε μαζί σας πλαστικά ντεπόζιτα.
- Ήσυχο και ευχάριστο ύπνο πάνω στα σκάφη.
Αντίπαξοι
Την πέμπτη μέρα κινήσαμε για Αντίπαξους. Δύο ν.μ. πιο κάτω από το νότιο Φανάρι των Παξών. Οι παραλίες του νησιού βρίσκονται στην ανατολική πλευρά. Εδώ συναντούμε και δύο από τις ομορφότερες αμμουδιές του τόπου μας, Βρίνια και Βουτούμι. Ιδιαίτερα ο όρμος Βουτούμι θα σας μαγέψει με τα εκπληκτικής απόχρωσης νερά του. Αξίζει το κόπο να ανεβείτε τα σκαλοπάτια που είναι κρυμμένα μέσα στην πυκνή βλάστηση, και να φτάσετε στο ταβερνάκι που βρίσκεται ψηλά στο λόφο. Η θέα προς τα υπέροχα νερά θα σας ανταμείψει. Κατά το μήνα Αύγουστο όμως ο κόσμος είναι πολύς, ενώ κάθε λογής πλεούμενα είναι αγκυροβολημένα αρόδου, κλείνοντας την ευρεία είσοδο του όρμου. Καΐκια και ταχύπλοα μεταφέρουν διαρκώς κόσμο τόσο από τον Γάιο, όσο και από την Πάργα που βρίσκεται 12 ν.μ. βορειοανατολικότερα. Μετά τις 6 το απόγευμα όμως, η παραλία αδειάζει και όλα μοιάζουν παραμυθένια.
Ο επόμενος όρμος νοτιότερα είναι η Αγραπιδιά, που έχει το ρόλο του λιμανιού των Αντίπαξων. Και λέω έχει το ρόλο, γιατί όλη η υποδομή είναι ένας μικρός λιμενοβραχίονας. Πλοία βέβαια δεν δένουν εδώ, παρά μόνο τα καϊκάκια των ψαράδων, που κι αυτά είναι ελάχιστα. Επιλέξαμε αυτό το όμορφο λιμανάκι για να διανυκτερεύσουμε.
Το απογευματάκι πήραμε να ανηφορίσουμε το τσιμεντένιο δρομάκι που οδηγεί στα Αρβανίτικα. 15 λεπτά δρόμος. Δέκα σπιτάκια όλα κι όλα, τα περισσότερα σφραγισμένα. Παρά την εικόνα εγκατάλειψης, όλα ήταν περιποιημένα και καθαρά. Περπατώντας στα όμορφα μονοπάτια τα οποία δεξιά κι αριστερά αφοριζόταν από λίθινους τοίχους ύψους δύο μέτρων, φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγ. Αιμιλιανού, όπου ξαποστάσαμε για λίγη ώρα. Από εδώ μπορεί να αγναντέψει κανείς όλο το νησί. 50 σπιτάκια χωμένα μέσα στο πράσινο κι απλωμένα σ' όλη την έκταση των 5 τετρ.χιλ. του νησιού. Τα περισσότερα εξοχικές κατοικίες Παξινών. Το χειμώνα ζουν εδώ δύο ή τρεις οικογένειες μόνο. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε ντόπιος έχει το βαρκάκι του με το οποίο πηγαίνει για ανεφοδιασμό από τον κοντινό Γάιο.
Την επόμενη μέρα παραπλεύσαμε τις δυτικές ακτές που είναι και αρκετά αφιλόξενες. Σε κάθε ορμίσκο φουντάραμε και απολαμβάναμε τα υπέροχα νερά. Τελευταίος σταθμός, το βορειοδυτικό ακρ. Κέθρος, όπου κρύβει μία υπέροχη ακτή με χοντρό βότσαλο. Στο έμπα τού όρμου, δύο επιβλητικοί βράχοι, ο ένας δεξιά και ο άλλος αριστερά, υψώνουν περήφανα το ανάστημά τους. Εδώ αράξαμε για τον περισσότερο χρόνο της ημέρας. Είχε πάει 17:30 και βάλαμε πλώρη για το Βουτούμι. Πράγματι η παραλία είχε αδειάσει και αργά-αργά κατευθυνθήκαμε στο δεξιό της άκρο όπου υπάρχει το μικρό τσιμεντένιο ντοκάκι, που δένουν οι βάρκες - ταξί καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αυτή την ώρα όμως δεν υπήρχε ούτε μία βάρκα, ούτε ένας άνθρωπος. Η παραλία όλη δική μας. Και μάλιστα το απογευματάκι, που είναι η καλύτερη περίοδος της ημέρας, όπου όλα γύρω μας αποκτούν την πιο γαλήνιά τους όψη.v
Πόρτο Κατσίκι
Την επομένη το πρωί βρισκόμασταν σε ρότα για το Πόρτο Κατσίκι. 35 ν.μ. δρόμος. Η θάλασσα για ακόμα μία φορά σύμμαχος μας, μας χάρισε μία απίθανη πλεύση. Σε λιγότερο από μιάμιση ώρα βρισκόμασταν φουνταρισμένοι στα υπέροχα τιρκουάζ νερά. Ήταν νωρίς το πρωί και ήμασταν μόνοι μας. Έτσι απολαύσαμε τον μοναδικό αυτό τόπο ακόμα περισσότερο. Τι να πει κανείς γι' αυτή την υπέροχη γωνιά της Λευκάδας! Είναι κάποια μέρη στη χώρα μας που ακόμα και το δικό μας, το τόσο πλούσιο λεξιλόγιο, αδυνατεί να αποδώσει αυτά που νιώθεις, αντικρίζοντας αυτό το μεγαλειώδες θέαμα.
Θέλαμε να διανυκτερεύσουμε εδώ, αλλά δυστυχώς δεν μας το επέτρεπε ο μαΐστρος. Ίσια μπροστά μας ορθώνονταν επιβλητικά το ακρ. Δουκάτο. Καβατζάραμε και αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο αγαπημένο Φισκάρδο, στο βορειοανατολικό άκρο της Κεφαλονιάς, 7 ν.μ. πιο κάτω.
Φισκάρδο
Δεν ξέρω, αλλά αυτός ο τόπος έχει κάτι παραπάνω. Κάτι διαφορετικό που αν το νιώσεις, σε κρατά αιχμάλωτο για πάντα. Όσες φορές κι αν έχω έρθει, νιώθω τα ίδια έντονα συναισθήματα αντικρίζοντας πάντα τις ίδιες εικόνες. Υπέροχα σπιτάκια με μοναδικούς χρωματισμούς, στενά σοκάκια, μαγαζάκια παρατεταγμένα στη σειρά. Και πάντοτε μετά την ολιγόλεπτη βόλτα, στο ίδιο μικρό και συμπαθητικό «Alto Mare»...
Ένα σημαντικό μέρος της ομορφιάς αυτού του τόπου, πέρα από το ότι είναι περιτριγυρισμένος από καταπράσινους λόφους, οφείλεται στην αρχιτεκτονική του οικισμού, όπου καθρεφτίζεται η πολύχρονη ιστορία του.
Όλες σχεδόν οι κατοικίες ήταν αρχοντικά. Το Φισκάρδο έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και είναι από τους ελάχιστους στο Ιόνιο που σώθηκε από τους καταστροφικούς σεισμούς το '53. Έτσι έχουν διασωθεί κτίρια από την Ενετική ακόμα περίοδο, με χαρακτηριστικά στοιχεία Βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής, αλλά και αυτά της Αγγλικής περιόδου με έντονα νεοκλασικά χαρακτηριστικά. Αλλά και τα σύγχρονα κτίσματα δένουν αρμονικά με τα παλιά αρχοντικά.
Γεωγραφικά βρίσκεται στην βόρεια χερσόνησο της Κεφαλονιάς που λέγεται Έρισος. Η πιο ορεινή και απόκρημνη περιοχή του νησιού με ακτές απότομες και αφιλόξενες. Φυσικό επίνειο όλης αυτής της χερσονήσου είναι το Φισκάρδο ή Πάνορμος όπως ονομαζόταν παλιά, που σημαίνει «φυσικό λιμάνι» ασφαλές στους καιρούς. Όνομα που συναντούμε άλλωστε σε πολλούς όρμους στα νησιά μας.
Κιόνι
Ρότα ανατολικά προς το νησί του Οδυσσέα. Με τον μαΐστρο στα πλευρικά μας, διασχίσαμε το στενό δίαυλο που χωρίζει την Κεφαλονιά από την Ιθάκη. Καβατζάραμε το βόρειο ακρ. Αγ. Ιωάννης, βάλαμε τον καιρό στην πρύμνη και εύκολα πια προσεγγίσαμε το γραφικό Κιόνι. Ευρύχωρος όρμος, προστατευμένος από τους βοριάδες και τα ταβερνάκια πλάι στο κύμα. Τα λιγοστά σπιτάκια χωμένα μέσα στους καταπράσινους λόφους που κατεβαίνουν ομαλά στη θάλασσα. Τόπος γαλήνιος και εξαιρετικά ήσυχος, Διαθέτει χρώμα, ατμόσφαιρα και βέβαια το θρύλο του Οδυσσέα να πλανάται σε κάθε γωνιά του.
Κάλαμος
Πλώρη βορειοανατολικά για νήσο Κάλαμο, που βρίσκεται μια ανάσα από τα Ακαρνανικά παράλια. Προσεγγίσαμε το νότιο ακρωτήρι και, αργά-αργά, ανεβαίναμε τη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Σε λιγότερο από δύο ναυτικά μίλια, δέναμε στο υπήνεμο λιμανάκι του εγκαταλελειμμένου πια χωριού, Παναγιά. Βγήκαμε για εξερεύνηση στα λιγοστά πετρόχτιστα σπιτάκια που μοιάζουν με φαντάσματα του παρελθόντος. Αυτή η γραφική γωνιά, λουσμένη στο αυγουστιάτικο φως, γλύκανε τη διάθεσή μας. Γωνιά, που κατέχει ξεχωριστεί θέση στην καρδιά μας και προκαλεί δυνατές συγκινήσεις.
Κατευθυνθήκαμε βορειότερα και μπήκαμε στο ευρύχωρο λιμανάκι, του παραθαλάσσιου χωριού Κάλαμος. Δύο ψαράδες πρόθυμα μας βοήθησαν να δέσουμε. Στο μικρό αυτό ψαροχώρι, ο χρόνος δείχνει ανήμπορος να αποτυπώσει το πέρασμά του. Δύο μικρά ταβερνάκια, ένα παντοπωλείο «απ' τα παλιά», ελάχιστα ενοικιαζόμενα δωμάτια, κι απόλυτη γαλήνη σ' αυτό το όμορφο απάγκιο.
Μετά από ένα τονωτικό καφεδάκι «ψάχναμε» για τη μικρή μας παραλία που θα μας φιλοξενούσε για ένα βράδυ. Σ' όλη τη βορειοανατολική πλευρά, σχηματίζονται υπέροχοι ορμίσκοι με διάφανα νερά, όπου τα πεύκα κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Με αρκετή δυσκολία αποφασίσαμε πού θα φουντάρουμε, μιας και κάθε παραλία μάς γοήτευε. Κάθε παραλία κι ένας μικρός παράδεισος. Τόσο κοντά στα «διάσημα» νησιά του Ιονίου, κι όμως αισθανόμασταν σαν Ροβινσώνες!
Ήπειρος
Αχέροντας - Πάργα - Σύβοτα
Το επόμενο πρωινό μάς βρίσκει στην ανεμοδαρμένη Βασιλική της Λευκάδας, όπου ανεφοδιαστήκαμε σε καύσιμα. Μια μικρή στάση στο Π. Κατσίκι και ρότα για τις εκβολές του Αχέροντα, λίγα μίλια νοτιότερα της Πάργας. Για αρκετή ώρα παριστάναμε μικρά ποταμόπλοια που κάνουν την κρουαζιέρα τους στα γλυκά νερά του ποταμού.
Δέσαμε στην Πάργα, όπου μια βόλτα στα στενά δρομάκια με τα πολυάριθμα μαγαζάκια καθώς και ένα καφεδάκι ψηλά στο βενετσιάνικο κάστρο κρίνονται πάντοτε απαραίτητα.
Ο ταξιδιωτικός μας κύκλος κλείνει με την άφιξή μας στα Σύβοτα, γνωστά και ως Μούρτος.
Τα νησάκια Αγ. Νικόλαος, Μουρτεμένο, Μαύρο Όρος και Μπέλα Βράκα που βρίσκονται κοντά στη στεριά, σχηματίζουν μικρά φιόρδ μοναδικής ομορφιάς. Το αποτέλεσμα; υπέροχες ακτές με κρυστάλλινα νερά, όπου καθρεφτίζεται όλη η βλάστηση των γύρω λόφων. Επιπλέον, σχηματίζονται ιδανικοί ορμίσκοι για διανυκτέρευση στο σκάφος.
Σημειώστε πως ολόκληρη αυτή η πλευρά της Ηπείρου συναγωνίζεται σε ομορφιά, και μάλιστα επί ίσοις όροις, τα Ιόνια νησιά.
