Στα μικρονήσια των Σποράδων
Σκόπελος
Στα μικρονήσια των Σποράδων
Σκόπελος
Αλόννησος
Με το βοριά να φρεσκάρει, ξεκινήσαμε από το λιμάνι της Σκοπέλου για το Πατητήρι της Αλοννήσου. Καλύψαμε γρήγορα τα 7 νμ που μας χώριζαν και μπαίναμε σιγά σιγά στην πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του.
Η τσιμεντένια προβλήτα που εισχωρεί για αρκετά μέτρα στη θάλασσα, χωρίζει τον όρμο σε δυο τμήματα. Στο ανατολικό, όπου βρίσκεται το κυρίως λιμάνι και στο δυτικό, όπου βρίσκεται μια βοτσαλωτή ακτή με καθαρά νερά. Ακόμα και στα μέσα του καλοκαιριού, εύκολα θα βρούμε κάποια θέση για να δέσουμε, ενώ μπορούμε άνετα να αγκυροβολήσουμε αρόδου και να διανυκτερεύσουμε στη δυτική πλευρά του όρμου, με τα πεύκα να κρέμονται κυριολεκτικά από πάνω μας. Αφού ανεφοδιαστήκαμε σε καύσιμα, νερό και πάγο, βγήκαμε για μια σύντομη βόλτα. Μπορεί να λείπουν τα παραδοσιακά λιθόστρωτα σοκάκια και τα όμορφα νησιώτικα σπίτια, παραμένει όμως ένα όμορφο και πολυσύχναστο λιμάνι με πολλές ταβέρνες και καφετέριες κατά μήκος του λιμανιού. Αν προχωρήσουμε προς το εσωτερικό του οικισμού, θα βρούμε πολλά μαγαζιά που διαθέτουν τα πάντα. Το Πατητήρι, που πήρε το όνομά του από τα πατητήρια των σταφυλιών, είναι η καρδιά του νησιού και συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο.
Στις ανατολικές ακτές
Λόγω του δυνατού αέρα, αποφασίσαμε να περιπλεύσουμε τις ανατολικές ακτές του νησιού, που προστατεύονται από τη νήσο Περιστέρα, η οποία «τρέχει» παράλληλα με την Αλόννησο σε πολύ κοντινή απόσταση. Βγαίνοντας από το Πατητήρι, μετά τον Ρουσούμ Γιαλό και τη Βότση, που είναι δυο μικροί οικισμοί που αποτελούν συνέχεια του Πατητηριού, ξεκινούν συνεχόμενοι όρμοι περιτριγυρισμένοι με πλούσια βλάστηση, που φιλοξενούν πολλές βοτσαλωτές ακτές με κρυστάλλινα νερά.
Πλέοντας κοντά στην ακτή, θαυμάζουμε τις υπέροχες ακτές της Μηλιάς και της Χρυσής Μηλιάς που αγκαλιάζονται από πολλά πεύκα που κατεβαίνουν μέχρι την άκρη της θάλασσας. Λίγο πιο πέρα, συναντούμε τον μικρό κάβο του Κοκκινόκαστρου, πάνω στον οποίο διακρίνουμε τα απομεινάρια της αρχαίας πόλης Ίκος, όπως ονομαζόταν παλιά η Αλόννησος. Πριν ακριβώς από τον κοκκινωπό κάβο, υπάρχει η ομώνυμη παραλία, μια από τις ομορφότερες του νησιού.
Αμέσως μετά, συναντούμε το Τζώρτζη Γιαλό και το Λεφτό Γιαλό, βοτσαλωτές παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά σε ένα ήσυχο και καταπράσινο περιβάλλον. Εδώ λειτουργούν ταβερνάκια πλάι στη θάλασσα, με παραδοσιακή αλοννησιώτικη κουζίνα και φρέσκο ψάρι.
Ενάμιση μίλι βορειότερα, στα μέσα περίπου της ανατολικής πλευράς του νησιού, βρίσκεται το μικρό και υπήνεμο λιμανάκι της Στενής Βάλας. Αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια έναν από τους πιο αγαπημένους μας προορισμούς. Μια ξεχωριστή γωνιά του βορείου Αιγαίου, τόπος συγκέντρωσης και συνάντησης πολλών σκαφών αναψυχής. Στη βορινή πλευρά του στενού όρμου, βρίσκεται ο μικρός οικισμός με τα λιγοστά σπιτάκια, ενώ τα ταβερνάκια στη σειρά, υποδέχονται πλάι στο κύμα τους επισκέπτες, με ντόπιους μεζέδες και φρέσκα θαλασσινά. Δυο μικρά παντοπωλεία εξασφαλίζουν τις προμήθειες των σκαφών, ενώ υπάρχει πάγος καθώς και νερό για να γεμίσουμε τα ντεπόζιτα μας.
Τα ιστιοπλοϊκά κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, με τα ιστία τους να σχηματίζουν ένα μικρό δάσος, ενώ τα μικρότερα σκάφη στριμώχνονται εδώ κι εκεί, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν κάποια θέση για να περάσουν έστω και λίγες ώρες στην όμορφη αυτή θαλασσινή γειτονιά.
Λίγο πιο πάνω από τη Στενή Βάλα συναντούμε τον μικρό οικισμό Καλαμάκια. Ένα γνήσιο ψαροχώρι με λιγοστούς κατοίκους και ακόμη λιγότερους επισκέπτες. Το ευρύχωρο και ασφαλές λιμανάκι του, τα λιγοστά ενοικιαζόμενα δωμάτια, τα ταβερνάκια πλάι στη θάλασσα και το γεγονός πως παραμένει αναξιοποίητο και άγνωστο στον περισσότερο κόσμο, μας υπόσχονται υπέροχες στιγμές γαλήνης ακόμα και στα μέσα του καλοκαιριού. Στα Καλαμάκια μπορούμε να βρούμε χώρο ακόμα και για να πλαγιοδετήσουμε, απολαμβάνοντας τη διανυκτέρευσή μας στο σκάφος σε ένα απόλυτα ήσυχο περιβάλλον. Μπορεί να μην είναι ο προορισμός πρώτης γραμμής, αποτελεί όμως αναμφισβήτητα ένα στρατηγικό σημείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο για τις εξορμήσεις μας. Απευθύνεται κυρίως σε όσους απεχθάνονται να συνωστίζονται στα πολυσύχναστα και πολύβουα λιμάνια.
Βορειότερα, και σε απόσταση αναπνοής από τα Καλαμάκια, βρίσκεται η διάσημη παραλία του Αι-Δημήτρη με τα υπέροχα κρυστάλλινα νερά. Μια τριγωνική λωρίδα γης εισχωρεί για λίγα μέτρα στη θάλασσα, δημιουργώντας στις πλευρές της δύο πολύ όμορφες βοτσαλωτές ακρογιαλιές. Στην κορυφή της υπάρχει ένα μικρό ξύλινο μπαράκι που προσφέρει στιγμές ξεκούρασης.
Στο ύψος του Παλιοφάναρου, όπως λεγόταν παλιά ο βορινός κάβος της Περιστέρας, βρίσκεται η σπηλιά του Αντριά. Έτσι ονομαζόταν ο πειρατής που κρυβόταν μέσα στη σπηλιά, παραμονεύοντας να περάσει κάποιο πλεούμενο για να κάνει ρεσάλτο. Είναι η μεγαλύτερη και ομορφότερη σπηλιά της Αλοννήσου που αξίζει πραγματικά να την επισκεφθούμε. Το μεγάλο άνοιγμα και η ψηλή οροφή της μας επιτρέπουν να μπούμε άνετα με το φουσκωτό και να θαυμάσουμε το εσωτερικό της.
Στον κόλπο του Γέρακα
Περνώντας ανάμεσα από τις Μούλες Πέτρες, πλέουμε στις βόρειες ακτές του νησιού. Η θάλασσα, ρυτιδιασμένη απ’ τον μαΐστρο, σχηματίζει μικρά κυματάκια ενώ κάποιες κορφές αρχίζουν να ασπρίζουν. Μπαίνουμε γρήγορα στη στενή είσοδο του κόλπου του Γέρακα. Είναι ο μοναδικός υπήνεμος όρμος στη βόρεια Αλόννησο, στο μυχό του οποίου μια τσιμεντένια προβλήτα, οριοθετεί το μικρό λιμανάκι. Εδώ, σπάνια δένει κάποιο σκάφος. Δυο τρία καΐκια όλη κι όλη η παρουσία σ’ αυτόν τον ερημικό τόπο. Βαθύς όρμος, στη ρίζα του ομώνυμου ακρωτηρίου, ασφαλές αγκυροβόλιο στο μαΐστρο και τους βοριάδες. Όταν όμως φυσά ο γρέγος, είναι προτιμότερο να αγκυροβολήσουμε στον μικρό κολπίσκο που βρίσκεται μέσα στον όρμο, ακριβώς απέναντι από το λιμανάκι. Ο καιρός όμως, δεν μας επέτρεψε να καβαντζάρουμε το βορινό ακρωτήρι της Αλοννήσου και έτσι ξοδέψαμε τις ώρες μας στα υπέροχα ακρογιάλια της νότιας πλευράς, αφήνοντας τον περίπλου των δυτικών ακτών για την επόμενη μέρα που προβλεπόταν μείωση της έντασης των ανέμων.Στη Χώρα
Νωρίς το απόγευμα, μας βρήκε μέσα στο λεωφορείο που ξεκινά από το Πατητήρι, μπροστά από το λιμάνι κάθε μισή ώρα, και σε λίγα λεπτά μας μετέφερε στη Χώρα της Αλοννήσου. Χτισμένη ψηλά στο λόφο, με φανερά ακόμα τα σημάδια εγκατάλειψης από τον καταστροφικό σεισμό του ’65, που ανάγκασε τους κατοίκους να πουλήσουν τα σπίτια τους και να εγκατασταθούν στο Πατητήρι.Τα τελευταία όμως χρόνια, ξαναβρήκε την παλιά της ζωντάνια και αποτελεί πλέον πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.
Λίγα μέτρα πιο πάνω από το σημείο που μας αφήνει το λεωφορείο, βρίσκεται η παλιά πετρόχτιστη εκκλησία της Γέννησης του Χριστού και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Ανάμεσά τους, η μικρή πλατεία του Χριστού, στολισμένη με όμορφα λουλούδια και με τα τραπεζάκια στο λιθόστρωτο κάτω από τις πλατύφυλλες μουριές, σαν μια όμορφη γειτονιά βγαλμένη από τα παλιά, γεμάτη με κόσμο που απολαμβάνει ένα αυθεντικό νησιώτικο τοπίο.
Ανηφορίζοντας στο φιδωτό φαρδύ καλντερίμι, φτάσαμε στο κεντρικό τσιμεντένιο δρομάκι που διατρέχει τη μικρή Χώρα. Όλη η ζωή είναι συγκεντρωμένη εδώ. Ο σύντομος περίπατός μας, ανάμεσα από τα ταβερνάκια και τα μαγαζάκια, πλάι στα πολύχρωμα διόρωφα σπιτάκια με τα ολάνθιστα μπαλκόνια, μας οδήγησε στην άκρη του λιθόστρωτου, όπου καθίσαμε για ένα δροσιστικό παγωτό. Από εδώ η θέα προς το πέλαγος και την κοντινή Σκόπελο είναι μαγευτική, ιδιαίτερα την ώρα που δύει ο ήλιος. Χωρίς καμιά αμφιβολία, η Χώρα της Αλοννήσου είναι από τις γλυκύτερες γωνιές του Αιγαίου, που διατηρεί ακόμα και σήμερα αναλλοίωτο τον νησιώτικο χαρακτήρα του. Οι ώρες μας κύλησαν υπέροχα μέχρι αργά το βράδυ, και με ταξί κατεβήκαμε στο λιμάνι, όπου και διανυκτερεύσαμε πάνω στα σκάφη.
Στον Μικρό Μουρτιά και τις δυτικές ακτές
Με τον αέρα να έχει κοπάσει, απολαύσαμε τον πρωινό καφέ μας κάτω από την πυκνή σκιά των δέντρων σε μια από τις καφετέριες της δυτικής πλευράς του λιμανιού. Σε λίγο το φουσκωτό γλιστρούσε στην αρυτίδωτη επιφάνεια της θάλασσας με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Καβατζάραμε τον κάβο της Μαρπούντας και βάλαμε πλώρη για τον Μικρό Μουρτιά που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Αλοννήσου. Είναι ένας μικρός όρμος, επίνειο άλλοτε της Χώρας, η οποία δεσπόζει πιο πάνω στην κορυφή του λόφου. Το μικρό ντοκάκι που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του όρμου, πλάι στο ερημωμένο πέτρινο σπιτάκι, μάς φιλοξενεί συχνά και πάντα μας χαρίζει αλησμόνητες βραδιές. Έχουμε άλλωστε μεγάλη αδυναμία στα μικρά και ερημικά ντοκάκια, όπου συνηθίζουμε να απλώνουμε όλο το νοικοκυριό μας απολαμβάνοντας το ουζάκι μας πλάι στα πεντακάθαρα νερά. Έτσι λοιπόν κι αυτή τη φορά, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό και υποκύψαμε στη θέα του μικρού μόλου που έμοιαζε να μας καλεί κοντά του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, με τον ήχο της καδένας που σύρεται στο πλωριό ράουλο να διαταράσσει την ησυχία του όρμου, ετοιμάζαμε τις πρυμάτσες. Δέσαμε στον μικρό τσιμεντένιο μόλο και βγήκαμε για μια σύντομη βόλτα. Από την άλλη άκρη τής ακτής ξεκινά το μονοπάτι, το οποίο μετά από μισής ώρας περπάτημα μάς οδηγεί στη Χώρα. Μπορεί η ακτή που βρίσκεται στο μυχό του όρμου να είναι στρωμένη με κροκάλες, τα καταπράσινα όμως νερά και ο αμμώδης βυθός συνιστούν μια υπέροχη φυσική πισίνα που σίγουρα θα μας μαγέψει. Ακόμα και όταν λυσσομανούν τα μελτέμια, στο μικρό αυτόν όρμο επικρατεί γαλήνη και μπορούμε να διανυκτερεύσουμε με ασφάλεια.Για να περιηγηθούμε και να εξερευνήσουμε τις δυτικές ακτές της Αλοννήσου, οι οποίες αποτελούν; και το περισσότερο ανεξερεύνητο κομμάτι του νησιού, πρέπει να επιλέξουμε μια μέρα απόλυτης νηνεμίας. Μόνο έτσι μπορούμε να τις απολαύσουμε πραγματικά αφού μόνο τότε αναδεικνύουν τη μαγεία τους σε όλο τους το μεγαλείο. Μπορεί το νοτιοανατολικό τμήμα της Αλοννήσου να είναι γεμάτο με όμορφες και δημοφιλείς ακτές, που απαγκιάζουν από τα μελτέμια και είναι φωλιασμένες μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, η δυτική όμως πλευρά του νησιού είναι περισσότερο θεαματική και κρύβει πολλές ερημικές παραλίες που είναι βέβαιο πως θα μας μαγέψουν. Ένα μίλι περίπου βορειότερα από τα Γυάλια βρίσκεται το ακρωτήρι Κοντός Κάβος, ο οποίος οριοθετεί το νότιο άκρο ενός μεγάλου και ανοιχτού όρμου που φτάνει ως τη νησίδα Μανωλάς. Μέσα σ΄ αυτόν τον όρμο, ο οποίος χωρίζεται σε δύο τμήματα με την παρεμβολή του Μακρύκαβου, κρύβονται μερικές από τις ομορφότερες γωνιές τής Αλοννήσου. Αξίζει πραγματικά να εξερευνήσουμε πόντο πόντο αυτό το κομμάτι για να ανακαλύψουμε τον προσωπικό μας παράδεισο. Πολλές όμορφες παραλίες ξετυλίγονται στη σειρά, με ομορφότερη μάλλον το Τουρκονέρι που ξεχωρίζει από την καφετί κάθετη πλαγιά που αγκαλιάζει τη μικρή βοτσαλωτή ακτή, με τα πεύκα να αιωρούνται κυριολεκτικά στο χείλος της.
Για να περιηγηθούμε και να εξερευνήσουμε τις δυτικές ακτές της Αλοννήσου, οι οποίες αποτελούν; και το περισσότερο ανεξερεύνητο κομμάτι του νησιού, πρέπει να επιλέξουμε μια μέρα απόλυτης νηνεμίας. Μόνο έτσι μπορούμε να τις απολαύσουμε πραγματικά αφού μόνο τότε αναδεικνύουν τη μαγεία τους σε όλο τους το μεγαλείο. Μπορεί το νοτιοανατολικό τμήμα της Αλοννήσου να είναι γεμάτο με όμορφες και δημοφιλείς ακτές, που απαγκιάζουν από τα μελτέμια και είναι φωλιασμένες μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, η δυτική όμως πλευρά του νησιού είναι περισσότερο θεαματική και κρύβει πολλές ερημικές παραλίες που είναι βέβαιο πως θα μας μαγέψουν.
Ένα μίλι περίπου βορειότερα από τα Γυάλια βρίσκεται το ακρωτήρι Κοντός Κάβος, ο οποίος οριοθετεί το νότιο άκρο ενός μεγάλου και ανοιχτού όρμου που φτάνει ως τη νησίδα Μανωλάς. Μέσα σ΄ αυτόν τον όρμο, ο οποίος χωρίζεται σε δύο τμήματα με την παρεμβολή του Μακρύκαβου, κρύβονται μερικές από τις ομορφότερες γωνιές τής Αλοννήσου. Αξίζει πραγματικά να εξερευνήσουμε πόντο πόντο αυτό το κομμάτι για να ανακαλύψουμε τον προσωπικό μας παράδεισο. Πολλές όμορφες παραλίες ξετυλίγονται στη σειρά, με ομορφότερη μάλλον το Τουρκονέρι που ξεχωρίζει από την καφετί κάθετη πλαγιά που αγκαλιάζει τη μικρή βοτσαλωτή ακτή, με τα πεύκα να αιωρούνται κυριολεκτικά στο χείλος της.
Βέβαια, οι όμορφες παραλίες δεν σταματούν εδώ. Ενάμιση μίλι βορειότερα από τη νησίδα Μανωλάς συναντούμε τον κάβο Καλάμι. Στη νότια πλευρά του σχηματίζεται μια μικρή αγκαλιά, η οποία φιλοξενεί μια πολύ όμορφη παραλία.
Από τον κάβο Καλάμι έως τον Γέρακα σχηματίζεται το πιο απόκρημνο και εντυπωσιακό κομμάτι της Αλοννήσου. Εδώ θα βρούμε και τις πιο ερημικές ακτές του νησιού, σ΄ ένα πραγματικά άγριο και επιβλητικό τοπίο. Αρκεί να πλέουμε πολύ κοντά στην ακτογραμμή για να τις ανακαλύψουμε. Δεν θα αργήσουμε να συναντήσουμε μια από τις ομορφότερες παραλίες των Σποράδων, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο μικρούς κάβους. Τα λεία γκρίζα βότσαλα και τα πεντακάθαρα νερά στη ρίζα των απόκρημνων βράχων δεν μπορεί παρά να τραβήξουν την προσοχή μας. Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούμε στον πειρασμό και είναι βέβαιο πως θα επιδοθούμε σε απανωτές βουτιές και κολύμπι.
Λίγο πιο πάνω, το εντυπωσιακό θέαμα συνεχίζεται με τρεις στενόμακρες βοτσαλωτές ακτές, πίσω από τις οποίες οι κατακόρυφοι βράχοι ορθώνονται επιβλητικά φτάνοντας σε μεγάλο ύψος. Φτάνοντας στο ακρωτήριο Αμόνι συναντούμε ακόμα μια όμορφη μικρή ακτή που μας τραβά κοντά της με τα καταπράσινα νερά της. Μια στάση και εδώ είναι αναπόφευκτη. Από εδώ ως το ακρωτήριο του Γέρακα, τα απόκρημνα βράχια συνεχίζουν να είναι εντυπωσιακά χωρίς όμως τον σχηματισμό παραλιών. Ήταν τόσα πολλά τα όμορφα σημεία που συναντήσαμε στις δυτικές ακτές του νησιού, που αρχίσαμε να σκεφτόμαστε σε ποιο από όλα θα μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε. Με τη θάλασσα να φορά το πιο γλυκό της πρόσωπο, ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Το ίδιο μεγάλες όμως ήταν και οι λαχτάρες που βιώσαμε στο παρελθόν, όταν παρασυρμένοι από την καλή μας διάθεση και το γοητευτικό πρόσωπο της θάλασσας, διανυκτερεύαμε σε όρμους που ήταν εκτεθειμένοι στο βοριά. Το μάθημά μας το είχαμε μάθει καλά. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με τη θάλασσα. Και βέβαια, ποτέ να μην την εμπιστεύεσαι! Έτσι, βάλαμε πλώρη για το ντοκάκι μας στο Μικρό Μουρτιά, που πάντα μας εξασφαλίζει γαλήνιες βραδιές.
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ
- Για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και νερό προτιμήστε το Πατητήρι. Το παγοποιείο του συνεταιρισμού των ψαράδων που βρισκόταν μπροστά στο λιμάνι έχει κλείσει, πάγο όμως διαθέτουν τα παντοπωλεία και το ιχθυοπωλείο που βρίσκεται πεντακόσια μέτρα από το λιμάνι.
- Αν βρίσκεστε στην Αλόννησο την εποχή που στα λιμάνια της γίνεται το αδιαχώρητο, προτιμήστε το αλιευτικό καταφύγιο στα Καλαμάκια. Εδώ θα βρείτε πολύ εύκολα θέση για να δέσετε ακόμα και τον Δεκαπενταύγουστο. Προτιμήστε τη βορινή πλευρά του λιμανιού γιατί όταν έχει καιρό, στο νότιο τμήμα του η ρεστία είναι ενοχλητική. Στα Καλαμάκια μπορείτε ακόμα να ανεφοδιαστείτε σε νερό και καύσιμα.
- Το νοτιοανατολικό κομμάτι της Αλοννήσου είναι διάσημο για τις όμορφες παραλίες του και υπερισχύει σαφώς στις προτιμήσεις των επισκεπτών. Η δυτική όμως πλευρά του νησιού κρύβει πολλές εκπλήξεις με ερημικές ακτές και επιβλητικά τοπία. Επιλέξτε μια μέρα με απόλυτη μπουνάτσα για να την επισκεφθείτε.
