Από τον 69ο στον 77ο παράλληλο μετά από 28 ώρες συνεχούς πλεύσης
Prince Christian Sound – Aappilattoq – Nanortalik – Paamiout – Nuuk
Από τον 69ο στον 77ο παράλληλο μετά από 28 ώρες συνεχούς πλεύσης
Prince Christian Sound – Aappilattoq – Nanortalik – Paamiout – Nuuk
Nuuk – Sisimiut – Ilulissat και η είσοδός μας στον Αρκτικό Κύκλο
Μπορεί κάποιες φορές να ουρλιάζει. Να μοιάζει με θεριό αφρισμένο που θέλει να σε κατασπαράξει. Αλλά ακόμα και τότε η γοητεία της είναι σαγηνευτική και σε ταξιδεύει σε έναν αλλιώτικο κόσμο. Εκεί που μπορείς να δεις βαθιά μέσα στην ψυχή σου.
Μετρήθηκα πολλές φορές μαζί της, μα το μπόι μου πολύ μικρό.
Ήρθα κατάματα με τα πιο άγρια πρόσωπά της.
Ένιωσα στο πετσί μου τον πραγματικό τρόμο.
Μα μου έμαθε να αγωνίζομαι σκληρά.
Να μην τα παρατάω και να ξεπερνώ τα όριά μου.
Να συμφιλιώνομαι με τους φόβους μου και να τους αφήνω πίσω.
Μα και να καρτερώ, να υπομένω αλλά και να ελπίζω.
Μου έμαθε να διακρίνω τα μικρά και να τα προσπερνώ δίχως να με αγγίζουν.
Μου φανέρωσε τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Μα το κυριότερο: μου δίδαξε ποιο είναι το πραγματικό μας μέγεθος!
Ημέρα 29η / Κυριακή 31 Ιουλίου 2022
Στίγμα: 66°56΄N 53°40΄W – Sisimiut
Επόμενος σταθμός μας ήταν το Sisimiut στα 200 ναυτικά μίλια βορειότερα.
Ώρα 15:00΄
Αποφασίσαμε να αποπλεύσουμε από το Nuuk μετά το μεσημέρι οπότε και θα απομακρυνόταν το χαμηλό βαρομετρικό που βρισκόταν λίγο χαμηλότερα από το Davis Strait και έδινε ισχυρούς νοτιοδυτικούς ανέμους.
Στις 16:30΄ σημειώσαμε το στίγμα μας: 64°37΄Ν 52°28΄W και καταγράψαμε τα δεδομένα της πορείας μας. Σε μόλις μιάμιση ώρα διανύσαμε 49 μίλια και κάψαμε 164 λίτρα. Η ταχύτητα κρουαζιέρας μας ήταν υψηλή και η κατανάλωση καυσίμου πολύ καλή κυμαινόμενη στα 3,3 λίτρα ανά ναυτικό μίλι. Χωρίς πολλά παγόβουνα στην πορεία μας, δίχως ομίχλη να περιορίζει το οπτικό μας πεδίο.
Στις 18:00΄ το στίγμα μας ήταν: 65°18΄Ν 53°11΄W.
Συνεχίζαμε την πορεία μας με πολύ καλά στατιστικά αν και τα swells που έρχονταν δευτερόπρυμα έγιναν πολύ μεγαλύτερα και αρκετά εντυπωσιακά.
Είχαμε διανύσει ακόμα 45 μίλια καίγοντας 170 λίτρα. Βρισκόμασταν περίπου στη μέση της διαδρομής μας και όλα έδειχναν πως θα είχαμε μια όμορφη μέρα χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις.
Ώρα 21:00΄
Στίγμα: 66°34΄Ν 53°55΄W.
Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για εμάς με έντονα συναισθήματα.
Έκανα κράτει, άνοιξα το ταμπούκι με τα ποτά και έβγαλα ένα μπουκάλι whisky.
Κυριακή 31 Ιουλίου και εννέα η ώρα το «βράδυ» γιορτάζαμε την είσοδό μας στον Αρκτικό Κύκλο.
Βρισκόμασταν ήδη στην κορυφή του πλανήτη: 66 μοίρες και 34 λεπτά βόρεια του Equator.
Μέσα στον Αρκτικό Κύκλο, the «Land of the Midnight Sun» όπως αλλιώς είναι γνωστός, ο ήλιος δεν δύει κατά το θερινό ηλιοστάσιο και βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα (και έτσι είναι ορατός τα μεσάνυχτα) για 24 ώρες τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο.
Η διάρκεια της ημέρας είναι πολύ μεγάλη το καλοκαίρι, χωρίς σκοτάδι μετά τη δύση του ήλιου, γεγονός πολύ σημαντικό για τη ναυσιπλοΐα.
Αν και λόγω της κλιματικής αλλαγής οι πάγοι λιώνουν με γρήγορους ρυθμούς, αυτό δεν σημαίνει πως η ναυσιπλοΐα είναι ευκολότερη σε σχέση με το παρελθόν. Πολύ λίγα σκάφη έχουν καταφέρει να πλοηγηθούν σε αυτά τα νερά καθώς οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Αυτές οι θάλασσες απαιτούν ιδιαίτερα αξιόπλοα σκάφη και βέβαια πληρώματα ικανά να ανταπεξέλθουν στις εξαιρετικά ακραίες συνθήκες. Τα αμέτρητα παγόβουνα και οι υψηλές συγκεντρώσεις πάγου αποκλείουν αυτά τα νερά και επιτρέπουν τη ναυσιπλοΐα μόνο για λίγες εβδομάδες το χρόνο, ενώ για να φτάσει κανείς έως εδώ πρέπει να περάσει μέσα από τις χειρότερες και σκληρότερες θάλασσες του κόσμου.
Στις 22:00΄ η ώρα μπαίναμε στο μικρό και συνωστισμένο λιμανάκι του Sisimiut.
Μετά την είσοδό του, στα 100 περίπου μέτρα στα αριστερά, βρίσκεται η μικρή πλωτή εξέδρα του πρατηρίου καυσίμων. Βάλαμε 725 λίτρα που είχαμε κάψει από το Nuuk μέχρι εδώ και μπήκαμε βαθύτερα στο λιμάνι για να βρούμε μια θέση να δέσουμε για το βράδυ.
Το λιμάνι όμως ήταν ασφυκτικά γεμάτο με τις ψαρόβαρκες των ντόπιων και έτσι γυρίσαμε στην πλωτή εξέδρα του βενζινάδικου όπου και τελικά διανυκτερεύσαμε.
Ημέρα 30η / Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022
Στίγμα: 69°13΄N 51°06΄W – Ilulissat
9 η ώρα το πρωί της Δευτέρας αφήναμε στην πρύμνη μας το Sisimiut και στρέφαμε την πλώρη μας προς το Βορρά.
Επόμενος σταθμός μας ήταν το Ilulissat και ο περίφημος παγετώνας του στα 160 ναυτικά μίλια.
Στις 12:00΄ η ώρα το στίγμα μας ήταν: 68°25΄Ν 53°42΄W.
Είχαμε διανύσει 96 ναυτικά μίλια και κάψαμε 347 λίτρα.
Θερμοκρασία αέρα +6 °C.
Θερμοκρασία νερού +4 °C.
Η θάλασσα ήταν κάλμα, δεν συναντήσαμε παγόβουνα στο δρόμο μας ενώ ο λαμπερός ήλιος και ο γαλανός ουρανός ζέσταιναν τις ψυχές μας.
Στις 15:00΄ η ώρα βρισκόμασταν έξω από τις «εκβολές» του παγετώνα Sermermiut που βρίσκεται αμέσως κάτω από το λιμάνι του Ilulissat.
Για πολύ ώρα στεκόμασταν αμίλητοι μιας και δεν πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε.
Δέος και θαυμασμός.
Ήμασταν φανερά συγκλονισμένοι και έντονα συγκινημένοι. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως ζούσαμε τις ωραιότερες στιγμές του ταξιδιού μας.
Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγραφεί το συναρπαστικό πολικό τοπίο που αντίκριζαν τα μάτια μας. Ήμασταν πολύ τυχεροί και η σπάνια ηλιοφάνεια που επικρατούσε κατά την άφιξή μας έκανε ακόμα πιο μαγικό τούτο τον τόπο και γλύκαινε απόλυτα την άγρια και επιβλητική ομορφιά των εικόνων που ξετυλίγονταν μπροστά μας σαν από παραμύθι.
Απόκοσμο αλλά ταυτόχρονα τόσο πραγματικό τοπίο που δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα μάτια μας.
Ένας μοναδικός στον κόσμο προορισμός που αξίζει να επισκεφθεί κανείς με κάθε κόστος.
Με ταχύτητα 3 κόμβων πλέαμε ανάμεσα στους τεράστιους όγκους των παγόβουνων που βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, σε διάφορους επιβλητικούς σχηματισμούς που έμοιαζαν πως δεν θα λιώσουν ποτέ.
Αρχικά τα παγόβουνα παρασύρονται βόρεια από τα θαλάσσια ρεύματα πριν στραφούν νότια προς τον Ατλαντικό Ωκεανό για να φτάσουν τελικά σε πολύ χαμηλά γεωγραφικά πλάτη.
Εικάζεται μάλιστα πως το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό προήλθε από τον παγετώνα του Ilulissat ο οποίος έχει ανακηρυχθεί από το 2004 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco.
Τα παγόβουνα είναι συχνά πολύ μεγάλα και ψηλά, μπορεί να φτάσουν και περισσότερο από 500 μέτρα ύψος, προσκρούουν στα ρηχά τμήματα του βυθού και μπορεί να μείνουν στα φιόρδ για πολλούς μήνες έως ότου διαλυθούν ή παρασυρθούν από άλλα παγόβουνα που αποκόπτονται συνέχεια από τον παγετώνα.
Για πολλές ώρες περιπλανιόμασταν ανάμεσά τους και φωτογραφίζαμε λαίμαργα κάθε γωνιά.
Δεν χόρταινε η ματιά μας και μόνο όταν διαπιστώσαμε πως πέρασε η ώρα και πλησίαζε το «βράδυ» κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι του Ilulissat.
Ο δρόμος βέβαια προς το λιμάνι δεν ήταν καθόλου εύκολος.
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην οθόνη του ραντάρ της διπλανής φωτογραφίας για να πάρετε μια μικρή γεύση των πολυάριθμων παγόβουνων που απλώνονταν μπροστά από την πλώρη μας, σκορπισμένα σε μια τεράστια έκταση, μέσα από την οποία έπρεπε να περάσουμε.
Πολλές φορές δε, αναγκαζόμασταν να περνάμε μέσα από πολυάριθμα μικρά παγάκια που σκορπισμένα σε μεγάλο μήκος, μας έφραζαν κυριολεκτικά τον δρόμο.
Ελισσόμενοι ανάμεσα από τα πολυάριθμα παγόβουνα που βρίσκονταν ακόμα και έξω από την στενή είσοδο του λιμανιού, καταφέραμε τελικά να μπούμε στο μεγάλο κατά τα άλλα λιμάνι που όμως είναι ασφυκτικά γεμάτο με διπλές και τριπλές σειρές τοπικών βαρκών.
Είναι πραγματικά αδύνατον να βρει κανείς κάποια κενή θέση για να δέσει.
Αφού πρώτα ανεφοδιαστήκαμε από το πρατήριο καυσίμων που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του λιμανιού, μετά από πολύ ώρα και μεγάλη προσπάθεια, δέσαμε τελικά δίπλα στο αλουμινένιο σκάφος διάσωσης.
Η πόλη Ilulissat είναι ο τρίτος μεγαλύτερος οικισμός της Γροιλανδίας, με πληθυσμό 4.533 ανθρώπους. Βρίσκεται 180 ναυτικά μίλια περίπου βόρεια του Αρκτικού κύκλου και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Γροιλανδίας.
Το Ilulissat είναι επίσης γνωστό με το δανικό του όνομα Jakobshavn που σημαίνει «Λιμάνι του Γιάκομπ» και αποτελεί τον πλέον τουριστικό προορισμό της Γροιλανδίας λόγω της εγγύτητάς της με τον ομώνυμο Παγετώνα.
Στην ευρύτερη περιοχή του παγετώνα υπήρχαν οικισμοί των Ινουίτ για τουλάχιστον 3000 χρόνια. Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός του Sermermiut, δύο χιλιόμετρα νότια της πόλης, ήταν από τους μεγαλύτερους της Γροιλανδίας με περίπου 250 κατοίκους.
Μετά από την απίστευτη εμμονή των υπέροχων και πολύ καλών μας φίλων, του Egon και της Laila Pedersen, διανυκτερεύσαμε στο σπίτι τους από όπου η θέα προς τον κόλπο του Ilulissat είναι καταπληκτική.
Ήταν 1:00΄ η ώρα μετά τα μεσάνυχτα και ο ήλιος στεκόταν πάνω από τον ορίζοντα για πολλές ώρες χαρίζοντάς μας μοναδικά όμορφες πορφυρές εικόνες, με τα πολυάριθμα παγόβουνα να μοιάζουν με καράβια αγκυροβολημένα αρόδου έτοιμα να σαλπάρουν με το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας.
...keep Ribbing!
