Στα νησιά του κόλπου Kvarner και στη χερσόνησο της Istria
Στα νησιά του κόλπου Kvarner και στη χερσόνησο της Istria
Περιπλανώμενοι στα κανάλια της Βενετίας, ο επίλογος του ταξιδιού μας στην Κροατία
Αν, όπως λένε, «το όνειρο κάθε ταξιδευτή είναι να περιπλανηθεί στα κανάλια της Βενετίας με το δικό του σκάφος», τότε πρέπει να νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό, σίγουρα όμως ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τη «βασίλισσα της Αδριατικής» είναι διά θαλάσσης.
Είχαμε διανυκτερεύσει στο μεγάλο όρμο της Pula, στη χερσόνησο Istria, και νωρίς το πρωί βάλαμε πλώρη για τη Βενετία, 70 ν.μ. δρόμος σε πορεία 297 μοιρών. Ήταν μια βαριά συννεφιασμένη μέρα, απογοητευτική για ταξίδι. Η πρόγνωση του καιρού μιλούσε για καταιγίδες σε ολόκληρη την ανατολική Αδριατική, με πιθανότητα να γίνουν πολύ έντονες στην Istria και στη βόρεια Δαλματία. Το κύμα κακοκαιρίας κατέβαινε από βόρεια και θα περνούσε από πάνω μας. Ήταν τόσο δυσμενείς οι συνθήκες, που αν είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας σίγουρα θα αναβάλαμε το πέρασμά μας για την επόμενη μέρα. Δεν θέλαμε όμως με τίποτα να χάσουμε τη Βενετία και ήμασταν αποφασισμένοι. Σκοπεύαμε να προσπαθήσουμε να περάσουμε μέσα από την καταιγίδα, και στη χειρότερη περίπτωση, αν τα πράγματα δυσκόλευαν πολύ, να επιστρέφαμε στην Pula έχοντας τον καιρό στην πρύμνη μας.
Φορέσαμε τις νιτσεράδες, σφίξαμε καλά τα σχοινιά που συγκρατούν την πλωριά τέντα και πλανάραμε όρτσα στα γκρίζα κύματα. Πιάσαμε μια ταχύτητα 22 κόμβων και ταξιδεύαμε άνετα στον καιρό που δεν ξεπερνούσε τα 4 μποφόρ. Περνούσαμε κάτω από τα 14 νησάκια του συμπλέγματος Brijuni (υπάρχει σχετικό ένθετο) που βρίσκονται 1.5 ν.μ. βορειοδυτικά από την είσοδο του όρμου που φιλοξενεί την Pula. Μας προστάτευαν καλά από τον καιρό, ο οποίος όμως έδειχνε φανερά τις απειλητικές του διαθέσεις.
Δεν αργήσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος, τα κύματα ήδη μεγάλωσαν κι είχε άρχισε να ψιλοβρέχει. Στο βάθος, ο μαύρος ορίζοντας δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Συνεχίζαμε όμως χωρίς να παρεκλίνουμε της πορείας μας. Αφού διανύσαμε τα πρώτα 20 ν.μ. ο καιρός φρεσκάρισε κανονικά. Η θάλασσα είχε φουσκώσει αρκετά και τα κύματα ξεπερνούσαν τα δύο μέτρα ύψος. Μπροστά στην πλώρη μας έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες αστραπές που έσκιζαν τον ουρανό. Παρέκλινα δυτικότερα της πορείας μου προσπαθώντας να αποφύγω το κέντρο της καταιγίδας και να βρω μια στρωτή πλεύση επιμένοντας να κρατάω σταθερή την ταχύτητα του φουσκωτού. Ο καιρός συνέχιζε να ανεβαίνει, ενώ η βροχή δυνάμωσε αρκετά. Αύξησα την ταχύτητά μας προσπαθώντας να απομακρυνθώ από την καταιγίδα που ερχόταν από τη δεξιά μας μπάντα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεφύγω αρκετά δυτικότερα από την αρχική πορεία, όπου ο ορίζοντας φαινόταν λιγότερο γκρίζος. Με την πλεύση μας τα πηγαίναμε τώρα αρκετά καλύτερα, η βροχή όμως ήταν έντονη και μας δυσκόλευε να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μην μπορώντας να υπολογίζουμε καλά τα σκασίματα των κυμάτων.
Έτσι, με μισάνοιχτα μάτια κάποια καρφώματα ήταν αναπόφευκτα, καθώς το νερό έτρεχε ποτάμι στα πρόσωπά μας. Αναγκαστήκαμε να κόψουμε λίγο τις στροφές του κινητήρα μειώνοντας έτσι τη δύναμη των σταγόνων της βροχής που μας έτσουζαν στο πρόσωπο. Η πρυμνιά κουβέρτα ήταν μόνιμα γεμάτη με νερά, μιας και δεν προλάβαιναν να διαφύγουν από τους σωλήνες αποστράγγισης. Ήταν μια πολύ κουραστική πλεύση που μας ανάγκαζε να αλλάζουμε κάθε λίγο βάρδιες στο τιμόνεμα του φουσκωτού, μπαίνοντας εναλλάξ κάτω από την τέντα πλεύσης για να σκουπίσουμε τα πρόσωπά μας και να πάρουμε λίγες «στεγνές» ανάσες.
Η καταιγίδα, την οποία καταφέραμε να περνάμε ξυστά, μας ταλαιπώρησε για περίπου δύο ώρες. Τελικά την αφήσαμε ανατολικά μας και, ως δια μαγείας, ο καιρός άνοιξε και μια ηλιόλουστη μέρα διαδέχθηκε τα μαύρα πυκνά σύννεφα. Η θάλασσα έπεσε αισθητά και η ψυχολογία μας ανέβηκε στα ύψη καθώς ο δυνατός ήλιος μας ζέσταινε ευχάριστα. Κάναμε μια μεσοπέλαγη στάση και ανάψαμε ένα τσιγάρο. Ρουφούσαμε με ατέλειωτη ευχαρίστηση τον καπνό και τον απολαμβάναμε όσο τίποτε άλλο. Αφού χαλαρώσαμε αρκετά, αδειάσαμε τα νερά και σκουπίσαμε το φουσκωτό. Διορθώσαμε την πορεία μας και βάλαμε πλώρη για την υπέροχη Βενετία που νιώθαμε πως θα μας επεφύλασσε μια ανεπανάληπτη εμπειρία μες στην ηλιόλουστη αυτή μέρα. Καλύψαμε γρήγορα τα υπόλοιπα μίλια και νωρίς το μεσημέρι μπαίναμε στη βορινή είσοδο της μεγάλης λιμνοθάλασσας.
Τα νησιά Brijuni
Αποτελούν εθνικό πάρκο από το 1984. Από τα νησιά Brijuni έχουν περάσει μεγάλα ονόματα της διεθνούς πολιτικής σκηνής και αστέρες του κινηματογράφου, αφού εδώ είχε τις εξοχικές κατοικίες του ο Marshal Τito και υποδεχόταν τους προσκεκλημένους του. Είχε δημιουργήσει μάλιστα ένα μεγάλο ζωολογικό πάρκο, που υπάρχει μέχρι σήμερα, όπου ζουν ζέμπρες, ελέφαντες, αντιλόπες, ελάφια και πάνω από 200 είδη εξωτικών πουλιών, τα περισσότερα ήταν δώρα από τους καλεσμένους του. Στα νησιά Brijuni υπάρχουν ακόμα πολλά αξιοθέατα, όπως είναι το βυζαντινό κάστρο, τα ρωμαϊκά ανάκτορα, ο κήπος με τα εκατοντάδες είδη δέντρων από όλο τον κόσμο και ένα μουσείο με πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων. Μπορούμε να προσεγγίσουμε τα νησιά μόνο με τουριστικά καραβάκια που φεύγουν από την Pula, εκ των οποίων μόνο ένα έχει ειδική άδεια και μπορεί να πλησιάσει και να κατεβάσει κόσμο στο νησί.
Μια σειρά από πράσινους και κόκκινους πλωτούς σηματοδότες που βρίσκονταν δεξιά και αριστερά μας οριοθετούσαν το χώρο μέσα στον οποίο έπρεπε να κινηθούμε και μας οδηγούσαν προς το κανάλι του San Marco. Κινούμασταν με μικρή ταχύτητα μέσα στα θολά νερά του κεντρικού διαύλου, που το βάθος του δεν ξεπερνά τα 10 μέτρα. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο, αφού σε πολλά σημεία το βάθος μπορεί να μειωθεί επικίνδυνα από τις λάσπες που μεταφέρονται από τα υποθαλάσσια ρεύματα. Γι’ αυτό άλλωστε τεράστια σκαπτικά μηχανήματα και γερανοί αφαιρούν καθημερινά τόνους λάσπης για να διατηρήσουν το απαραίτητο βάθος στα κεντρικά κανάλια.
Μετά από 4.5 ν.μ. πορείας μέσα στον κεντρικό δίαυλο βγήκαμε στο κανάλι San Marco το οποίο μας οδήγησε μπροστά στην ομώνυμη πλατεία, που σίγουρα είναι μια από τις πιο διάσημες και ιστορικές πλατείες στον κόσμο. Μείναμε άφωνοι από την απίστευτη αρχιτεκτονική και τη μεγαλοπρέπεια των κτιρίων που μαρτυρούσαν την πλούσια και πολύχρονη ιστορία της Βενετίας, τότε που για πολλούς αιώνες ήταν κυρίαρχη ναυτική και εμπορική δύναμη σε ολόκληρη την Αδριατική, το Ιόνιο και το Αιγαίο, αφήνοντας τη σφραγίδα της σε υπέροχα κτίρια, παλάτια και επιβλητικά κάστρα. Η αρχιτεκτονοκή της επιρροή ήταν καταφανής σε πόλεις και νησιά ολόκληρα, σε πολλά σημεία της Ελλάδας και της Κροατίας.
Το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής ανοιγόκλεινε συνέχεια προσπαθώντας να αποτυπώσει όσο περισσότερες εικόνες ήταν δυνατόν. Βρισκόμασταν με το φουσκωτό μπροστά ακριβώς από την πλατεία του Αγ. Μάρκου και πλέαμε ανάμεσα στις περίφημες γόνδολες χαιρετώντας τους φινετσάτους γονδολιέρηδες που στέκονταν όρθιοι στην πρύμνη τους. Δεν σας κρύβω πως ζούσαμε μια παραμυθένια εμπειρία.
Από την αρχή του ταξιδιού σκεφτόμουν τη Βενετία ως τελικό προορισμό και ένας λόγος ήταν να βρεθώ πλάι στα μοναδικά αυτά πλεούμενα. Μας πήρε αρκετή ώρα ώσπου να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμασταν.
Στο μεταξύ, η κυκλοφορία των πλωτών λεωφορείων και ταξί ήταν απίστευτη, δημιουργώντας ένα μόνιμο αντιμάμαλο μέσα στο κανάλι. Λίγα μέτρα μπροστά μας βρισκόταν η Punta Dogana από όπου ξεκινά το διάσημο Grand Canal. Μέσα σε αυτό απαγορεύεται η κίνηση σε κάθε πλεούμενο με εξαίρεση τα ταξί, τα λεωφορεία και βέβαια τις γόνδολες. Κάναμε τα στραβά μάτια και μπήκαμε για λίγο στο μεγάλο κανάλι πίσω από μια γόνδολα, ρουφώντας με όλες μας τις αισθήσεις τη μαγεία που ακτινοβολεί αυτός ο τόπος. Δεν προλάβαμε όμως να κάνουμε εκατό μέτρα, όταν ένας ταξιτζής μάς έκοψε το δρόμο και μας έδειξε ευγενικά την έξοδο. Παριστάνοντας τους μπερδεμένους, τον χαιρετήσαμε και βγήκαμε από το κανάλι.
Βρεθήκαμε ξανά μπροστά στην Punta Dogana και αυτή τη φορά πλεύσαμε από τη νότια πλευρά της προς το κανάλι Giudecca. Είναι ένα μεγάλο κανάλι που μας έβγαλε στο λιμάνι όπου πιάνουν τα εμπορικά και επιβατικά πλοία. Συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας σε μικρά και μεγάλα κανάλια, ώσπου καταλήξαμε στη νησίδα San Giorgio που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πλατεία του San Marco. Στη βορινή πλευρά του υπάρχει μια πολύ όμορφη μικρή μαρίνα που ανήκει σε κάποιο yacht club και ως εκ τούτου όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες. Δεν καταφέραμε να δέσουμε κάπου και έτσι βάλαμε πλώρη για το νησάκι Santa Elena, ανατολικά της Βενετίας, στη βορειοανατολική πλευρά του οποίου υπάρχει μια μεγάλη μαρίνα. Είναι αξιοσημείωτο πως πουθενά στη Βενετία δεν συναντούμε τα γνωστά μας ρεμέτζα. Αντί γι’ αυτά, υπάρχουν μεγάλοι κορμοί μπηγμένοι στο βυθό όπου δένονται οι πρυμάτσες. Δέσαμε κι εμείς λοιπόν με τον πρωτόγνωρο αυτόν τρόπο και κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την πλατεία του San Marco.
Περάσαμε πάνω από αρκετές μικρές γέφυρες που συνέδεαν μικρά κανάλια και διασχίσαμε πολλά έρημα δρομάκια.
Σπάνια συναντούσαμε κάποιον άνθρωπο και το μόνο που βλέπαμε ήταν οι απλωμένες μπουγάδες στα σχοινιά που ήταν στερεωμένα στα αντικριστά σπίτια. Σε αυτές τις γειτονιές όλα κυλούν σε αργούς ρυθμούς και τίποτα δεν προδίδει πως λίγα μέτρα πιο πέρα, στην πλατεία του San Marco και στα προσκείμενα σε αυτή δρομάκια συνωστίζεται πολύς κόσμος και επικρατεί το αδιαχώρητο. Μετά από μισή ώρα περπάτημα φτάσαμε στην περίφημη πλατεία του San Marco. Βέβαια το πρώτο που κάναμε ήταν να πιάσουμε ένα γωνιακό τραπέζι σε ένα από τα καφέ της πλατείας και να αφεθούμε στους ήχους της «ζωντανής» μουσικής. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί μετά από το πολύωρο και κουραστικό ταξίδι μας. Ήταν σαν να ζούσαμε σε ένα παραμύθι με φόντο την εκπληκτική εκκλησία του Αγίου Μάρκου και το επιβλητικό καμπαναριό, ενώ πλήθος κόσμου κάθε εθνικότητος περνούσε από μπροστά μας.
Θαυμάσαμε τη Βασιλική του San Marco που πρωτοκατασκευάστηκε το 829 για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου Μάρκου, που είναι και ο προστάτης της πόλης. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα στο οποίο έβαλαν την υπογραφή τους διάσημοι καλλιτέχνες. Τα περίτεχνα χρυσά μωσαϊκά, τα πανέμορφα βυζαντινά ανάγλυφα και τα τέσσερα μπρούτζινα άλογα πάνω από την κεντρική είσοδο -ελληνιστικά αριστουργήματα που μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη- είναι μερικά μόνο από τα θαυμάσια έργα που κοσμούν την εκκλησία. Μπροστά από την εκκλησία βρίσκεται το περίφημο καμπαναριό που φτάνει τα 100 μέτρα ύψος και είναι το παλιότερο στη Βενετία. Το πρωί της 14ης Ιουλίου του 1902 κατέρρευσε, χωρίς ευτυχώς ανθρώπινα θύματα και δίχως να προκαλέσει ουσιαστικές ζημιές στα γύρω μνημεία. Κατασκευάστηκε εξαρχής, ακριβώς όπως ήταν πριν, και το 1912 έγιναν τα εγκαίνιά του. Την είσοδό του κοσμούν τέσσερα εξαιρετικά αγάλματα που απεικονίζουν την Αθηνά, τον Απόλλωνα, τον Ερμή και την Ειρήνη.
Πλάι από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου βρίσκεται το παλάτι των Δόγηδων, των ανώτατων δηλαδή ηγετών του κράτους. Ίσως είναι το επιβλητικότερο κτίριο της Βενετίας μέσα στο οποίο υπάρχουν αναρίθμητα έργα τέχνης. Στο δεύτερο όροφο του παλατιού στεγαζόταν τα δικαστήρια και στην πίσω πλευρά του υπάρχει η διάσημη «γέφυρα των στεναγμών» που οδηγούσε στις φυλακές. Από τα μικρά και γεμάτα με τρύπες παραθυράκια της γέφυρας αυτής, που βρίσκεται πάνω από το κανάλι di Palazzo, ακούγονταν οι «στεναγμοί» των καταδικασμένων που διασχίζοντάς την έριχναν την τελευταία τους ματιά προς τον έξω κόσμο. Σήμερα αποτελεί αξιοθέατο στο πέρασμα των επισκεπτών που συνωστίζονται για να τη φωτογραφήσουν.
Για να καταλάβουμε όμως τι είναι αυτό που κάνει τη Βενετία ξεχωριστή, αρκεί να φανταστούμε πως βλέπουμε μια πόλη από ψηλά, παρατηρώντας τις λεωφόρους και τα δρομάκια της που χωρίζουν τα οικοδομικά τετράγωνα μεταξύ τους. Αν τώρα αντικαταστήσουμε -νοητά- τους δρόμους και τα αυτοκίνητα με κανάλια και γόνδολες, τότε σχηματίσαμε αυτόματα την πραγματική εικόνα της Βενετίας.
Βρίσκεται μέσα σε μια λιμνοθάλασσα και περιβάλλεται από μικρές και μεγάλες νησίδες. Είναι ουσιαστικά μια πόλη-νησί, μια πόλη γεννημένη από τη θάλασσα. Πλούσια και μεγαλοπρεπής, περήφανη για την κουλτούρα και τον πολιτισμό της, ζωντανή όσο λίγες πόλεις στον κόσμο, υποδέχεται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες.
Το κεντρικό και μεγαλύτερο κανάλι της είναι το Grande Canal, που τη διατρέχει σε μήκος τριών χιλιάδων οκτακοσίων μέτρων. Έχει οφιοειδή πορεία σχήματος ανεστραμμένου S, πλάτος που κυμαίνεται από 30 έως 70 μέτρα ενώ το βάθος του δεν ξεπερνά τα 5,5 μέτρα. Χωρίζει τη Βενετία σε δύο μέρη που συνδέονται μεταξύ τους με τρεις μεγάλες γέφυρες. Η σημαντικότερη και πιο εντυπωσιακή από αυτές είναι η γέφυρα του Rialto που βρίσκεται στο κέντρο περίπου του μεγάλου καναλιού. Είναι η πιο παλιά γέφυρα με την ομορφότερη θέα προς το Grande Canal και ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της Βενετίας. Πάνω στη γέφυρα υπάρχουν 24 γραφικά μαγαζάκια, 12 σε κάθε πλευρά. Ολόκληρη η πόλη συγκροτείται από έξι συνοικίες, τις γνωστές sestieri, τρεις σε κάθε πλευρά του μεγάλου καναλιού. Στις συνοικίες αυτές, που επικοινωνούν μεταξύ τους με 400 μικρές γέφυρες που βρίσκονται διάσπαρτες στα αναρίθμητα μικρά κανάλια, ζουν περίπου 100.000 άνθρωποι. Η Βενετία συνδέεται με τη στεριά με δυο γέφυρες, μια οδική μήκους 4.070 μέτρων και μια σιδηροδρομική μήκους 3.601 μέτρων.
Βενετία: Ναυτικές πληροφορίες
Για να μπούμε στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας υπάρχουν τρεις είσοδοι. Το porto di Lido στα βόρεια, το porto di Malamocco κεντρικά και το porto di Chioggia στα νότια. Η βορινή είσοδος μας βγάζει γρηγορότερα στη Βενετία και είναι αυτή από την οποία διέρχονται τα πλοία της γραμμής.
- Για να δέσετε, προτιμήστε τη μαρίνα που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της νησίδας Santa Elena. Από εδώ, σε λιγότερο από μισής ώρας περπάτημα σε πανέμορφα στενά, γνωρίζοντας ταυτόχρονα την άλλη όψη της πόλης, θα βγείτε στην πλατεία San Marco.
- Μελετήστε πρώτα τον τοπικό χάρτη με τα κανάλια, για να μη χάνετε άσκοπα το χρόνο σας και κυρίως για να μην μπλέξετε σε έναν λαβύρινθο από τον οποίο δύσκολα θα βγείτε.
- Η οριοθέτηση των διαδρόμων με σημαδούρες στα μεγάλα κανάλια είναι πολύ καλή. Προσοχή απαιτείται στις διασταυρώσεις των καναλιών για να μην μπείτε σε λάθος κανάλι.
- Αν κινείστε στα μικρότερα κανάλια, να γνωρίζετε πως το βάθος σε πολλά σημεία δεν ξεπερνά το ένα μέτρο και φρόνιμο είναι να βρίσκεστε όσο το δυνατόν κεντρικότερα. Αν τώρα κινείστε στα κεντρικά κανάλια τα οποία είναι διπλής κατευθύνσεως, χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί η κίνηση από σκάφη είναι πρωτοφανής. Βέβαια, ιδιαίτερης προσοχής χρήζουν οι ταξιτζήδες που φέρουν όλα τα «γνωστά» τους χαρακτηριστικά.
- Να θυμάστε πως η είσοδος στο Grande Canal απαγορεύεται για κάθε είδους σκάφος
Επιστροφή: 563 ν.μ. σε δυο μέρες
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε πρωί πρωί με καταπληκτική διάθεση. Γοητευμένοι από τη μαγευτική Βενετία, κλείναμε ουσιαστικά το ταξίδι μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχαμε τώρα μπροστά μας το μακρινό ταξίδι της επιστροφής. Ευελπιστούσαμε να καλύψουμε τα 563 ν.μ. που μας χώριζαν από τα Σύβοτα, σε δυο μόλις μέρες.
Με το ηθικό μας στα ύψη και τη σκέψη μας να περιπλανιέται ακόμα στα κανάλια της Βενετίας, βγαίναμε σιγά σιγά από τον κεντρικό δίαυλο της λιμνοθάλασσας. Αρχικά, χαράξαμε την πορεία μας απευθείας για Ancona, 132 ν.μ. δρόμος σε πορεία 151 μοιρών. Με τη θάλασσα να είναι με το μέρος μας, ταξιδεύαμε άνετα με 28 κόμβους. Σε μια ώρα περίπου περνούσαμε κοντά από το ακρωτήρι della Maestra και αρχίσαμε ουσιαστικά να κατεβαίνουμε το πόδι της Ιταλίας. Οι ώρες κυλούσαν ευχάριστα και αργά το μεσημέρι μπαίναμε στο μεγάλο λιμάνι της Ancona.
Σημαντικό λιμάνι, από την εποχή που ήταν αποικία των αρχαίων Ελλήνων ακόμα, δέχεται καθημερινά πολλά εμπορικά και επιβατικά πλοία. Κατευθυνθήκαμε στο βάθος του, όπου βρίσκεται το βενζινάδικο, αλλά για κακή μας τύχη ήταν κλειστό.
Έτσι, αναγκαστήκαμε να περιμένουμε στο διπλανό καφέ μέχρι τις 4 μ.μ. που θα άνοιγε. Χάσαμε έτσι δυο πολύτιμες ώρες, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να καλύψουμε περισσότερα μίλια την επόμενη μέρα.
Όση ώρα περιμέναμε να ανοίξει το βενζινάδικο, έβγαλα το χάρτη και προσπαθούσα να επιλέξω ένα κατάλληλο λιμανάκι για διανυκτέρευση, στο οποίο όμως θα έπρεπε να φτάναμε γύρω στις 8 η ώρα. Ούτε νωρίτερα, γιατί έπρεπε να καλύψουμε όσο περισσότερα μίλια μπορούσαμε, ούτε αργότερα, γιατί θα νύχτωνε. Το Termoli συγκέντρωνε τις παραπάνω προϋποθέσεις. Απείχε από την Ancona 121 ν.μ. και ήταν ένα ήσυχο λιμάνι. Στις 4 μ.μ. ακριβώς άνοιξε το βενζινάδικο και βάλαμε γρήγορα γρήγορα καύσιμα, 365 λίτρα προς 506 ευρώ, παρακαλώ.
Η θάλασσα εξακολουθούσε να είναι κάλμα και μας επέτρεπε να διατηρούμε μια μέση ταχύτητα 28 με 30 κόμβων. Τελικά καταφέραμε λίγο πριν δύσει ο ήλιος να δέσουμε στο αλιευτικό λιμάνι του Termoli. Χωρίς να έχουμε και την καλύτερη διάθεση για βόλτα, ρίξαμε λίγο νερό στα πρόσωπά μας και ξεκινήσαμε. Ήμασταν αρκετά κουρασμένοι και η συμπαθητική πόλη του Termoli έδειχνε να «κοιμάται». Όσο όμως πλησιάζαμε στα πρώτα σπίτια, τόσο πιο πολύ ακούγονταν οι μουσικές και οι φωνές του κόσμου. Δεν αργήσαμε να βρεθούμε μέσα σε μια πολύ όμορφη παλιά πόλη. Μουσικές μπάντες έπαιζαν παντού και πολλοί άνθρωποι συνωστίζονταν στα στενά δρομάκια. Μικρά μαγαζάκια, υπαίθρια καφέ και ταβερνάκια, ήταν όλα ασφυκτικά γεμάτα. Στη μικρή πλατεία γινόταν το αδιαχώρητο. Φανερά έκπληκτοι από τη ζωντάνια της μικρής αυτής πόλης καθίσαμε στο πλατύσκαλο της εκκλησίας και με ένα παγωτό στο χέρι χαζεύαμε τον κόσμο και τα μικρά παιδιά που έπαιζαν ανάμεσα στις καρέκλες και τα τραπεζάκια. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση πως από το λιμάνι όπου δέσαμε, που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα, η πόλη φάνταζε σκοτεινή και έρημη, ενώ μέσα σε αυτήν είχε στηθεί ένα κανονικό πανηγύρι.
Θα πρέπει να ήμασταν οι μόνοι ξένοι στον τόπο αυτόν. Ζούσαμε ξεχωριστές και κυρίως αυθεντικές στιγμές μέσα σε μια πολύ συμπαθητική και γλυκιά ατμόσφαιρα. Μείναμε αρκετά, μέχρι που τα βλέφαρα άρχισαν να γίνονται βαριά. Έτσι πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής, ενώ από το λιμάνι φορτωθήκαμε με δυο σακούλες πάγο από το παγοποιείο που εκείνη την ώρα προμήθευε τα ψαράδικα. Είχε περάσει η ώρα όταν πέφταμε εξαντλημένοι για ύπνο.
Ξυπνήσαμε με πολλή δυσκολία και πριν ακόμα χαράξει πίναμε το ζεστό καφέ μας στον καναπέ της πρύμνης, και λίγα λεπτά μετά, με την ανατολή του ήλιου, βγαίναμε από την μπούκα του λιμανιού αφήνοντας πίσω μας το συμπαθέστατο Termoli. Είχαμε μπροστά μας μια απίστευτη μπουνάτσα, γεγονός που μας έδινε πολλές ελπίδες να καλύψουμε τα υπόλοιπα 310 ναυτικά μίλια. Αν βέβαια μας προλάβαινε η νύχτα, είχαμε την εναλλακτική λύση των Οθωνών.
Πρώτος μας σταθμός το λιμάνι στο Vieste, στα 55 ν.μ. όπου θα ανεφοδιαζόμασταν για τελευταία φορά. Σε μια ώρα περίπου περνούσαμε 6 ν.μ. νότια από τα νησάκια Tremiti. Είναι ένα σύμπλεγμα τεσσάρων μικρών νησίδων, στα δυο μόνο εκ των οποίων κατοικούν 500 περίπου άνθρωποι. Δεν αργήσαμε να μπούμε στο λιμάνι του Vieste και κατευθυνθήκαμε προς το βενζινάδικο. Όση ώρα βάζαμε καύσιμα, μικρά καραβάκια γέμιζαν κόσμο για τα νησάκια Tremiti. Πήραμε νοτιοανατολική πορεία και η πλώρη μας σημάδευε τους Οθωνούς. Θα διασχίζαμε το νότιο κομμάτι της Αδριατικής και μέσω του στενού του Ότραντο θα φτάναμε στον προορισμό μας.
Ταξιδεύαμε με μεγάλη ταχύτητα στη γαλήνια θάλασσα, περνώντας πλάι από τις πολλές εξέδρες πετρελαίου που βρίσκονται ανοιχτά κατά μήκος των ανατολικών ακτών της Ιταλίας, χωρίς να συναντούμε τουριστικά σκάφη στο δρόμο μας, πέρα από κάποια μεγάλα ελληνικά επιβατικά πλοία, αφού ολόκληρη η ανατολική ακτογραμμή της Ιταλίας δεν παρουσιάζει τίποτα το ενδιαφέρον, με εξαίρεση ένα μικρό κομμάτι νότια της Ancona και ένα νότια του Vieste. Αν αναλογιστούμε και την απουσία των νησιών, εύκολα θα καταλάβουμε γιατί οι φίλοι μας οι Ιταλοί γκρινιάζουν και δίκαια αισθάνονται αδικημένοι αφού μόλις λίγα μίλια απέναντι, στα παράλια της Κροατίας, υπάρχουν εκατοντάδες νησάκια, και λίγο πιο κάτω, στο Ιόνιο και στο Αιγαίο, πολύ περισσότερα.
Ταξιδεύαμε με μεγάλη ταχύτητα στη γαλήνια θάλασσα, περνώντας πλάι από τις πολλές εξέδρες πετρελαίου που βρίσκονται ανοιχτά κατά μήκος των ανατολικών ακτών της Ιταλίας, χωρίς να συναντούμε τουριστικά σκάφη στο δρόμο μας, πέρα από κάποια μεγάλα ελληνικά επιβατικά πλοία, αφού ολόκληρη η ανατολική ακτογραμμή της Ιταλίας δεν παρουσιάζει τίποτα το ενδιαφέρον, με εξαίρεση ένα μικρό κομμάτι νότια της Ancona και ένα νότια του Vieste. Αν αναλογιστούμε και την απουσία των νησιών, εύκολα θα καταλάβουμε γιατί οι φίλοι μας οι Ιταλοί γκρινιάζουν και δίκαια αισθάνονται αδικημένοι αφού μόλις λίγα μίλια απέναντι, στα παράλια της Κροατίας, υπάρχουν εκατοντάδες νησάκια, και λίγο πιο κάτω, στο Ιόνιο και στο Αιγαίο, πολύ περισσότερα.
Έχοντας τον καιρό αριστερόπρυμα παίζαμε ουσιαστικά πίσω από τις πλάτες των κυμάτων, ενώ στο βάθος άρχισε σιγά σιγά να αχνοφαίνεται η κορυφογραμμή του ψηλού ορεινού όγκου των Οθωνών.
Το ταξίδι μας είχε ουσιαστικά τελειώσει.
Σύντομα χωθήκαμε στην αγαπημένη μας «Λευκή άμμο» όπου πριν από μερικά χρόνια περάσαμε αλησμόνητες στιγμές. Φουντάραμε και ανάψαμε ένα τσιγάρο. Η ρεστία όμως που έμπαινε μέσα στον όρμο μας ανάγκασε να φύγουμε γρηγορότερα από ό,τι υπολογίζαμε. Λόγω καιρού, περάσαμε ανατολικά από το Μαθράκι, ενώ ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του. Νύχτα πια, κατεβαίναμε τις δυτικές ακτές της Κέρκυρας, οι οποίες κρύβουν αρκετούς κινδύνους. Γνωρίζοντας όμως πολύ καλά την περιοχή, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Στις δέκα η ώρα το βράδυ δέναμε στα Σύβοτα, από όπου πριν από έναν περίπου μήνα ξεκινούσαμε για το μακρινό μας ταξίδι...
Στοιχεία ταξιδιού
- Φουσκωτό «Λίλιαν»: Μarvel 930
- Κινητήρας: Suzuki DF 250
- Πλήρωμα: 4 άτομα
- Συνολικά μίλια ταξιδιού: 1.825
- Συνολικά καύσιμα: 2.935 λίτρα
- Μέση ταχύτητα ταξιδιού: 22 με 25 κόμβοι
- Μέσος όρος στροφών κινητήρα: 3.700 με 4.200 στροφές.
Σημ.: Οι θάλασσες που συναντήσαμε ήταν κατά μέσο όρο πολύ καλές.
Για να ταξιδέψουμε στην Κροατία
Τι χρειαζόμαστε
- Άδεια πλόων στα αγγλικά
- Ασφάλεια σκάφους στα αγγλικά
- Η καινούρια ταυτότητα είναι αρκετή για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφόσον η παραμονή μας δεν θα ξεπεράσει τον ένα μήνα. Διαφορετικά χρειάζεται και το διαβατήριο. Καλό είναι πάντως να έχουμε μαζί μας το διαβατήριο γιατί ο καιρός μπορεί να μας βγάλει στην Αλβανία.
- Κροάτικη σημαία
- Μόλις μπούμε στα χωρικά ύδατα της Κροατίας πρέπει να κατευθυνθούμε στο πλησιέστερο λιμάνι εισόδου -υπάρχουν σε πολλά σημεία- όπου θα προσκομίσουμε τα χαρτιά μας. Αφού συμπληρώσουμε τη λίστα πληρώματος -crew list- μας εκδίδεται άδεια πλόων που ισχύει για έναν χρόνο. Η κοστολόγησή της εξαρτάται από το μήκος του σκάφους. Εμείς πληρώσαμε 140 ευρώ. Ακολουθεί τυπικός έλεγχος από την αστυνομία και το τελωνείο και... είμαστε έτοιμοι για πλόες στα υπέροχα δαλματικά νησιά!
-
- Πρόγνωση καιρού Γίνεται συνεχής μετάδοση καιρού από:
-
- Dubrovnik στο VHF κανάλι 73, για νότια και ανατολική Αδριατική
- Split στο VHF κανάλι 67, για κεντρική αδριατική
- Rijeka στο VHF κανάλι 69, για βόρεια Αδριατική
- Pula στο VHF κανάλι 73, για βόρεια και δυτικές ακτές της Istria
-
- Βέβαια, σε κάθε μαρίνα υπάρχουν αναρτημένοι πίνακες με καθημερινή αναλυτική πρόγνωση του καιρού.
- Κέντρα διάσωσης Ο θάλαμος επιχειρήσεων βρίσκεται στη Rijeka, λειτουργεί όλο το 24ωρο και έχει υποσταθμούς στο Dubrovnik, Ploce, Split, Sibenik, Zadar και Pula, ικανούς να αναλάβουν επιχειρήσεις διάσωσης. Σε καταστάσεις ανάγκης καλέστε: Τηλ. 9155 (VHF κανάλι 16 και 10)
-
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Κωδικός Κροατίας: 385
- Αστυνομία: 92
- Πυροσβεστική: 93
- Ασθενοφόρο: 94
- Γενικές πληροφορίες: 981
- Πρεσβεία Κροατίας στην Αθήνα: 210-6777059
- Χρήσιμα τηλέφωνα
-
- Σημεία ανεφοδιασμού Dubrovnik-Orsan, Dubrovnik-Aci Marina, Sobra Mijet, Ploce, Ubli-Lastovo, Korcula, Vela Luca, Makarska, Vis, Vrboska-Aci Marina, Hvar, Bol, Milna-Aci MArina, Solta, Split, Trogir-Aci Marina, Primosten-Marina Kremik, Sibenik, Vodice-Aci MArina, Jezera-aci marina, Mutter, Biogrand, Zaglav, preko, Zadar-Vostarnica, Noval ja, RAb, Nerezine, Mali Locinj, Cres-Aci MArina, Krk, Novi Vinodolski, Crikvenica, Opatija-Lido, Pula- Marina Veruda, Pula, Rovinj, Porec, Umag.
Λόγω της έντονα δαντελωτής ακτογραμμής συναντούμε πολλούς όρμους που συχνά σχηματίζουν φιόρδ, απόλυτα προφυλαγμένα από τους καιρούς. Καλό είναι πάντως να αποφεύγουμε τους όρμους που είναι ανοιχτοί στον bora. Υπάρχουν βέβαια και οι μαρίνες που βρίσκονται διασκορπισμένες παντού και προσφέρουν τα πάντα. Η τιμή τους εξαρτάται από το μήκος του σκάφους. Εμείς δίναμε κατά μέσο όρο 30 με 40 ευρώ την ημέρα.
- Μπορούμε να διανυκτερεύσουμε οπουδήποτε χωρίς να έχουμε να φοβηθούμε κάτι.
- Συνήθως τα νερά κοντά στα νησιά είναι βαθιά και δεν επιτρέπουν την αγκυροβολία. Στα 10 μέτρα από την ακτή το βάθος μπορεί να ξεπερνά τα 30 μέτρα.
- Η βενζίνη κοστίζει όσο περίπου και στην Ελλάδα.
- Το καλοκαίρι συνήθως φυσά ο μαΐστρος. Ξεκινά από τις 9 με 10 το πρωί, φτάνει στη μέγιστη έντασή του το μεσημέρι, για να πέσει το απόγευμα. Η έντασή του κυμαίνεται στα 4 με 5 μποφόρ, ενώ στα νότια και στο κανάλι του Ότραντο μπορεί να φτάσει τα 6 με 7. Βέβαια, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως στη θάλασσα όλα είναι σχετικά. Έτσι, στο δικό μας ταξίδι είχαμε κατά βάση νοτιάδες της τάξεως των 4 με 5 μποφόρ.
- Από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο πνέουν συνήθως ο bora, που είναι βορειοανατολικός άνεμος, και ο jugo που είναι νοτιοανατολικός. Ο bora είναι ξηρός και κρύος άνεμος που επηρεάζεται άμεσα από τις ατμοσφαιρικές πιέσεις που επικρατούν στην κεντρική Ευρώπη και στη Μεσόγειο. Πολύ μεγάλη προσοχή χρειάζονται οι τοπικοί bora που φυσούν τους θερινούς μήνες. Είναι μικρής διάρκειας, ξαφνικοί και συχνά πολύ βίαιοι. Είναι ουσιαστικά καταβατικοί άνεμοι που κατεβαίνουν ραγδαία από τα βουνά της Κροατίας και δημιουργούν πολλά προβλήματα.
-
- Αντίθετα με τον bora, o jugo είναι ζεστός άνεμος και μπορεί να φέρει σκληρές θάλασσες. Γίνεται απειλητικός κυρίως στη νότια Δαλματία και στα κανάλια που επιτρέπουν την είσοδό του. Δεν έρχεται όμως ξαφνικά και απροειδοποίητα όπως ο bora. Φυσά με σταθερή δύναμη και η έντασή του μπορεί να φτάσει τη μέγιστη τιμή της μετά από δυο μέρες.
...keep Ribbing!
