Levitha Island
Nisiros Island
Levitha Island
Nisiros Island
Chios Island
Ο καιρός είχε πέσει αισθητά και παραμερίζοντας τους τελευταίους μας δισταγμούς, βάλαμε πλώρη για τις δυτικές ακτές της Χίου. Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στο Λιθί, που βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τη μέση της δυτικής πλευράς του νησιού, σε μια απόσταση 23 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι των Ψαρών.
Στο κακόφημο μπουγάζι
Τα μίλια δεν ήταν πολλά και έτσι ανοιχτήκαμε στο στενό Χίου Ψαρών, που αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα περάσματα του Αιγαίου. Αν και είχαμε τον καιρό στην αριστερή μας μπάντα, με πολύ δυσκολία κρατούσαμε σταθερή την πορεία μας. Ο φρέσκος πεντάρης χτυπούσε με δύναμη τα πίσω τμήματα των πλωτήρων, κάνοντας το φουσκωτό να μποτζάρει απότομα και κοφτά, αναγκάζοντάς μας να κρατιόμαστε σφιχτά από τα ανοξείδωτα της κονσόλας. Οι ριπές του αέρα έστελναν άφθονο σπρέι στα πρόσωπά μας, που κάποιες φορές γινόταν πολύ ενοχλητικό. Μοιραία λοιπόν, ταξιδεύαμε με το πόδι του κινητήρα ψηλά τριμαρισμένο, αυξάνοντας περισσότερο από ότι θα έπρεπε την ταχύτητα του φουσκωτού. Με λιγότερα βρεχάμενα τώρα, και με πολύ μικρότερες αντιστάσεις αφού το μεγαλύτερο μέρος της γάστρας έπλεε έξω από το νερό, τα μπουγέλα ελαττωθήκαν σημαντικά. Η προσοχή μας όμως και η προσήλωσή μας ήταν σε υψηλά επίπεδα. Ζυγίζοντας πολύ προσεκτικά και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου κάθε επερχόμενο κύμα, υπολογίζαμε ταυτόχρονα την ανάπτυξη του επόμενου, προσέχοντας παράλληλα με κοφτές ματιές μακρύτερα, τη δημιουργία των διπλών ή τριπλών άναρχων κυμάτων, που είναι τα μεγαλύτερα και τα πιο επικίνδυνα, αποφεύγοντας τις μικρές αβύσσους που δημιουργούνται ανάμεσά τους. Η εξαντλητική αυτή πλεύση όμως, που απαιτεί έναν σχεδόν τέλειο συνδυασμό τιμονέματος, γκαζιού, και διαβάσματος της θάλασσας, αλλά και υψηλό βαθμό εγρήγορσης που να μπορεί να μεταφραστεί σε ακαριαίες αντιδράσεις, δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ ώρα. Ευτυχώς, λίγο μετά τη μέση του μπουγαζιού, βάζαμε τον καιρό όλο και περισσότερο στην πρύμνη μας, ενώ η ύφεση της έντασης κυρίως, των κυμάτων, γινόταν πλέον φανερή.
Μειώσαμε αισθητά τις στροφές του κινητήρα, και ταξιδεύαμε πλέον πιο ευχάριστα, διασκεδάζοντας στις ράχες των πιο χαμηλών τώρα κυμάτων. Πλησιάζοντας στις ακτές της Χίου, ο καιρός έπεσε ακόμα περισσότερο, γεγονός που μας έκανε να στρέψουμε την πλώρη μας λίγο ψηλότερα από το Λιθί. Μόλις τέσσερα μίλια βορειότερα, στη νότια πλευρά του ακρωτηρίου Πύργος, βρίσκεται το Τηγάνι και η Μακριά Άμμος. Δυο πολύ όμορφες παραλίες, που χωρίζονται μεταξύ τους με μια στενή γλώσσα στεριάς, που σχεδόν επίπεδη και με χαμηλό υψόμετρο προχωρά για αρκετά μέτρα μέσα στη θάλασσα. Προτιμήσαμε να αγκυροβολήσουμε για λίγο στη δυτική πλευρά της Μακριάς Άμμου, λίγο πριν από τις πλάκες της ακτής, όπου η θάλασσα ήταν αρυτίδωτη και τα νερά σε μια αρκετά μεγάλη κυκλική περιοχή, μοιάζουν με καταπράσινη φυσική πισίνα. Αφού κάναμε μπάνιο με γλυκό νερό για να φύγουν οι κηλίδες από το αλάτι που γέμισαν όλο μας το σώμα, από το πέρασμα του μπουγαζιού, ξεκουραστήκαμε για αρκετή ώρα, ανακτώντας τις δυνάμεις μας.
Πλέοντας νοτιότερα, μπήκαμε στον βαθύ όρμο της Ελίντας που απαγκιάζει αρκετά καλά από τους βοριάδες. Με την είσοδό του να βλέπει στο γαρμπή, εισχωρεί για αρκετά μέτρα στη στεριά, καταλήγοντας σε μια φαρδιά και πολύ όμορφη βοτσαλωτή παραλία. Βγήκαμε για λίγο στην ακτή και καθίσαμε κάτω από τα αρμυρίκια που βρίσκονται στο βορειοανατολικό άκρο της. Αν και ο χωματόδρομος κατέληγε ακριβώς δίπλα μας, δεν υπήρχε ψυχή στην παραλία. Ήμασταν ολομόναχοι και απολαμβάναμε τα βαθυγάλανα νερά του όρμου.
Από το Τραχήλι στο Λιθί
Λίγο πιο κάτω συναντούμε τη μικρή χερσόνησο Τραχήλι, στον αυχένα της οποίας βρίσκεται η εξαιρετική ομώνυμη παραλία. Ο βορινός όμως προσανατολισμός της, έχει σαν αποτέλεσμα να προσβάλλεται από τα μελτέμια. Για να την χαρούμε, πρέπει να διαλέξουμε μια μέρα που η θάλασσα είναι γαλήνια, ενώ αξίζει να πάρουμε το χωματόδρομο που ξεκινά από την παραλία, και να επισκεφθούμε τη βίγλα που βρίσκεται στην χαμηλή κορυφή της χερσονήσου. Στις βίγλες, που είναι μικροί πέτρινοι πύργοι, στέκονταν άγρυπνοι φρουροί οι βιγλάτορες με κύριο σκοπό την επιτήρηση του ανοιχτού πελάγους. Όταν αντιλαμβάνονταν κάποιο πειρατικό πλοίο να πλησιάζει, άναβαν μεγάλες φωτιές και ειδοποιούσαν μ΄ αυτόν τον τρόπο, η κάθε μια την επόμενη βίγλα, οι οποίες βρίσκονταν στο άκρο κάθε χερσονήσου.
Ακριβώς απέναντι από το Τραχήλι προς το νότο, βρίσκεται ο μεγάλος όρμος του Λιθίου, η είσοδος του οποίου βλέπει στο βοριά. Στη δυτική πλευρά του όρμου, υπάρχει το ομώνυμο λιμανάκι που είναι απόλυτα ασφαλές σε όλους τους καιρούς. Η μικρή είσοδός του βλέπει ανατολικά, ενώ η φαρδιά τσιμεντένια προβλήτα που βρίσκεται στο κέντρο του, το χωρίζει σε δυο επιμέρους και πολύ ευρύχωρα εσωτερικά λιμάνια. Στο νότιο κομμάτι αράζουν τις ψαρόβαρκές τους οι ντόπιοι, ενώ στο βόρειο όπου τα νερά είναι πιο βαθιά, υπάρχει πολύ χώρος για να πλαγιοδετήσουν ακόμα και μεγάλα σκάφη. Χωρίς καμιά αμφιβολία, είναι το ομορφότερο λιμάνι της δυτικής πλευράς της Χίου και αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για τις περιπλανήσεις μας στις υπέροχες δυτικές ακτές του νησιού. Είναι απόλυτα ασφαλές και πολύ ήσυχο για να διανυκτερεύσουμε στο σκάφος, ενώ ακριβώς δίπλα στην υπέροχη απλωτή αμμουδιά με τα εξαιρετικά ρηχά νερά, κάτω από τα αρμυρίκια βρίσκονται αρκετά ταβερνάκια με παραδοσιακά φαγητά, όπου μπορούμε να πραγματοποιούμε τις βραδινές μας εξόδους.
Ανάμεσα στο Λιθί και τον βαθύ όρμο των Μεστών νοτιότερα, σχηματίζονται αρκετές όμορφες παραλίες, που αξίζει πραγματικά να τις επισκεφθούμε. Αφού περιπλεύσαμε τα τρία μικρονήσια που βρίσκονται στη βορινή πλευρά του ανοιχτού όρμου της Ελάτας, κατευθυνθήκαμε στο μεγαλύτερο από αυτά, το νησάκι του Αγίου Στεφάνου. Φουντάραμε στη νότια και υπήνεμη πλευρά του, που μοιάζει με μια μεγάλη αγκαλιά που προστατεύει πολύ καλά από τα μελτέμια. Μετά από ένα τονωτικό καφεδάκι εν πλω, γυρίσαμε στη δυτική πλευρά του νησιού και δέσαμε στο μικρό ντοκάκι, λίγα μέτρα από το οποίο βρίσκεται το ομώνυμο μικρό εκκλησάκι.
Μέσα στον όρμο της Ελάτας σχηματίζονται αρκετές ερημικές παραλίες, οι καλύτερες των οποίων είναι το Καλό Λιμέ, με χαμηλά πεύκα και απόλυτη ησυχία, και η ακτή της Αγίας Ειρήνης με ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι πάνω στην άμμο, χωμένο κυριολεκτικά μέσα στα αρμυρίκια, και έναν υποτυπώδη λιμενοβραχίονα που προστατεύει όσο μπορεί από τους βοριάδες.
Αμέσως πιο κάτω από τον όρμο της Ελάτας, συναντούμε τον όρμο Δίδυμα. Στο μυχό του, σχηματίζονται δυο μικρές όμορφες παραλίες με βαθυγάλανα νερά, που χωρίζονται μεταξύ τους από έναν μακρόστενο βράχο. Ο επόμενος όρμος που συναντούμε στην πορεία μας προς το νότο, είναι ο Λιμένας των Μεστών. Με μέσο πλάτος πεντακοσίων μέτρων και μήκος που φτάνει το ένα ναυτικό μίλι, αποτελεί τον βαθύτερο όρμο της Χίου. Η είσοδός του όμως που βλέπει στο βοριά, καθώς και οι άσχημοι καιροί που επικρατούν συνήθως στην ευρύτερη περιοχή, είναι μερικές από τις αιτίες που έχει μείνει αναξιοποίητο αυτό το φυσικό λιμάνι, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το δεύτερο και μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού, η θέση του οποίου μάλιστα, βρίσκεται σε ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία του ανοιχτού Αιγαίου.
Η Χίος είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου, με την περίμετρό του να ξεπερνά τα 80 νμ. Για να μην ξοδεύουμε λοιπόν, τον πολύτιμο χρόνο μας σε άσκοπες και κουραστικές διαδρομές, χρειάζεται πολύ καλός προγραμματισμός και προσεκτική επιλογή των σημείων που θα χρησιμοποιήσουμε σαν ορμητήρια για τις καθημερινές μας εξορμήσεις. Οι καλύτερες περιοχές για διακοπές με σκάφος, είναι η δυτική πλευρά του νησιού από την Σιδηρούντα έως τον όρμο των Μεστών, και η νοτιοδυτική πλευρά από τον κάβο Πέτασο έως την Ουρά.
Στην δεύτερη περίπτωση, ιδανικότερο σημείο για ορμητήριο και διανυκτέρευση στο σκάφος, είναι το λιμανάκι του Εμπορειού. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε και κάποιον όρμο της αρεσκείας μας για να περάσουμε με ασφάλεια κάποιο βράδυ, χωρίς τον κίνδυνο να εγκλωβιστούμε εκεί από τον καιρό. Η νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, έχει το πλεονέκτημα να κόβει από τους βοριάδες, όπου μπορούμε να κινούμαστε χωρίς προβλήματα, ακόμα και όταν τα μελτέμια ξεπερνούν τα 6 μποφόρ.
Από τον Πέτασο έως την Ουρά
Κατηφορίζοντας προς το νότο, πλέοντας πολύ κοντά στις βραχώδεις ακτές, προσεγγίσαμε στον κάβο Πέτασο, το νοτιοδυτικό άκρο του νησιού. Από αυτόν τον κάβο έως την Ουρά, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το νοτιότερο άκρο της Χίου, απλώνεται το ομορφότερο κομμάτι του νησιού. Η έντονα δαντελωτή ακτογραμμή, εκτείνεται σε μήκος εννέα ναυτικών μιλίων, σχηματίζοντας μικρούς και μεγάλους όρμους, μέσα στους οποίους κρύβονται μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της Χίου. Πολλές από αυτές, είναι απομονωμένες και ερημικές, αφού η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με σκάφος ή στην καλύτερη περίπτωση από δύσβατους χωματόδρομους. Έχοντας μάλιστα το πλεονέκτημα να απαγκιάζουν όλες από τα μελτέμια, χωρίς να κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε σε κάποιον όρμο, δεν μένει παρά να επιλέξουμε μια της αρεσκείας μας, για διανυκτέρευση στο σκάφος.
Καβατζάροντας τον κάβο Πέτασο, ανοίγεται μπροστά μας ο μεγάλος όρμος της Αποθήκας. Στο μυχό του όρμου, υπάρχει μια όμορφη παραλία που συγκεντρώνει λίγο κόσμο. Αν θέλουμε να είμαστε εντελώς μόνοι, μπορούμε να αγκυροβολήσουμε στη δυτική πλευρά του όρμου, όπου βρίσκεται μια ερημική βοτσαλωτή ακτή, με πολύ καθαρά νερά και όμορφο βυθό για υποβρύχιο ψάρεμα.
Αμέσως μετά την Αποθήκα, μόλις περάσουμε τη Μούλα Πέτρα, σχηματίζονται δυο όρμοι με κοινή ουσιαστικά είσοδο. Στα δυτικά, ο μακρόστενος όρμος της Μεστούσικης Αυλωνιάς, και στα ανατολικά, ο μεγαλύτερος όρμος του Σαλάγωνα. Η Μεστούσικη Αυλωνιά είναι ένα άριστο καταφύγιο από τους βοριάδες, με μοναδικά γαλάζια νερά και με μια πολύ όμορφη ακτή στο μυχό της. Αν και συγκεντρώνει αρκετό κόσμο, λόγω του χωματόδρομου που καταλήγει στην ανατολική πλευρά της παραλίας, αξίζει πραγματικά να την επισκεφθούμε. Στη δυτική πλευρά του όρμου Σαλάγωνα, πλάι στο Τραχήλι, που είναι μια μικρή νησίδα που συνδέεται με τη στεριά με μια λωρίδα άμμου, σχηματίζεται ένα πολύ καλό φυσικό λιμανάκι, όπου κάλλιστα μπορούμε να διανυκτερεύσουμε. Στη νοτιοανατολική πλευρά του ίδιου όρμου, πλάι στο εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης, υπάρχει ο ομώνυμος ορμίσκος, μέσα στον οποίο φιλοξενούνται δυο πολύ όμορφες παραλίες. Μικρά τμήματα σκουρόχρωμων νερών, διάσπαρτα μέσα στην καταπράσινη θάλασσα, δημιουργούν μια ξεχωριστή εικόνα, που γίνεται πολύ εντυπωσιακή όταν τη βλέπουμε από ψηλά.
Περνώντας κοντά από τη νησίδα Κούνουπας, μπήκαμε σιγά σιγά στον βαθύ όρμο των Φανών. Στο μυχό του όρμου, υπάρχει μια υπέροχη αμμουδιά με μεγάλα αρμυρίκια στη σειρά, που φιλοξενούν συνήθως τις σκηνές των παραθεριστών. Αν ακολουθήσουμε το χωματόδρομο που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της αμμουδιάς, σε ένα χιλιόμετρο περίπου, θα φθάσουμε στα ερείπια του ιερού ναού του Φαναίου Απόλλωνα, όπου οφείλεται και το όνομα του όρμου. Κάποτε η θάλασσα έφτανε έως εδώ. Διακρίνουμε ακόμα το ντόκο από τις ογκώδεις πέτρες, λίγο πιο πέρα από το ναό που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα π.Χ.
Προσπερνώντας τον ανοιχτό όρμο της Καρύντας, όπου υπάρχουν αρκετά ερημικά σημεία ακόμα και στα μέσα του καλοκαιριού, φτάνουμε στον όρμο του Αγίου Νικήτα. Αρκετά στενός, στο μυχό του οποίου βρίσκεται μια ερημική ακτή με μεγάλα βότσαλα, αποτελεί ένα πολύ καλό αραξοβόλι με καταπληκτικά διάφανα νερά. Είναι ένα από τα αγαπημένα μας μέρη, και δεν παραλείπουμε να το επισκεπτόμαστε και να διανυκτερεύουμε εδώ, όταν βρισκόμαστε σε τούτα τα νερά.
Από εδώ και κάτω, η ακτή γίνεται πιο επιβλητική, με εντυπωσιακούς βράχους να πέφτουν σχεδόν κατακόρυφα στη θάλασσα. Χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να πλέουμε κοντά στα κάθετα βράχια, ώστε να μην προσπεράσουμε χωρίς να αντιληφθούμε την είσοδο της υπέροχης Πυργούσικης Αυλωνιάς. Μπαίνοντας σιγά σιγά στον κλειστό όρμο, τα βαθυγάλανα νερά γίνονται βαθμιαία πράσινα, καθώς πλησιάζουμε στην όμορφη βοτσαλωτή ακτή. Έχοντας την αίσθηση πως βρίσκεσαι μέσα σε μια μικρή λίμνη που περιβάλλεται από ψηλά βράχια, αποτελεί χωρίς καμιά αμφιβολία ένα από τα εντυπωσιακότερα σημεία του νησιού.
Πλησιάζοντας πια στη «βάση» της Ουράς, συναντούμε τα Βρουλίδια. Ένας αρκετά μεγάλος όρμος, στο μυχό του οποίου βρίσκεται μια πανέμορφη ακτή που είναι στρωμένη με ψιλό βότσαλο. Συνήθως φιλοξενεί αρκετό κόσμο, που φτάνει ως εδώ από τα σκαλιά που οδηγούν στην παραλία.
Στο Βενέτικο
Αν σταθούμε στο άκρο της Ουράς και στρέψουμε την πλώρη μας προς το νότο, θα δούμε τον εντυπωσιακό όγκο του Βενέτικου, που μοιάζει να αναδύεται από τη θάλασσα. Αν ο καιρός είναι καλός, αξίζει πραγματικά να διασχίσουμε το ένα ναυτικό μίλι ως τη νησίδα και να θαυμάσουμε τον σκληροτράχηλο όγκο της από κοντά. Στη νότια πλευρά της, ξεκινά το πέτρινο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή, όπου βρίσκεται ο παλιός σιδερένιος φάρος. Η θέα από ψηλά κόβει την ανάσα, καθώς παρατηρούμε τους κάθετους βράχους του Βενέτικου να συνεχίζουν την απότομη πορεία τους προς τα απύθμενα νερά.
Στην ανατολική πλευρά της Χίου
Από την Ουρά, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην ανατολική πλευρά του νησιού. Σε όλο αυτό το κομμάτι έως το λιμάνι που βρίσκεται 16 νμ πιο πάνω, συναντούμε τις πιο διάσημες και ανεπτυγμένες τουριστικά παραλίες του νησιού. Ανάμεσά τους, βρίσκονται αρκετά γραφικά λιμανάκια, σε μερικά από τα οποία δύσκολα θα βρούμε κάποια θέση για να δέσουμε.
Πλέοντας κοντά στην ακτή, σε λιγότερο από τρία μίλια από το άκρο της Ουράς, θα συναντήσουμε την περίφημη ακτή Μαύρα Βόλια. Μια από τις πιο ιδιαίτερες παραλίες της χώρας μας, και η εντυπωσιακότερη της Χίου, στρωμένη με εντυπωσιακά μαύρα γυαλιστερά βότσαλα. Συγκεντρώνει καθημερινά πολύ κόσμο και δύσκολα θα μπορέσουμε να την προσεγγίσουμε με το σκάφος μας. Μπορούμε όμως να αγκυροβολήσουμε στην εξίσου όμορφη παραλία Φώκι, που βρίσκεται πριν τα Μαύρα Βόλια, και να απολαύσουμε το μοναδικό θέαμα της «μαύρης θάλασσας» που απλώνεται μπροστά μας.
Ένας μικρός λόφος χωρίζει τα Μαύρα Βόλια από το γραφικό λιμανάκι του Εμπορειού. Πολύ κλειστός και σχεδόν κυκλικός όρμος, απόλυτα ασφαλής από τους βοριάδες, με έναν μικρό μόλο στο μυχό του, δεξιά και αριστερά από τον οποίο βρίσκονται δυο μικρές παραλίες. Αρκετά σκάφη είναι συνήθως αγκυροβολημένα αρόδου, βρίσκοντας εδώ καταφύγιο όταν λυσσομανούν οι αέρηδες. Δυο τρία ταβερνάκια πλάι στη θάλασσα και κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια, αποτελούν όλη κι όλη την υποδομή του ήσυχου φυσικού λιμανιού, που αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για τις εξορμήσεις μας στις ακτές της νοτιοανατολικής και νοτιοδυτικής πλευράς του νησιού. Μετά από τον εντυπωσιακό λόφο του Προφήτη Ηλία, που προστατεύει την ανατολική πλευρά του Εμπορειού, ξεκινά η απέραντη αμμουδιά της Κώμης. Πολύ όμορφη παραλία με υπέροχα νερά, η οποία συναγωνίζεται τον Καρφά για τον τίτλο της πιο δημοφιλούς και κοσμοπολίτικης ακτής του νησιού. Ταβερνάκια, ουζερί, ενοικιαζόμενα δωμάτια κατά μήκος του παραλιακού δρόμου που τρέχει παράλληλα με την ακτή, και καφετέριες στη σειρά, συμπληρώνουν την εικόνα της Κώμης, με την έντονη νυχτερινή ζωή. Στο ανατολικό άκρο της Κώμης, βρίσκεται το ομώνυμο και πολύ ήσυχο λιμανάκι, η είσοδος του οποίου βλέπει δυτικά. Αν και ασφυκτικά γεμάτο από τα καΐκια των ντόπιων, οι ευγενικοί ψαράδες όλο και κάπου θα μας βολέψουν.
Λίγο πιο πέρα από την Κώμη, βρίσκεται ο Αη Γιάννης ο Λιλικάς, με το μικρό μόλο και το γραφικό απόμερο ταβερνάκι πλάι στο κύμα. Τόπος γαλήνιος και ήσυχος, σε αντίθεση με την πολύβουη και πολυσύχναστη Κώμη.
Καβατζάροντας τα Γρίδια και το Ακρωτήρι φτάνουμε στον Καταρράκτη. Μικρό παραθαλάσσιο χωριό, με ταβερνάκια πλάι στο κύμα που σερβίρουν υπέροχους μεζέδες, και ένα πολύ γραφικό λιμανάκι, όπου συνωστίζονται οι βάρκες των ψαράδων. Ένα μίλι πιο πάνω, βρίσκεται η βοτσαλωτή παραλία της Αγίας Φωτιάς. Τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνει όλο και περισσότερο κόσμο που χαίρονται τα ολοκάθαρα νερά της, ενώ υπάρχουν αρκετά μαγαζάκια και ψαροταβέρνες κατά μήκος της ακτής. Στο νότιο άκρο της, βρίσκεται το αλιευτικό καταφύγιο του Αη Γιάννη, που είναι γεμάτο με μικρές ψαρόβαρκες. Ένας μικρός χώρος πάνω στο ντόκο, και δυο τρία τραπεζάκια, αποτελούν το στέκι του μικρού αλιευτικού συλλόγου της περιοχής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απλόχερη φιλοξενία τους, όταν πριν από μερικά χρόνια, μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, μπαίναμε στο μικρό λιμανάκι μετά από πέντε ολόκληρες ώρες ταξιδιού από τη Σάμο. Ήμασταν απίστευτα ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι, η ζεστασιά όμως των ανθρώπων του συλλόγου, που μας υποδέχθηκαν σαν δικούς τους ανθρώπους, μας έκανε να να ξεχάσουμε γρήγορα την κούρασή μας. Η τέλεια έκφραση της αλληλεγγύης στη θάλασσα, που δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που την κατανοούν και ακόμη λιγότεροι αυτοί που την εφαρμόζουν.
Λίγο πιο πάνω από την Αγία Φωτιά, συναντούμε την παραλία των Κεραμείων, που είναι γεμάτη με κόκκινα βότσαλα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κομματάκια σπασμένων κεραμιδιών, που προέρχονται από το παλιό εργοστάσιο κεραμοποιείας που βρίσκεται λίγο πιο πέρα, τα οποία σμίλεψε περίτεχνα η θάλασσα. Περνώντας κοντά από τον Μέγα Λημνιώνα με την όμορφη βοτσαλωτή ακτή του, φτάνουμε στο μεγάλο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης, η είσοδος του οποίου φαροσημαίνεται. Τελευταία, έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο και άνετο λιμάνι, όπου μπορούμε κάλλιστα να διανυκτερεύσουμε.
Μετά τον κάβο της Πούντας, ξεκινά ο καλοσχηματισμένος όρμος του Καρφά, που φιλοξενεί μια από τις πιο διάσημες αμμουδιές της Χίου, απλωμένη σε μήκος ενός χιλιομέτρου περίπου. Με υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά και πλούσια παράκτια βλάστηση, συγκεντρώνει πολύ κόσμο και αναπτύσσεται συνεχώς τουριστικά, διαθέτοντας όλες τις υποδομές που αναζητά ο σύγχρονος επισκέπτης.
Δυο μίλια βορειότερα, βρίσκεται το λιμάνι της Χίου που θυμίζει περισσότερο μεγαλούπολη, παρά κάποιο γραφικό νησιώτικο τόπο, αδικώντας την πραγματική αξία του νησιού. Είναι αλήθεια πως η Χίος δύσκολα σου αποκαλύπτεται. Όντας πολύ μεγάλο νησί, με μακρινές αποστάσεις τόσο στην ενδοχώρα όσο και στα παράλιά της, που συχνά γίνονται αρκετά κουραστικές, χρειάζεται αρκετές μέρες για να την ανακαλύψουμε. Ο πολύ καλός προγραμματισμός και η προσεκτική επιλογή των στρατηγικών σημείων που θα χρησιμοποιήσουμε ως ορμητήρια, αποτελούν απαραίτητες προυποθέσεις που θα μας εξασφαλίσουν μια ευχάριστη και λιγότερο κοπιαστική διαμονή.
Στην ενδοχώρα
Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε πως γνωρίσαμε τη Χίο, αν δεν περιπλανηθούμε στην ενδοχώρα, η οποία παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τα μοναδικά μεσαιωνικά χωριά, τα αρχοντόσπιτα του Κάμπου με τους ψηλούς μαντρότοιχους, χτισμένους με την χαρακτηριστική κοκκινοκίτρινη θυμιανούσικη πέτρα, τα Μαστιχοχώρια και τα Βορειόχωρα, το καστροχώρι του Ανάβατου, που είναι σκαρφαλωμένο στην κορυφή του βράχου με τη μια πλευρά του να αιωρείται κυριολεκτικά στον γκρεμό, την περίφημη «Δασκαλόπετρα» όπου δίδασκε ο Όμηρος, τους διάσημους Μύλους στην περιοχή Ταμπάκικα και πολλά άλλα αξιοθέατα που χρειάζονται αρκετές μέρες για να τα γνωρίσουμε. Αφήσαμε λοιπόν για δυο μέρες το φουσκωτό στο λιμάνι, και με ένα νοικιασμένο τζιπάκι περιπλανιόμασταν στη νότια και στη βόρεια Χίο. Από το πρωί έως το βράδυ, επισκεπτόμασταν χωριά και μοναστήρια, και γυρνούσαμε κατάκοποι, από τους ανηφορικούς και γεμάτους στροφές δρόμους του νησιού, στην «πλωτή» μας φωλιά.
Δεν σας κρύβω, πως αυτές οι δυο μέρες μακριά από το φουσκωτό, μας φάνηκε μια μικρή αιωνιότητα. Μας έλλειψε η θάλασσα, η πλεύση, η πλώρη μας, ο πρυμνιός καναπές, ο ήχος της καδένας καθώς σέρνεται στο πλωριό ράουλο, ακόμα και αυτή η γλυκιά διαδικασία του κουλουριάσματος των σχοινιών του σκάφους, όταν κάθε φορά ετοιμαζόμαστε να αποπλεύσουμε.
Λύσαμε γρήγορα, και ικανοποιημένοι διπλά, βγαίναμε σιγά σιγά από το λιμάνι της Χίου. Προορισμός μας ήταν το λιμάνι του Εύδηλου, στις βόρειες ακτές της Ικαρίας.
Η Χίος είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου, με την περίμετρό του να ξεπερνά τα 80 νμ. Για να μην ξοδεύουμε λοιπόν, τον πολύτιμο χρόνο μας σε άσκοπες και κουραστικές διαδρομές, χρειάζεται πολύ καλός προγραμματισμός και προσεκτική επιλογή των σημείων που θα χρησιμοποιήσουμε σαν ορμητήρια για τις καθημερινές μας εξορμήσεις. Οι καλύτερες περιοχές για διακοπές με σκάφος, είναι η δυτική πλευρά του νησιού από την Σιδηρούντα έως τον όρμο των Μεστών, και η νοτιοδυτική πλευρά από τον κάβο Πέτασο έως την Ουρά.
Για όσους ταξιδεύουν
- Οι άνεμοι που πνέουν τους καλοκαιρινούς μήνες στη Χίο, πολύ συχνά ξεπερνούν τα 6 μποφόρ και σηκώνουν δύσκολες θάλασσες, ιδιαίτερα στις δυτικές ακτές του νησιού. Συνήθως πνέουν βορειοανατολικοί άνεμοι, που συχνά μεταβάλλονται σε βορειοδυτικούς. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως η ευρύτερη θαλάσσια περιοχή του νησιού που βλέπει στο ανοιχτό Αιγαίο, είναι από τις δυσκολότερες του αρχιπελάγους.
- Τα επικίνδυνα σημεία δεν είναι πολλά, συγκριτικά με την έκταση του νησιού. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται οι νησίδες Φοράδες, που βρίσκονται νότια από το Λιθί. Εξέχουν πολύ λίγο από τη θάλασσα και είναι δυσδιάκριτες, ιδιαίτερα το σούρουπο, καθώς και όταν επικρατεί θαλασσοταραχή.
Όταν κινούμαστε στις νοτιοανατολικές ακτές του νησιού, και ιδιαίτερα στην περιοχή από τον Καρφά έως την Αγία Φωτιά, είναι φρόνιμο να κρατιόμαστε τουλάχιστον 300 μέτρα μακριά από την ακτή, γιατί τα νερά είναι αβαθή. - Στο λιμανάκι της Κώμης, παράλληλα με τον ανατολικό λιμενοβραχίονα τρέχει ξέρα μήκους 70 μέτρων περίπου. Γι αυτό πρέπει να προσεγγίζουμε από τη νότια πλευρά, και πάλι όμως με προσοχή, γιατί σε ολόκληρη την ακτή της Κώμης υπάρχουν σκορπισμένα μονόπετρα που φτάνουν ως την επιφάνεια της θάλασσας.
- Μπορεί να μην υπάρχουν βενζινάδικα στα διάφορα λιμανάκια του νησιού, υπάρχουν όμως φορτηγάκια με μετρητή που μεταφέρουν καύσιμα οπουδήποτε κι αν βρίσκεστε. Για πάγο, πρέπει να πεταχτείτε ως την ιχθυόσκαλα, που βρίσκεται λίγο μετά το λιμάνι. Υπάρχουν ακόμα, εξουσιοδοτημένα συνεργεία για τους κυριότερους τύπους εξωλεμβίων κινητήρων, που θα κάνουν ότι μπορούν για να σας εξυπηρετήσουν.
- Γλίστρες υπάρχουν στα περισσότερα λιμανάκια του νησιού, που μπορούν να εξυπηρετήσουν ακόμα και μεγάλα σκάφη. Προτιμήστε την καινούρια γλίστρα του ομίλου φουσκωτών σκαφών Χίου, που βρίσκεται λίγο νοτιότερα από το λιμάνι.
...keep Ribbing!
