At the canals of Venice
Περιπλανώμενοι στα κανάλια της Βενετίας, ο επίλογος του ταξιδιού μας στην Κροατία
Exploring North Dalmatian coast (Part 4)
Στα νερά της βόρειας Δαλματίας
At the canals of Venice
Περιπλανώμενοι στα κανάλια της Βενετίας, ο επίλογος του ταξιδιού μας στην Κροατία
Exploring North Dalmatian coast (Part 4)
Στα νερά της βόρειας Δαλματίας
του Θωμά Παναγιωτόπουλου

Είχαμε ανέβει ήδη πολύ ψηλά στην Αδριατική και οι μέρες της παραμονής μας λιγόστευαν. Έπρεπε τώρα να κάνουμε πιο αυστηρή την επιλογή των προορισμών μας, ενώ στο βάθος του μυαλού μας υπήρχε και ο δρόμος της επιστροφής.

Μπορώ να πω πως είχαμε κορεστεί από τα πολλά όμορφα νησιά που επισκεφθήκαμε και νιώθαμε απόλυτα «γεμάτοι» από τις αναρίθμητες καινούριες εικόνες σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που αρχίσαμε να ξεχνάμε και να μπερδεύουμε μεταξύ τους τόπους και ονόματα. Ξαναβάλαμε λοιπόν κάτω το ναυτικό χάρτη και τις σημειώσεις μας, υπολογίσαμε τα υπολειπόμενα μίλια σε συνδυασμό με συγκεκριμένες πια μέρες και αναπροσαρμόσαμε τις πορείες μας.

Το φουσκωτό γλιστρούσε στη γαλήνια θάλασσα και απομακρυνόμασταν σιγά σιγά από τα νερά της βόρειας Δαλματίας. Μπροστά μας ανοιγόταν ο κόλπος του Kvarner, που αποτελεί και ξεχωριστή επαρχία. Στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου, που ουσιαστικά χωρίζει τις Δαλματικές ακτές από τη χερσόνησο της Istria, συναντούμε τα μεγαλύτερα νησιά της Αδριατικής. Το Krk, το Rab, το Cres, το Losinj και το Pag.

Pag

Πλησιάζαμε στο νησί Pag, του οποίου μόνο το βορινό κομμάτι ανήκει στην επαρχία του Kvarner. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους με 32 ν.μ. μήκος και οι κάτοικοί του πλησιάζουν τους 8.000. Στα νοτιοανατολικά του συνδέεται με γέφυρα με την Κροατία και έχει κατεύθυνση από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά. Χαρακτηρίζεται για τα όμορφα μικρά χωριά του και για τις ήσυχες ακτές του, ενώ είναι διάσημο για τα κρασιά και τα τυριά του. Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι βραχώδες, με εξαίρεση κάποιες μικρές περιοχές που καλύπτονται από χαμηλούς θάμνους.

Μπαίναμε αργά αργά στο μεγάλο όρμο όπου βρίσκεται η Novalja, στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Είναι ένα αρκετά μεγάλο χωριό, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο και έτσι αφού κάναμε μια μικρή βόλτα το αφήσαμε πίσω μας και κατευθυνθήκαμε προς το βορειότερο άκρο του νησιού. Στη διαδρομή μας συναντήσαμε αρκετές συμπαθητικές αμμουδιές, είχαμε βάλει όμως σαν προορισμό τον όρμο Svetojanj, στην άλλη πλευρά του νησιού. Είναι ένα μέρος πραγματικά μοναδικής ομορφιάς, που περιέργως δεν πολυδιαφημίζεται. Ξεφυλλίζοντας ένα κροάτικο περιοδικό, η ματιά μου έμεινε γοητευμένη από μια φωτογραφία αυτού του τόπου. Αμέσως τον έψαξα και τον μαρκάρισα στο χάρτη.

Καβατζάροντας το ακρωτήρι Lun, κατηφορίζαμε προς τα κάτω, πλέοντας κοντά στην ακτή πλάι σε ένα τοπίο απόλυτα βραχώδες. Ο όρμος Svetojanj βρίσκεται 10 ν.μ. νότια από το βορινό ακρωτήρι.
Σε λίγη ώρα βρισκόμασταν έξω από τη στενή είσοδο του όρμου κάτω από τα κάτασπρα άγρια βράχια. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως από αυτό το σημείο και κάτω αρχίζει το Velebitski kanal, που χωρίζει το νησί Pag από την Κροατία. Είναι ένα πολύ «κακόφημο» μέρος και ίσως το πιο επικίνδυνο ολόκληρης της Αδριατικής, λόγω του «bora».

Ο bora κατεβαίνει από τις κορυφές των βουνών της Κροατίας, συνήθως χωρίς καμιά προειδοποίηση, και έχει συχνά τρομακτική δύναμη. Κατά την περίοδο του χειμώνα η έντασή του φτάνει τα 12 μποφόρ. Υπάρχουν πολλές ιστορίες με πεσμένα δέντρα και ανθρώπους εγκλωβισμένους στα αυτοκίνητά τους, επειδή η δύναμη του αέρα είναι τέτοια που είναι αδύνατον να ανοίξουν τις πόρτες. Οι ντόπιοι ψαράδες λένε πως όταν μυρίζουν τα πεύκα από τις απέναντι πλαγιές, ο bora έρχεται. Η προειδοποίηση όμως αυτή διαρκεί για δευτερόλεπτα, αφού ο bora φτάνει σχεδόν ταυτόχρονα με το άρωμα των πεύκων... Ευτυχώς για μας αυτά ισχύουν το χειμώνα, παρόλο που και το καλοκαίρι ο bora μπορεί να γίνει εξαιρετικά βίαιος και επικίνδυνος.

Ο όρμος Svetojanj χωρίζεται σε δύο τμήματα από μια στενή λωρίδα γης που στην απόληξή της υψώνεται απότομα στα 40 μέτρα ύψος. Σχηματίζονται έτσι δύο ξεχωριστοί όρμοι, ο μικρός και ο μεγάλος. Μπαίνοντας σιγά σιγά στο μεγάλο όρμο που βρίσκεται βόρεια βρεθήκαμε μέσα σε μια πολύ κλειστή λεκάνη με γαλαζοπράσινα νερά, αγκαλιασμένη από κάτασπρους βραχώδεις λόφους. Το σχήμα της λεκάνης αυτής, το εκτυφλωτικό λευκό των βράχων που την περιβάλλουν και το υπέροχο χρώμα της θάλασσας δημιουργούν μια εικόνα εκπληκτική. Μια εικόνα πρωτόγνωρη και παράλληλα πολύ ελκυστική, από αυτές που δεν έχει συνηθίσει να βλέπει το ανθρώπινο μάτι. Περπατώντας πάνω στα κοφτερά βράχια φτάσαμε δύσκολα στην κορυφή του ψηλότερου λόφου, από όπου για αρκετή ώρα θαυμάζαμε το συγκλονιστικό αυτό τοπίο.

Rab

Αφού απολαύσαμε τα υπέροχα νερά του μοναδικού αυτού όρμου, νωρίς το απόγευμα βάλαμε πλώρη για το νησί Rab, και πιο συγκεκριμένα για τον ομώνυμο και σημαντικότερο οικισμό του που βρίσκεται στη νότια πλευρά του. Μετά από 6 ν.μ. πλησιάσαμε στο νότιο ακρωτήρι και μπήκαμε στο στενό δίαυλο που σχηματίζεται ανάμεσα στη μακρόστενη νησίδα Dolin και στο νησί Rab.

Μέσα στο δίαυλο, που εκτείνεται σε 5 ν.μ. περίπου, υπάρχουν πολλές μικρές αμμουδιές γεμάτες με κόσμο. Φτάνοντας στο άλλο του άκρο, ακριβώς απέναντι βρίσκεται το λιμανάκι της παλιάς πόλης του Rab. Σημαδεύοντας τον επιβλητικό καθεδρικό ναό St Mary που διακρίνεται από μακριά, βγήκαμε ακριβώς στην μπούκα του λιμανιού και δέσαμε στην Aci marina που βρίσκεται εκεί. Γρήγορα γρήγορα, για να προλάβουμε τον ήλιο πριν τη δύση του, βγήκαμε για μια βόλτα στην παλιά πόλη που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα από τη μαρίνα.

Είναι μια τυπική μεσαιωνική μικρή πόλη που περιβάλλεται από ψηλά εντυπωσιακά πέτρινα τείχη. Χτισμένη πάνω σε μια στενή τριγωνική χερσόνησο, ανάμεσα στον όρμο της Αγ. Ευφημίας στα δυτικά και στο λιμάνι ανατολικά, αποτελεί σημαντικό ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο του νησιού με πολλά και σημαντικά πέτρινα κτίρια. Εκείνο όμως που τη χαρακτηρίζει είναι οι τέσσερις επιβλητικοί πύργοι, που μοιάζουν να αναδύονται μέσα από τις κεραμοσκεπές των σπιτιών. Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα στα υπέροχα λιθόστρωτα δρομάκια, κατευθυνθήκαμε στο νοτιοανατολικό άκρο της μικρής χερσονήσου, όπου βρίσκεται η περιοχή Kaldanac, το παλιότερο κομμάτι της πόλης. Ανεβήκαμε στο σημαντικότερο ίσως μνημείο, τον καθεδρικό ναό St Mary, που χτίστηκε τον 12ο αιώνα. Από εδώ η θέα πάνω από τις κεραμοσκεπές των σπιτιών προς τη θάλασσα είναι μαγευτική. Προς τη βορινή πλευρά της πόλης διακρίνεται καθαρά το καταπληκτικό πάρκο Komrcar που δημιουργήθηκε πριν από 100 χρόνια, ιδανικό για περιπάτους μέσα στην πυκνή βλάστηση και στα ψηλόκορμα πεύκα.

Πέρα όμως από την παλιά πόλη, υπάρχουν πολλά εξαιρετικά μέρη στο νησί, καθώς και πολλά ιστορικά μνημεία και αρχαιολογικά ευρήματα. Ακόμα και εδώ συναντούμε αρχαία ελληνικά ερείπια με μεγάλο ενδιαφέρον.

Η ανατολική πλευρά του νησιού είναι βραχώδης και άγονη, γιατί είναι εκτεθειμένη στις άγριες διαθέσεις του bora που πολλές φορές πνέει με απίστευτη δύναμη. Στη δυτική πλευρά το τοπίο αλλάζει, καθώς ψηλοί λόφοι την προστατεύουν από τις ριπές του bora.

Πυκνή βλάστηση στολίζει την έντονα δαντελωτή της ακτογραμμή που σχηματίζει πολλούς βαθείς και στενούς όρμους με καταπράσινα νερά και υπέροχες αμμουδιές.
Το νησί Rab είναι ένα νησί που συνδυάζει τα πάντα και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της Αδριατικής. Σίγουρα αξίζει να ξοδέψουμε αρκετό χρόνο για την εξερεύνησή του.

Cres - Losinj

Η πλώρη μας σημάδευε το νότιο άκρο του νησιού Cres και η πυξίδα μας έδειχνε 235 μοίρες. Ταξιδεύαμε με 21 κόμβους σε μια γκρίζα μέρα με ψιλόβροχο. Περάσαμε βόρεια από τη νησίδα Trstenik και πλησιάσαμε στο ακρωτήρι Kolorat, που είναι το νότιο άκρο της εισόδου ενός πολύ μεγάλου όρμου με άνοιγμα περισσότερο από 1 ν.μ. Μέσα σε αυτόν υπάρχουν τέσσερις μικρότεροι όρμοι, που βαθμιαία στενεύουν και προχωρούν σε μεγάλο μήκος, σχηματίζοντας ασφαλέστατους όρμους ιδανικούς για διανυκτέρευση. Σε κάποια σημεία τους μάλιστα στενεύουν τόσο πολύ που σε συνδυασμό με τα καταπράσινα νερά τους, που περιβάλλονται από οργιώδη βλάστηση, σου δημιουργούν την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε κάποιο ποτάμι. Οι είσοδοι των ορμίσκων αυτών βλέπουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, προσφέροντάς μας τη δυνατότητα αλλαγής αγκυροβολίου, ανάλογα με τον καιρό.

Βγάλαμε τους χάρτες και μελετήσαμε προσεκτικά την ακτογραμμή των νησιών Cres και Losinj. Είναι δυο μακρόστενα νησιά με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα στενό κανάλι πλάτους λίγων μέτρων. Το Cres εκτείνεται σε μήκος 40 ναυτικών μιλίων, με τον ομώνυμο οικισμό του να βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Είναι χτισμένος στη βορειοανατολική πλευρά ενός κλειστού και μεγάλου όρμου που παρέχει ασφάλεια σε όλους τους καιρούς. Με τα πολύ όμορφα σπίτια και το μεγάλο παραλιακό πεζόδρομο γύρω από το λιμανάκι, αποτελεί έναν πολύ όμορφο προορισμό.

Μπορούμε να αφήσουμε το σκάφος στην Aci marina, που βρίσκεται λίγο νοτιότερα από τον οικισμό και προσφέρει οτιδήποτε μπορεί να χρειαστούμε.

Ο επόμενος σημαντικός οικισμός είναι το Osor που βρίσκεται νοτιοδυτικά του νησιού, ακριβώς στο κανάλι που χωρίζει το Cres από το Losinj. Κάποτε, λόγω της στρατηγικής του θέσης ήταν ο κύριος οικισμός του νησιού.
Το Losinj εκτείνεται σε μήκος 17 ναυτικών μιλίων, παράλληλα με το Cres. Περίπου στο μέσο του στενεύει πάρα πολύ και το πλάτος του δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα. Στην ανατολική πλευρά της στενής αυτής λωρίδας βρίσκεται το Mali Losinj, που είναι ο κύριος οικισμός του νησιού. Πολύ όμορφο μέρος, με υπέροχα κτίρια του 18ου αιώνα, προστατευμένο καλά μέσα σε ένα μεγάλο φυσικό όρμο. Ιδιαίτερα ελκυστική είναι η παλιά πόλη που βρίσκεται γύρω από την εκκλησία St Mary και προσελκύει πολύ κόσμο. Τους θερινούς μήνες στους δρόμους του Mali συνωστίζονται πολλοί τουρίστες, σε αντίθεση με το Veli Losinj, το δεύτερο σημαντικό οικισμό που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της στενής λωρίδας του νησιού. Το Veli Losinj είναι ένα ήσυχο και πολύ γραφικό χωριό. Υπέροχα σπιτάκια σε καταπληκτικούς παστέλ χρωματισμούς, συνωστισμένα στο μακρόστενο λιμανάκι που είναι γεμάτο με μικρές ψαρόβαρκες. Στην είσοδό του δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου με τον επιβλητικό ψηλό πύργο της, που μοιάζει να μας καλωσορίζει. Προχωρήσαμε μέσα στο λιμανάκι, ανάμεσα στα υπέροχα καπετανόσπιτα και στα ταβερνάκια που είναι πλάι στο κύμα. Είχαμε την αίσθηση πως βρισκόμασταν μέσα σε κάποιο μικρό κανάλι της Βενετίας, σε ένα μικρό παραμυθένιο μέρος, σε μια υπέροχη θαλασσινή γειτονιά. Με πολύ δυσκολία βρήκαμε να δέσουμε σε μια άκρη και βγήκαμε για μια βόλτα στην όμορφη αυτή γωνιά της Αδριατικής.

Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα στα όμορφα δρομάκια, επιστρέψαμε με πολύ κέφι στο φουσκωτό, λύσαμε και βάλαμε πλώρη για το στενό κανάλι που χωρίζει το Cres από το Losinj. Είχαμε σκοπό να περάσουμε μέσα από αυτό και να κατευθυνθούμε στην χερσόνησο της Istria. Όταν όμως φτάσαμε λίγα μέτρα πριν το κανάλι βρεθήκαμε μπροστά σε μια πινακίδα που μας πληροφορούσε πως η μικρή σιδερένια γέφυρα που συνδέει τις δυο στεριές ανοίγει μόνο δυο φορές τη μέρα: στις εννιά το πρωί και στις πέντε το απόγευμα. Η ώρα όμως ήταν 1:30 το μεσημέρι και δεν είχαμε το χρόνο να περιμένουμε έως το απόγευμα, αφού είχαμε να διανύσουμε αρκετά μίλια έως την Istria. Από την άλλη βέβαια η σιδερένια γέφυρα φαινόταν πολύ χαμηλή και ήταν αμφίβολο αν χωρούσαμε να περάσουμε από κάτω.

Πλησιάζοντας αρκετά κοντά για να υπολογίσω το ύψος της, διαπίστωσα πως το φουσκωτό παρασυρόταν γρήγορα από τα δυνατά ρεύματα. Έκανα αμέσως ανάποδα και με δυσκολία τραβήχτηκα λίγο πιο πέρα.

Έμεινα σκεφτικός να παρατηρώ το ύψος της γέφυρας και αν αποφάσιζα να περάσω από κάτω ήταν βέβαιο πως ή θα περνούσα στην κυριολεξία στον «πόντο» ή θα σφήνωνε η τέντα πλεύσης και ο ιστός της πρύμνης στη βάση της γέφυρας.

Όση ώρα σκεφτόμουν να βρω μια λύση, ένα μικρό φουσκωτάκι περνούσε κάτω από τη γέφυρα και η 15άρα μηχανή του αγκομαχούσε για να περάσει κόντρα το δυνατό ρεύμα που ξεπερνούσε τα 6 kts. Ήταν με τέρμα γκάζια και φαινόταν ακίνητο.

Με πολλή δυσκολία και σε χρόνο γύρω στα 5 λεπτά μπόρεσε και διένυσε μόλις δύο μέτρα. Ήταν ένα θέαμα αρκετά αστείο. Έφτασε όμως και η δική μας σειρά για να δοκιμάσουμε. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, όταν παρατηρήσαμε πως τα νερά υποχωρούσαν και το δυνατό ρεύμα άλλαζε κατεύθυνση. Βέβαια τα νερά υποχώρησαν για λίγα μόνο εκατοστά, αύξαναν όμως την πιθανότητά μας να χωρέσουμε κάτω από τη γέφυρα. Μετά από λίγα λεπτά άρχισε το αντίστροφο φαινόμενο. Τα ρεύματα έρχονταν πάλι προς το μέρος μας και τα νερά ξανανέβαιναν ψηλά. Για να περνούσαμε λοιπόν απέναντι έπρεπε να εκμεταλλευτούμε μια μοναδική στιγμή: όταν θα άρχιζαν να υποχωρούν τα νερά και το ρεύμα να αλλάζει κατεύθυνση θα μπαίναμε και εμείς μέσα στη ροή του. Αφού παρατηρήσαμε για αρκετή ώρα τη συχνότητα αλλαγής της ροής του ρεύματος και υπολογίσαμε τη μέγιστη υποχώρηση των νερών, πήραμε τη μεγάλη απόφαση.
Ξεβιδώσαμε την αντένα του VHF και γύρισα το φουσκωτό ανάποδα, μπαίνοντας στο κανάλι με την πρύμνη. Ήθελα έτσι, πλησιάζοντας τη γέφυρα με την πρύμνη, να έρθει κοντά ο ιστός που είναι το ψηλότερο σημείο του σκάφους και να υπολογίσω αν χωράει να περάσει από κάτω. Σε αρνητική περίπτωση, είχα τη δυνατότητα να σπρώξω τη μανέτα πρόσω, όπου το σκάφος ακούει καλύτερα, και να απομακρυνθώ γρήγορα και ασφαλέστερα. Μόλις άρχισε η υποχώρηση των νερών, με σταθερή ταχύτητα ήρθαμε σε απόσταση μισού μέτρου από τη χαμηλή γέφυρα. Φαινόταν πως χωρούσαμε οριακά. Χωρίς καμιά υπερβολή, η κορυφή του ιστού απείχε μόλις πέντε πόντους από τη γέφυρα. Περνούσαμε δειλά δειλά από κάτω, ώσπου χώρεσε και η τέντα πλεύσης, επίσης οριακά. Έμενε τώρα να διασχίσουμε τα λίγα μέτρα του καναλιού, με το ρεύμα να είναι με το μέρος μας, για να βγούμε στην ανοιχτή θάλασσα. Ήμασταν όμως ανάποδα και δεν είχαμε πολύ γκάζι. Πέντε μέτρα πριν βγούμε από το κανάλι, τα νερά άρχισαν να ανεβαίνουν και πάλι, ενώ το ρεύμα άλλαξε κατεύθυνση και μας έσπρωχνε προς τη γέφυρα. Με τέρμα γκάζι στα ανάποδα, το φουσκωτό κέρδιζε τη μάχη με το ρεύμα και ίσα που προχωρούσε. Αφού ιδρώσαμε για λίγο, γιατί αν τελικά μας παρέσερνε το ρεύμα με τα νερά φουσκωμένα σίγουρα θα σφηνώναμε στη γέφυρα, τελικά βγήκαμε από το κανάλι. Τραβηχτήκαμε στην άκρη και ανάψαμε ένα τσιγάρο, γελώντας και διασκεδάζοντας την απρόσμενη αυτή περιπέτειά μας.

Στη χερσόνησο Istria

Με πορεία βορειοδυτική, καλύψαμε τα 2,5 ν.μ. μέχρι το ακρωτήρι Osor, που είναι το βορειότερο άκρο του νησιού Losinj. Ξαναμπήκαμε σε νέα πορεία στις 277 μοίρες, που μετά από 18 ν.μ. θα μας έβγαζε στον κάβο Kamenjak, το νοτιότερο ακρωτήρι της χερσονήσου της Istria. Η θάλασσα ήταν πολύ καλή, αλλά ο ορίζοντας γκρίζος και σκοτεινός.

Είχαμε ανοιχτεί αρκετά και περνούσαμε δυτικά από τη νησίδα Galijola, όταν ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης ερχόταν προς το μέρος μας σκεπάζοντας τα πάντα. Το τοπίο αμέσως άλλαξε. Ταξιδεύαμε σε ένα μυστηριακό και αρκετά αφιλόξενο περιβάλλον. Παράξενα συναισθήματα και ανασφάλεια που αντισταθμίζονταν ως ένα βαθμό από μια υπέροχη αλλά παγιδευμένη γοητεία. Στη ρότα μας δεν υπήρχαν εμπόδια και η μόνη μας αγωνία ήταν να μην διασταυρωθούμε με κάποιο μεγάλο καράβι. Μην μπορώντας να προσανατολιστούμε, με μόνο οδηγό την πυξίδα μας, ελαττώσαμε ταχύτητα και συνεχίζαμε στην πορεία μας.

Ευτυχώς η ορατότητά μας ήταν αρκετά καλή, χωρίς βέβαια να ξεπερνά τα 300 μέτρα. Μετά από αρκετά μίλια πορείας μέσα στην ομίχλη, η ορατότητα άρχισε σιγά σιγά να βελτιώνεται, ώσπου κάποια στιγμή βγήκαμε από την ομίχλη, αφήνοντάς την πίσω μας. Οι καρδιές μας επανήλθαν στη θέση τους, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για να εκτονωθούν η μαγεία και η γοητεία που μέχρι πριν λίγο ήταν συγκρατημένες, καθώς η πλώρη μας τρυπούσε την ομίχλη.
Σε λίγη ώρα άρχισε να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα το άκρο της Istria. Πλησιάζαμε στη μεγαλύτερη χερσόνησο της Αδριατικής, το βορινό κομμάτι της οποίας ανήκει στη Σλοβενία. Στην Istria συναντούμε πάρα πολλά σημαντικά μνημεία της Ρωμαϊκής εποχής, που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον πολλών τουριστών. Οι πιο δημοφιλείς περιοχές της χερσονήσου είναι το Porec, το Rovinj και η Pula, και βρίσκονται όλες στη δυτική της πλευρά που είναι η περισσότερο αξιοποιημένη. Στους βράχους του νότιου κάβου, που δεν ξεπερνούν τα 12 μέτρα σε ύψος, σχηματίζονται αρκετές σπηλιές, πάνω στις οποίες συνωστίζονται πολλοί τουρίστες, με τους πιο τολμηρούς να επιχειρούν θεαματικές βουτιές.


Μας απέμειναν μόλις 9 ν.μ. για να προσεγγίσουμε την είσοδο του μεγάλου φυσικού όρμου που φιλοξενεί την Pula. Πλέοντας κοντά στην ακτή, τα καλύψαμε γρήγορα και αργά αργά μπαίναμε στον μεγάλο όρμο, η είσοδος του οποίου βλέπει στον μαΐστρο. Κάναμε πάνω από δύο μίλια μέχρι να φτάσουμε στο μυχό του, όπου βρίσκεται η Aci marina στην οποία και δέσαμε. Λίγα μέτρα πιο πέρα στέκεται επιβλητικά το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα που υπάρχουν σήμερα και ίσως το πιο καλοδιατηρημένο στον κόσμο.


Τα τείχη του φτάνουν τα 30 μέτρα ύψος, έχει 20 εισόδους και χωρητικότητα 23.000 θεατών. Αποτελεί κέντρο πολιτιστικών εκδηλώσεων και φιλοξενεί το φεστιβάλ κινηματογράφου.
Η παλιά πόλη της Pula βρίσκεται νότια του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου και παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Τα μεγάλα ναυπηγεία όμως, τα γιγάντια σιδερένια σκαριά και γενικότερα το μεγαλύτερο μέρος του λιμανιού που έχει μετατραπεί σε βιομηχανική περιοχή, υποβαθμίζουν πολύ την ιστορική αυτή πόλη. Αφού περιπλανηθήκαμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης, επιστρέψαμε νωρίς στο φουσκωτό, καθώς νωρίς το πρωί θα περνούσαμε απέναντι, στην Ιταλία.
Προορισμός μας η Βενετία, που ήταν και ο τελευταίος μας σταθμός, αφού μετά θα άρχιζε ο μακρύς δρόμος της επιστροφής ακολουθώντας την ανατολική ακτογραμμή της Ιταλίας, ολοκληρώνοντας έτσι τον περίπλου της Αδριατικής.

...keep Ribbing!                

At the islands of Kvarner bay and the peninsula of Istria
This website uses cookies to improve your experience. By using this website you agree to our Data Protection Policy.
Περισσότερα