Ikaria Island
Agathonisi island
Ikaria Island
Agathonisi island
Fourni island
Just below the narrow passage between Ikaria and Samos there is the island complex of Fourni. With three bigger islands, Thimaina, Fourni and Agios Minas, as well as numerous islets which are mainly on the southern part, it is a beautiful travel destination.
Παρά το μικρό τους μέγεθος, η ιδιαίτερα έντονα δαντελωτή ακτογραμμή τους, που σε τέτοιο βαθμό δεν συναντάται πουθενά αλλού στο Αιγαίο, σχηματίζει συνεχείς μακρόστενους όρμους που εισχωρούν βαθιά στη στεριά, δημιουργώντας πολλά φυσικά και ασφαλή αγκυροβόλια, μέσα στα οποία μάλιστα υπάρχουν εξαιρετικές παραλίες με κρυστάλλινα νερά. Πολυάριθμοι κολπίσκοι, ιδανικοί για ναυτικό τουρισμό και διανυκτέρευση στο σκάφος, ικανοί να ικανοποιήσουν κάθε μας επιθυμία, μας περιμένουν για να τους ανακαλύψουμε.
Στη Θύμαινα
Εκείνο το πρωινό, ξεκινήσαμε από τον Άγιο Κήρυκο με προορισμό το λιμάνι των Φούρνων, του μεγαλύτερου νησιού από όπου πήρε και το όνομά του ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα. Τα μόλις εννιά ναυτικά μίλια που μας χώριζαν και η καλή θάλασσα, ήταν οι λόγοι που αποφασίσαμε να κάνουμε πρώτα τον περίπλου της Θύμαινας που βρίσκεται δυτικά των Φούρνων.
Στις βόρειες ακτές, στο ύψος της νησίδας Θυμαινάκι, υπάρχουν δυο παραλίες, με ομορφότερη αυτή που βρίσκεται ανατολικότερα. Το Άη Νικολάκι όπως λέγεται, με καταπράσινα νερά και το ομώνυμο εκκλησάκι στο μυχό του όρμου. Δυο χαμηλά σπιτάκια κι ένα μικρό ντοκάκι στη δυτική πλευρά του, συγκροτούν τον ερημικό και συμπαθητικό αυτόν τόπο. Πλέοντας με χαμηλή ταχύτητα και πολύ κοντά στις νότιες ακτές της Θύμαινας, μπαίνοντας σε κάθε ορμίσκο, χωρίς όμως να συναντήσουμε καμιά παραλία, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την ανατολική πλευρά της νησίδας. Στη μέση περίπου του στενού διαύλου που σχηματίζεται με το μακρόστενο νησάκι Κισιριά, βρίσκεται η Κεραμιδού. Όμορφη αμμουδιά, προστατευμένη πολύ καλά από τους βοριάδες, με αρμυρίκια και ένα ταβερνάκι στην ακτή, συγκεντρώνει λίγο κόσμο που μεταφέρουν τα καραβάκια από το λιμάνι των Φούρνων. Ο επόμενος όρμος που συναντούμε, στην αρχή του στενού διαύλου και ανοιχτός στον καιρό, φιλοξενεί το μικρό και μοναδικό χωριό της Θύμαινας. Αρκετά σπίτια χτισμένα στην πλαγιά του λόφου, μάλλον ακαλαίσθητα, μια μεγάλη παραλία και η τσιμεντένια προκυμαία στη βορινή πλευρά του όρμου, όπου πιάνουν τα καΐκια από τους γειτονικούς Φούρνους που εξυπηρετούν τις ανάκες των λιγοστών ντόπιων, συγκροτούν τον μικρό αυτό οικισμό.
Στους Φούρνους
Ακριβώς απέναντι από τον οικισμό της Θύμαινας, βρίσκεται το λιμάνι των Φούρνων. Εξαιρετικά μεγάλο, που καταλαμβάνει ολόκληρη τη βορινή πλευρά του ομώνυμου όρμου, με επιπλέον δυο προβλήτες στο μυχό του. Μια μεγάλη, όπου δένουν και τα τουριστικά καραβάκια και μια πιο μικρή παραδίπλα. Το χαρακτηριστικό βέβαια του λιμανιού, είναι ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός καϊκιών και ψαρόβαρκων, που αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς στόλους της Ελλάδας, γεγονός δυσανάλογο με το μέγεθος και τον πληθυσμό των Φούρνων.
Αυτό το λιμάνι έχει μια ιδιαίτερη ζωντάνια, που κρύβεται κάτω από τα αρμυρίκια του παραλιακού δρόμου.
Το καφενείο, τα ταβερνάκια και οι καφετέριες είναι γεμάτες όλη την ημέρα με παρέες ντόπιων και επισκεπτών, για τους οποίους τα μαγαζιά στο λιμάνι αποτελούν το σημείο συνάντησης πριν ξεκινήσουν για κάποια από τις πολυάριθμες παραλίες του νησιού.
Γύρω από το λιμάνι, απλώνονται τα σπίτια του χωριού, που φτάνουν μέχρι τις παρυφές των λόφων.
Πήραμε τον κεντρικό λιθόστρωτο δρόμο, που ξεκινά από το λιμάνι και αποτελεί την κεντρική αγορά των Φούρνων. Ίσως είναι και το γραφικότερο σημείο του χωριού, με τις χαρακτηριστικές μουριές δεξιά κι αριστερά του, να τρέχουν σ΄ όλο το μήκος του, ενώ λίγες πιθαμές δίπλα από τους ασβεστωμένους κορμούς, βρίσκονται οι χρωματιστές πόρτες των μικρομάγαζων και των χαμηλών σπιτιών.
Μετά από λίγα λεπτά, ο δρόμος μας έβγαλε στη μικρή κεντρική πλατεία, κάτω από τη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, με το παραδοσιακό καφενείο και τον υπέροχο φούρνο. Μια πολύ όμορφη και νησιώτικη γωνιά, όπου και επιλέξαμε βέβαια για να πιούμε το καφεδάκι μας.
Αφού ανεφοδιαστήκαμε σε τρόφιμα και νερά, κατηφορίζοντας ανέμελα στο λιθόστρωτο δρόμο, ξαναβγήκαμε στο λιμάνι. Τακτοποιήσαμε τις προμήθειές μας στα φουσκωτά και βάλαμε πλώρη για τις δυτικές ακτές του νησιού.
Στις δυτικές ακτές
Πρώτα πρώτα, κάναμε την καθιερωμένη μας στάση στο υπέροχο Καμπί, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το λιμάνι. Για να μην φέρουμε βόλτα ολόκληρη τη νησίδα Κισιριά, περάσαμε προσεκτικά από το στενό και πολύ ρηχό πέρασμα του ανατολικού άκρου της και αφήνοντας αριστερά μας έναν μικρό όρμο, μπαίναμε αργά αργά στα καταπράσινα νερά του. Τα λιγοστά σπιτάκια που είναι σκορπισμένα στην πλαγιά του λόφου και τα μεγάλα αρμυρίκια της παραλίας, κάτω από τη σκιά των οποίων συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος, συνθέτουν μια πολύ όμορφη εικόνα. Στη δυτική πλευρά του όρμου, υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος τσιμεντένιος ντόκος όπου μπορούμε να δέσουμε, ενώ ακριβώς απέναντι βρίσκεται ο μικρός μόλος που χωρίζει ουσιαστικά το Καμπί σε δυο ανεξάρτητες παραλίες.
Το μεγάλο Καμπί βόρεια και το μικρό Καμπί ανατολικά, όπου βρίσκονται αρόδου αρκετές μικρές ψαρόβαρκες.
Αφού απολαύσαμε το κολύμπι μας, μαζευτήκαμε όλοι κάτω από την πρυμνιά τέντα. Ήμασταν αγκυροβολημένοι καταμεσής του όρμου και ήταν η ώρα ενός δροσιστικού καφέ.
Καθώς συγκεντρώναμε ποτήρια, νερά και παγάκια, κάποιοι συνεχόμενοι ήχοι από διαρκή πλατσουρίσματα πίσω μας, τάραζαν τα γαλήνια νερά.
Γυρνώντας, είδαμε έκπληκτοι μια αρκετά μεγάλη συναγρίδα να επιδίδεται σε χαμηλές πτήσεις έξω από το νερό, ενώ λίγα μέτρα πιο μπροστά, ένα σμήνος από πανικόβλητα ψαράκια, πραγματοποιώντας μεγάλα άλματα προσπαθούσε να σωθεί από τον θηρευτή τους. Έχουμε δει πολλές φορές μικρόψαρα να τρέχουν πανικοβλημένα και λόγω κεκτημένης ταχύτητας να βγαίνουν πάνω στα βράχια, η συναγρίδα όμως να κάνει άλματα έξω από το νερό, ήταν ένα πρωτόγνωρο θέαμα.
Στη Χρυσομηλιά
Την επόμενη μέρα, μετά από μια σύντομη στάση στο λιμάνι για ανεφοδιασμό σε πάγο, κατευθυνθήκαμε προς τον όρμο της Χρυσομηλιάς, βορειοδυτικά του νησιού, όπου βρίσκεται και το δεύτερο χωριό των Φούρνων. Χτισμένο ψηλά στον λόφο, με ένα μικρό λιμανάκι στην ανατολική πλευρά του όρμου, ο οποίος σε όλο το μήκος του είναι στρωμένος με λεπτό βότσαλο. Μια σειρά από αρμυρίκια σε όλη την ακτή, κάτω από τα οποία βρίσκονται οι βεραντούλες των πολύ μικρών και χαμηλών σπιτιών, λίγα μόλις μέτρα από την ακροθαλασσιά, καθώς και οι μικρές χρωματιστές βαρκούλες που ξεκουράζονται στα βαθυγάλανα νερά, αποτελούν μια μαγευτική εικόνα, που αναδεικνύει μέσα από τη λιτότητά της, όλη τη γνησιότητα και το μεγαλείο της νησιωτικής Ελλάδας.
Ανατολικότερα από τον όρμο της Χρυσομηλιάς, αφού περάσουμε έναν κολπίσκο με όμορφη βοτσαλωτή ακτή που είναι πνιγμένη στα αρμυρίκια, φτάνουμε σε μια μικρή παραλία, που δεν μας τραβά το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά.
Μέσα μας όμως, άρχισε ήδη να ξυπνά η ακόρεστη δίψα μας για νέες περιπλανήσεις. Χωρίς να έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα, να βρούμε κάποιον τρόπο για να την περιορίσουμε έστω και για λίγο, αφήναμε πίσω μας το νησάκι του Αγίου Μηνά, ενώ η πλώρη μας σημάδευε το Αγαθονήσι, το βορειότερο νησί των Δωδεκανήσων.
For travellers
- On the island of Fourni, which is the largest one of the complex, there are many safeplaces to anchor, protected from the north winds. Most of the bays on the west side of the island, where there are beautiful beaches, are ideal for an overnight stay.
- It is possible to get fuel at the petrol station which is on the highest part on the southern side of the harbour. The staff, also, transfers it to the port.
- The ice store of the port is closed, but we can find ice at the fish shop situated in the beginning of the main stone street of the village.
- There are no particularly dangerous places around Fourni, while the islets on the southern part of the complex reveal opulent fishing spots.
...keep Ribbing!
